(Steph)
Nandito na ako sa Philippines.
Magpapa book sana ako for the next trip ko.
Ang last destination ko
"Ma'am where are you planning to go next?"
"I'm planning for Paris,France."
"Oh, great ma'am. Nice choice! But if you want a promo it needs equal people. Only even numbers like 2,4,6 and so on .. But if you want a solo trip. You will not avail are promo. But it can be."
"No. She will avail the promo. Trip for 2. Paris, France." Nagulat ako sa nagsalita. Paglingon ko yung guy na nagbibigay ng panyo saakin na katulad ng binigay sakin ni Ranger.
"Ohh. Hi Mr.--" Napatingin ako sa coat niya.
"M-Mr. D-Dela C-Cuesta?"
"Yes. Baby girl." Narinig kong sabi niya at niyakap niya ako.
Pero bumitiw ako at tumakbo palabas.
Si Ranger...
Ranger Dela Cuesta...
My bestfriend.
Siya yung laging nakikita ko kapag pumupunta ako sa mga lugar sa bucketlist ko.
Hindi niya ako iniwan...
All of the sudden... He didn't leave me.
I'm not alone.
He didn't let me feel I'm alone.
Even I don't realize it.
Nandito na pala ako sa park.
Naupo nalang ako.
I was crying hard.
Natupad niya na yung gusto niya.
He's a doctor.
I'm happy for him.
Even he left me.
But that was already a past.
Naramdaman kong may umupo sa tabi ko.
He gave me a handkerchief.
I opened it.
Strangers.
Sinoli ko sa kanya.
Tinanggap naman niya.
But he wiped my tears using his hands.
"Sawa ka na sa panyo ko noh?" Tanong niya.
Napatawa ako dun.
Parang nawala yung sakit.
Bumalik ulit sa dati.
"Actually, gusto ko na ngang ipa frame eh. Parang medal ang dating sakin." Sabi ko at narinig ko yung tawa niya.
How I miss that laugh.
"I miss you." Sabi ko. Bigla nalang siyang lumbas.
"Lagi naman kitang nakikita. Lagi kitang nakakatabi. Pero hindi ko magawang yakapin ka." Sabi niya.
"Cause you never tried."
"I'm afraid."
"Of what?"
"To lose you.... Again."
Nalaglag yung panga ko. Really?
"O kamusta na? Dr. Dela Cuesta??" Tanong ko. Maputol lang yung silence.
"Natupad ko na. Yung pangarap natin... Yung doctor ako ng mga bata tapos ikaw doctor ng mga hayop diba?" Pagpapaalala niya.
"Oo. Natupad ko na rin. Veterinarian na ako. Congratulations to us." Sabi ko habang nakatingin sa baba.
Bigla siyang lumuhod sa harapan ko at hinawakan yung kamay ko.
"I'm sorry." Panimula niya. "It's my fault." Dugtong niya.
"How can I do to make it right?" Tanong niya.
"Nothing... It's alright. I understand. Sabi mo nga, God's plan." Sagot ko.
Ngumiti naman siya at niyakap ako. Tumabi na siya sa akin.
"To be honest with you, I don't have the words to make you feel better, but I do have the arms to give you a hug, ears to listen to whatever you want to talk about, and I have the heart; a heart that's aching to see your smile again."
Tuloy tuloy na sabi niya. Pero niyakap ko agad siya.
"Pinapangako ko sayo Steph, this is your last cry." Sabi niya at hinalikan ako sa noo.
Pero di ko na niramdam yon.
Dahil may nakita akong aso na patakbo sa kabilang kanto. Pero may sasakyan.
Di na ako nagdalawang isip at tumakbo agad ako dun sa aso.
Hinagis ko siya papunta sa kabila. Pero sa kasamaang palad.
*BEEEEEEPPPPPPPP!
"Steph!!!!!!!!!"
----------------------------------
Maraming Salamuch!
BINABASA MO ANG
Strangers (12:51)
Fanfiction" Someday someone's gonna love me. The way I wanted you to need me. Someday someone's gonna take your place." -Steph Alcantara "I cannot lose you, because if I ever did. I'd lost my best friend, my soulmate, my smile, my laugh, my life and my ever...
