Strangers (12:51)

5-12:51

(Ranger)

Hindi ako mapakali

Paikot ikot na ako dito sa labas ng operating room.

Nabundol kasi siya nung kotse.
Sinagip niya kasi yung aso.

Sa kasamaang palad siya yung nabundol.

She really love animals. She offer her life just to save that dog.

"Ano ba! Ranger! Sinisipon na ako. Sa kakaikot mo. Para kang electric fan!" Sigaw ni Patrick.

"Maupo ka nga. Kalma tsong." Sabi naman ni Khalil.

"Kaya ni Steph yan." Sabi naman ni Dominique.

••••••••Operating Room••••••••

"1"

"2"

"3"

"Clear!"

"1"

"2"

"3"

"Clear!"

"1"

"2"

"3"

"Clear!"

*tinggggggggg

"Time of death: 12:51."

----------------------------------
(Ranger)

Biglang bumukas yung pintuan ng operating room.

Si doc.

"Doc. Ano po nangyari?"

"I'm sorry to say Mr--"

"No. doc. She's okay right!? Tell me! She's okay diba??" Sigaw ko.

"Sorry. Mr. Dela Cuesta. I did everything."

"No!!!!! She's fine. Alright!" Sigaw ko ulit.

"I'm sorry. Ms. Alcantara died. Exactly 12:51. I'm sorry."
Sabi niya at biglang umalis.

My heart skip a bit.

Nakita kong may hospital bed na nilabas sa operating room.

Sinundan ko yun.

"Sir. Si Ms. Alcantara po yun." Sabi nung tauhan.

Biglang tumulo yung luha ko.

Pumasok ako unti unti.

Nanghihina ako.

Parang anytime guguho yung mundo.

Guguho ako.

Mawawasak ako.

Masisira ako.

Parang ang sakit.

Parang gusto ko nang sumunod.

Tumayo ako.
Hinawakan ko yung telang puti.

"Steph, I love you." Sabi ko.

Hinawakan ko Yung kamay niya.

"Parang di ko kaya." Sunod kong sabi.

"Di ko kayang wala ka." Unti unti kong tinanggal yung puting kukot na nakatabing ku Steph.

"Bleh!"

O_____O

Ano!??

"Buhay ka???"

"Oo naman! Sino nagsabing patay ako! Papatayin ko!"

Umupo siya.

"S-sabi nung doctor. Patay ka nadaw."

"Ahh.. Oo pinasabi ko. Hehe. Tiningnan ko reaction mo. Hehe pasensya." Sabi niya at naka peace sign pa.

"Steph naman! Di mo alam kung ano naramdaman ko! Nung nalaman kong wala ka na daw."

"Hahahahahaah! Pasensya. Ito naman joke lang. Tsaka di mo talaga na halata. May dextrose ako oh. Tsaka sa room ako dinala. Hahaha putek." Tawa siya ng tawa.

"Bad joke." Sabi ko at pumunta palabas.

"Wait. Ranger. Ahhh---aray!" Narinig kong Sigaw niya. Napalingon naman ako.

Nakatayo naman siya. Okay naman.

"Heheh. Joke lang ulit. Tara dito." Sabi niya.

Inirapan ko siya .. Lalabas ako. Nakakaasar siya.

"Uyy.. Sige ka tatanggalin kong tong dextrose.. Mamamatay ako." Sabi niya.

Napalingin naman ako pumnta palapit sakanya.

"Hmmp. Concerned. Sus, parang Hindi ka doctor sa inasta mo." Sabi niya. Habang yung dalawang kamay niya nasa balikat ko.

"Pinakaba mo ko dun. Akala ko mawawala ka sa akin--"

"Teka. Sayo?? Sayo ba ako???" Tanong niyang nangaasar.

Nilagay ko yung kamay ko sa bewang niya at nilapit ko yung noo niya sa noo ko.

"Oo. Sakin ka lang." Sabi ko.

"Ohh. Jealous."

"I'm not jealous. I'm territorial. Because jealous is wanting someone that you don't have. But territorial is protecting someone you have to anyone else."

Yumuko lang siya at ngumiti.

"Sabing pwede tayong magngitian ng magkatinginan." Sabi ko. Pero ngumiti lang siya.

"Ano ba!" Sabi niya at pinalo ako.

"Sus. Gusto mo naman eh."

"Hindi kaya."

"I love you." Sabi ko.

At alam ko namang hindi siya sasagot.

Lagi naman kaming ganun.

Sanay ako.

Laging silent treatment.

Laging hearzoned.

Laging deadma.

Laging may segway. (Segue)

Laging may hadlang.

Laging hindu siya sumasagot.

Minsan thankyou.

Minsan okay.

Minsan change topic.

Alam ko minsan masakit.

Kasi gusto ko siya.

May gusto ako sa bestfwend ko.

Alam kong alam at ramdam niya yun.

Mahal ko yun sobra.

Sobra sobra.

Pero ewan ko kung she loves me back.

Kasi di siya sumasagot.

Di nag rereply kung baga sa text.

Seen lang kumbaga sa chat.

Checkzoned kumbaga sa messenger.

Screenzoned kumbaga sa tv.

Likezoned kumbaga sa fb.

Favorite Zoned sa Twitter.

Masakit oo.

Kasi hanggang dun nalang.

Pero masaya na akong buhay siya.

Buhay si Steph.

"I love you too."

----------------------------------
Salamuch!