Sana İhtiyacim Var

Ev Turu

Tuvalete gidecektim galiba. Hem evi tanımış olurdum. İlk günden kaçamazdım zaten. Düzenlerini öğrenmem lazımdı. Böyle ilk seferde kaçıp başaramazsam daha çok şeye maruz kalabilirdim.

Tuvalet bahanesiye kalktım yataktan. Cidden tuvaleti bulamayabilirdim. Çıplak adımlarla yavaş yavaş ilerliyodum. Karanlıkta bir şey görünmüyordu ki.

Bi odanın kapısından içeri girdim. Misafir odasıydı galiba. Benim odam da bir tek duş olması tam denk gelmişti. Bi sonraki kapı da çalışma odasıydı galiba.

Yavaş yavaş ilerlerken bi an omzuma bi el deydi. Küçük bi çığlıkla arkamı dönmemle yeşilleri görmem saniyeler içinde oldu.

'napıyosun burda sana kaçmaman gerektiğini söyleyip bu konuda uyarmıştım. Belanı mı arıyosun küçükhanim ?' Dedi kızıyordu ama yüz ifadesi çok belirgin değildi karanlıkta. Bundan olsa gerek ilk seferki kadar korkmaştım.

'Şey sadece tuvalet arıyorum. Tuvalete girmem gerek. ' dedim. Korktuğumu daha ne kadar belli edebilirdim acaba biraz cesaretli ol Hayal.

'Gel benimle.' Dedi ve elimden tutup götürdü. Hemen odamın çaprazındaki odaya soktu. Tuvalet değildi burası. 'Burasıı' derken cümlemi bitirmeme izin vermedi. 'Burası benim odam. Tuvalet yok bu katta. Aşağı inersende adamlarımı rahatsız edersin. Burdaki tuvaleti kullan. ' dedi yüzüme bile bakmıyordu.

Işığı açtı. Işığı açmasıyla gözlerim bira acıdı. Daha sonra gördüğüm o muhteşem görüntü ile donakaldım.

Üstünde tişört yoktu. Altında belinde zorla duran ha düştü ha düşecekmiş gibi duran bol gri bi eşofman vardı sadece. O ne güzel bi görüntüydü. O kaslar için çok çabalamış mıydı ? Bana sarılsa gözükmezdim resmen.

Bunları düşünürken çok fazla bakmış olsam gerek ki egolu bi tavırla gülümsedi. 'Daha fazlasını görmek istersen. Tuvalet için değil kendin için gelirsin bi gün odama' dedi.

Daha fazla dayanamayıp kendimi tuvalete attım. Çıktığım da oda da yoktu. Hemen odama gitmek için hızlı adımlarla çıkıyordum ki kapıda çarpışmamız bir oldu. İlk defa bu kadar yakındım.

Ellerim göğsünde duruyordu. İttirmek geliyor içimden ama yapamıyordum. Ah bu kokusuuu. Başımı kaldırdığımda göz göze geldik. Ordan gözleri dudaklarımı buldu. Yavaş yavaş geliyordu. Dudaklarını uzatsa öpecek mesafedeydi. Bunj yapamazdım. Bu adamın amacı belliydi.

Bi anda geri çekildim. Bundan rahatsız olmadı. Resmen bunu yapacağımı tahmin etmişti. İyi geceler diyip odadan çıktım.

Bunu düşünmekten uyuyamayacaktım. Aferim bana orda ittirseydim böyle olmazdı. Of bu çocuğu bu kadar düşünmek hiç hoş değildi ama çıkaramıyordum ki aklımdan.

Yatağa girip yorganı üzerime kadar çekmiştim. Üzerimdekiler yeşillinindi. Ve o kadar salaş ve rahattı ki. Tişörtün önü çok açıktı ama alışıktım dekolteye.

Bunları düşünürken uyuya kalmıştım bile. Bi an uyandım. Kapımın açıldığını duydum ki. Cidden açılmıştı. Saate baktım 5.32 bu saatte kim gelir odama ? Bi an etrafı yokladım. Zaten çok sevmezdim karanlığı. İyice korktum. Ama cidden kimse yoktu.

