-შენი მამა ვატირე!- შეიკურთხა სანდრომ- თეასთვის მომატარე მთელი ბათუმიი?
უკვე ერთი საათია სანდროს ლანძღვა გინებას უსმენენ იქ მჯდომნი.
ვერა და ვერ მორჩა.
თეა და თორნიკე კი გასუსულები სხედან და ხმას არ იღებენ.
-აი ახლა მოკეტე თუ ძმა ხარ და ლაპარაკი მაცადე თეასთან.
-ჩემს დაქალს თავი დაანებე.- ჩაერია ნინი.
-შენს გამო ფსიქოლოგიური პრობლემები შეექმნა გამოყლევებულო ნაბიჭვარო.
თეას უკვე ყოველივე ეს ყელში ამლუვიდა და ფეხზე წამოხტა.
- სამივემ კარგად მისმინეთ და განსაკუთრებით შენ თორნიკე მინაშვილო.
აღარ ვაპირებ ამ თემის კიდევ ერთხელ განხილვას.
ჩვენს შორის ყველაფერი დამთავრდა და არც კი იფიქროს რომელიმე თქვენგანმა, რომ მე და მას მომავალი გვაქვს. ის ჩემთვის როგორც ადამიანი აღარ არსებობს.- ეს თქვა ბოლოს და ქურთუკს ხელი დაავლო.
-თეა გთხოვ- თორნიკე უკან გაყვა.
-რას მთხოვ თორნიკე? არა რას მთხოვ? გინდა რომ კიდევ ერთად ვიყოთ? გინდა რომ ისევ მატკინო? ისევ დამტოვო?- აცრემლებული თვალებით შეხედა ბიჭს.
-უბრალოდ მეორე შანსი მომეცი და გპირდები ეს აღარ განმეორდება.- გოგოს არაფერი უთქვამს უბრალოდ ლიფტის ღილაკს თითი უფრო ძლიერ დააჭირა.
დიდ ხნიანი ლოდინის შემდეგ როგორც იქნა ლიფტი მოვიდა და შიგნით შევიდნენ.
თეა შეეცადა რაც შეიძლება შორა დამდგარიყო ბიჭისგან.
ლიფტში სიჩუმე და დაძაბულობა იგრძნობოდა.
მარტო გოგოს ტირილის ხმა ისმოდა.
ბიჭს კი სინდისი ახრჩობდა.
თორნიკეს P O V
როგორ ავატირე.
ეს როგორ მოვახერხე?
ბოლო დონეზე დაეცი თორნიკე.
შენი პატარა გოგო ატირე და ახლა დგახარ ყლესავით და არაფერს აკეთებ.
არადა მინდა მივიდე, დავამშვიდო, ის ისედაც დასიებული ტუჩები უფრო დავუსივო, მაგრამ არ შემიძლია.
მისთვის არაფერი ვარ.
მეგობრის სტატუსიც არ მაქვს.
...
...
...
მაგრამ რატომ არ მკიდია?
ის ჩემი გოგო არის, იყო, და იქნება.
მას მივუახლოვდი.
როდესაც შემამჩნია შეეცადა მომშორებოდა.
რაც უფრო მშორდებოდა მით უფრო ვუახლოვდებოდი.
ვუყურებ.
მიყურებს
სახეები რაც შემეძლო მივუახლოვე ერთმანეთს.
მან კი თვალები დახუჭა.
ალბათ ეგონა ვაკოცებდი.
ჩამეღიმა.
ბოლოს მის ყურთან მივიწიე და დავუჩურჩულე
"იმდენს ვიზამ, რომ კოცნა შენ თვითონ მომთხოვო" რაც შეიძლება ჩუმად, მაგრამ მკვეტრად წარმოვთქვი ეს სიტყვები და ყელში კოცნა დავუტოვე.
ვეცადე ისე არ მეკოცნა, რომ თავი დამეკარგა.
მაგრააამ...მისი ყელი.
მმმ...
ისეთი მადის ამღძვრელი და ტკბილიაა.
ბოლოს როგორც იქნა მოვშორდი.
კარი მაშინვე გაიღო და პირველი მე გავედი.
თვითონაც, რომ გამოვიდა ხელი დავავლე და ვუთხარი
"სახლში დაგტოვებ და თან გზაც მასწავლე.
გესტუმრები ხოლმე."
