[Book 2]: I'm Coming Home (Sandro Marcos) (Ongoing)

35 Be strong Max

Marcus POV

Ang kamatayaan ay walang pinipiling oras, kung oras muna wala ka nang magagawa. Sa buhay ng tao maraming pagsubok akala ko nung una kaylanman ay hindi ko mararanasang maging ama, pero salamat kay Dolly ng dahil sa kaniya naranasan kong maging isang ama.

Akala ko hulina ang lahat para sa amin ni Mariam pero darating pala ang araw, ang araw kung kailan makikita ko ang aking tunay na anak.

Maxine anak gusto kong malaman mo kung gaano ako naging masaya nung dumating ka, alam ko kulang ang panahon na ibinigay para sa ating dalawa bilang mag ama, hindi man lang natin naranasan na kumain sa isang hapag kainan na kompleto at masaya.

Patawad anak ko dahil naduwag ang daddy mo, hindi ko kayo nagawang panindigan ng mama mo. Pero palagi mo sanang tatadaan na may oras kung kailan dapat gamitin ang puso kumpara sa isipan.

Maybe this will be the last chapter for me as your father. Be strong Max I know masasaktan ka ulit pero sure si daddy mo na makakabangon ka ulit at kakayanin mo.

>>>>>>

Max's POV

"Kapapasok lang na balita isang eroplano ang nag crash at nag tala ng mahigit dalwang daang passenger ang nasawi, kabilang ang sa nasawi ay ang kilalang sikat na former president CEO ng MA OPTIMA PLAN na si Mr. Marcus Alcatara at wala pang pahayag ang dalawa nitong anak na sina Maxine Alcatara kasalukuyang president ng nasabing kumpanya at ang asawa ni Governor Sandro Marcos nasi Mrs. Dolly Marcos" balik sayo sir Mike

When I heard the news I was stunned but I'm sure unti-unti nang tumutulo yung luha ko haggang sa napaupo nalang ako sa sahig

"No no no mali lang news nayan pauwi na si dad, hon let's go sa airport sunduin na natin siya iniintay niya tayo, uuwi sa siya mag cecelebrate pa tayo ng birthday ko" umiiyak kong sabi kay Simon nung nilapitan niya ako

"Shhhhhhh don't cry" pag papatahan naman ni Simon sa akin

"Nooooooooooo.... Ahhhhhhhhhhhhhh... Dad I still need you may promise ka sa akin uuwi ka diba? Hon where's your key"

"Max stop... Max... Max..." Ulit ulit na pag pipigil sa akin ni Simon kasi I'm getting he's key to catch my dad into the airport

"Nooooooooooo hon listen I won't stop until I see him laying on a coffin"

"Max stop hurting your self tanggapin mo na lang, he leave you, he leave us"

"Tanggapin ha? Simon naririnig moba yung sarili mo?"

"Max I saw tito Marcus on the news, I saw his picture there's a lot of scar's on his body, you saw it too right?"

"Hindi naman ako na inform na ganyan ka lang pala kababaw Simon" I said sarcastically then I wipe my tears "can't believe Simon" dagdag ko pa then umakyat na ako sa room ko

"No hon it's not what you think" habol niya pa sa akin

"All this time Simon akala ko iba" sagot ko naman then inalis ko yung kamay niya sa balikat ko

"Hon please" pag mamakaawa niya

"Can you please stop, get out Simon leave me alone muna please" pinapalabas ko siya sa loob ng room ko

"If that's what you want Max, call me if you need anything" he said in a cold tone then he leave ako naman iyak ng iyak

"Dad how could you do this to me? Bakit iniwan moko sa ere, alam mo naman na hindi ko kaya ng wala ka. I hate you so much, you know I hate promise's na hindi natutupad" umiiyak kong sabi habang tinititigan yung picture namin ni dad

"Parehas lang kayo ni mama parehas nyo akong iniwan sa ere. Pano na ako ngayon? Yung company pano? Hindi ko kaya dad please come back home I still need you" dagdag ko pa

"Ahhhhhhhh I hate my fucking entire life" sigaw ko pa

>>>>>>>

Dolly's POV

"Kapapasok lang na balita isang eroplano ang nag crash at nag tala ng mahigit dalwang daang passenger ang nasawi, kabilang ang sa nasawi ay ang kilalang sikat na former president CEO ng MA OPTIMA PLAN na si Mr. Marcus Alcatara at wala pang pahayag ang dalawa nitong anak na sina Maxine Alcatara kasalukuyang president ng nasabing kumpanya at ang asawa ni Governor Sandro Marcos nasi Mrs. Dolly Marcos" balik sayo sir Mike

Napahinto na lang ako sa ginagawa ko nung narinig ko yung news from Sandro's phone, then nung narinig ko yung name ni dad inagaw ko yung phone ni Sandro

"Fake news, where's my phone? Sa... Sandro let's call the embassy hindi si dad yan, uuwi  siya sa US mag cecelebrate sila ni Max ng birthday niya... No no no Sandro it's can't, hindi pwede" umiiyak kong saad kay Sandro

"Calm down Dolly" sagot naman ni Sandro

"Calm down? Coming from you talaga? Ate Melba can you please get my car key I'm going to catch my dad sa airport" sigaw ko naman kay ate Melba

"Dolly stop" pag pipigil ni Sandro sa akin

"Anak don't be hard on your self, stop being competitive I know your aware that this world are full of challenges. Learn to look at your back and see people who really wants to help you, I know there's still a love inside of your heart and that love will help you to succeed hmmmm. I love you anak" I remember what dad said to me before he left then I passed out

A/n: don't skip chapters po papunta na tayo sa extreme na part