Tekrar uyudum. Sabah uyandığımda başımda Hatice Abla vardı. 'Kızım kalk hadi Rüzgar Bey seni kahvaltıya bekliyor. Bekletme de kızmasın yavrum.' Diyip kapıya doğru gidiyordu ki bi an duraksadı. 'Burdaki poşetleri Rüzgar bey senin için aldırttı. İç çamaşırı filan hepsi var kızım. Bekliyoruz aşağıda. Giyin gel.' Sadece kafamı sallayabildim.

Normalde okulum olmasa asla bu saatte kalkmazdım. Sahi okulum ne alemdeydi?

Ytaktan çıktım iç çamaşırlarımdan başlayıp bütün her şeyi değiştirdim. Bir rahatlama gelmişti. Saçlarımı da eğip biraz kabarttım. Saçlarım uzun ve dalgalıydı. Ondan pek sorun olmuyordu şekil vermesi.

Altıma dar bi jean üzerine de salaş bi gömlek giyip jeanimin içine sokmuştum. Klasik bi Hayal görüntüsüydü. Jeanleriminde paçasını kıvırıp altıma vanslarımı giydim.

Merdivenlerden indiğimde. Güzel bi kahvaltı sofrası ile karşılaştım. Yeşilli kafasını kaldırıp baktı bian. Sonra kahvaltısına devam etti. Beklediğimi görünce eliyle gel anlamında işaret yaptı.

İnip yanına oturdum. Kıyafetler için teşekkür ettim. Yine o kokusu. Bu adam neydi böyle. Üzerinde hala o gri esşıfman ve bol siyah bi tişört vardı. Saçları dağılmıştı. Sevimli bi görüntüsü vardı. Yeterince yakın olsak elimle saçlarını karıştırırdım. Ve bu çocuğa da bunu yapmak istiyrdum. Nedensizce.

Çocuk dediğime bakmayın. 20-21 yaşında bi tipti. Ama bütün kızların hayaliydi yani.

Dururken bi anda tabağıma bir şeyler koymaya başladım konu yemekse beni kimse tutamazdı. Buna şaşırmış olsa gerekki baktı bi an bana.

Neee dercesine gülümseyip başımı salladım. Bu hareketimi sevimli bulmuş olsa gerekki ilk defa böyle bi gülüşünü gördüm. Tanrım dudaklarına yapışabilirdim.

'Bugün bütün gün senin için evde duracağım. Ama ilk ve son olacak. Yabancılık çekmemen için burda çalışanlarla tanıştıracağım seni. Sonra geri kalan vaktımızde film filan izleriz.'

Ne yani. Bu adam bu kadar düşünceli miydi ? ' teşekkür ederim' deyip yemeğime devam ettim. Kalktı aofradan. Hadi kalk dercesine bi bakış attı. Resmen kuyruğu gibi arkasından ilerliyodum. Bütün görevlilerle tanışıyordum.

Hepsi manken ajansından fırlamış gibiydi. Kendimi tutamayıp 'Görevlilerin hepsi mankenlik ajansından mı seçildi?' Diyiverdim.

Ter bi bakış attı. 'Başka bi erkek düşüncesi duymayacağım aklında. Sen benimsin bu evde. Başını ey yürü işin yok bunlarla.'

Sen benimsin mi ? Malı mıydım ben bunun. Uyuz ya.

Biz görevlileri bitirene kadar bir iki saat geçmişti zaten.

Tenha bi odaya geldik kocaman bi ekran ve geniş rahat bi yatak vardı. Ne izlemek istersin diye sordu. Bilmem dercesine omuzlarımı kaldırdım.

Korku filmi açmıştı. Yattı yatağa. Elini yanındaki yere vurup beni çağırdı. Açıkçası hiç uyuyamamıştım. Uyumak fikri güzel geldi. Gittim yanına.

Yaslandım arkama öyle filmin ondakikasından sonra uyumuştum bile. Uyandığımda. Filmin sondaki jenerik müziği bağırıyordu. Ondan uyanmıştım galiba.

Bi dakika ben yeşillinin kolları altında yatıyordum. Bi an korkup kalkınca saçlarımı okşayıp geri yatırmıştı. Resmen huzurun ta kendisiydi adam. Uykumun verdiği sersemlikle devam ettim halime.

Uyandığımda üzerim ortülüydü. Bi an çok rahat olduğumu hissettim. Ve nasıl yani pantalonum yoktu altımdaa. Lanet olsun nasıl güvendim ben bu adama ?