Simon's POV
'one week later'
"Yes I'm on my way... Yes please... What? She's on her way nadin? Kia naman diba sabi ko wag mo muna paalisin sa bahay 4 day's palang siyang nakakalabas sa hospital" saad ko sa kabilang linya
Kakalabas lang ni Max sa hospital because she passed out last time... Well I thought she will be mad at me because I lied to her but after all when she awake hindi naman sya nagalit but she's not paying attention with me. She's ignoring me every time I talk yo her.
That's why I focus on my plan I contact to some business partners na mapag kakatiwalaan at yung may kakayanang mapatalsik si Dolly. Pati yung ibang bord member sumama din sa akin after sila patalsikin ni Dolly. And even tito Arth I also ask for his help, yes he's the father of Clark the friends of Max
"Eh alam mo naman 'to bayaw ang bilis mag desisyon kung ano yung sinabi 'yun talaga yung gagawin" Kianna said
"Okay take care of the twins I'll gotta go see you soon" then I hanged the call
I'm on my way to the private plane that Johan reserves for me after all maaasahan ko padin talaga sya. Well I'm planning to go back in the London pati si Max papunta na din well alam nya yung buong plan because she ask an update that's why Clark always updating her.
>>>>>>>>>
Max's POV
After I passed out I admit for 4 day's in Ramirez Medical also know as RM the famous hospital here. When I woke up I saw Simon alam ko alam din nya yung nang yari kaya hindi na ako nag tanong
Iniwasan ko nalang sya at hindi pinansin dahil sa hindi nya sinabi. Edi sana kung sinabi nya hindi na umabot sa malala yung company. Baka mas nagawan namin agad ng paraan sya panaman yung palaging nag sasabinh haharapin namin ng mag kasama lahat ng problema
Anyways I'm on my way to London kahit pinipigilan ako ni Kia alam ko sa sarili ko na kaya kona at kakayanin ko.
Wala nang atrasan ubos na ubos na ako alam kong may paraan pa para mabalik ang lahat sa dati kaya naman yung pag asang 'yon nalang ang pinang hahawakan ko at ang mga anak ko. After all nabubuhay nalang siguro ako para sa kanila
As Simon said he has a plan that's why I always asking for updates and gladly Clark updating me that's why alam ko kung ano ang nag yayari well hindi ako nakialam pinabayaan ko lang si Simon
But whenever what happens I always have a plan B para may backup.
Hindi din naman mabagal ang biyahe mula US hanggang London mabilis lang naman. And this time I prefer to book a flight which is dito sa Fly Asia kaya safe talaga akong makakarating
Nandito nako sa company sabay kaminh dumating ni Simon kasama nya si tito Arth pati sila Clark together with Johan and with the other business partners
"Max kamusta?" Tito Arth ask me habang bumebeso "I'm fine tito"
"Max" saas ni Clark at bumeso din habang si Simon naka titig lang sa akin parang takot na takot
Pero ganon paman lumapit padin ako sa kanya at pinalupot ang kamay ko sa leeg nya para yakapin sya ng mahigpit halos tatlong araw kasi syang hindi umuwi e
"Sorry" tanging saad nya habang naka yakap ako "it's okay... shall we?" Pang aaya ko naman sa kanila
Naka hawak ako sa baraso ni Simon habang papasok kami. At pag pasok namin sa loob ng company nag titinginan ang mga tao.
Bakit ngayon lang ba kayo ulit naka kita ng maganda?
Ngayon lang ba nag karoon ng maganda dito?
Oh baka naman iniisip nila na itong pinang bili ko nang mamahaling damit ko e kinurakot ko din sa company
For God sake kalma luma nato ito yung unang damit na binili ko nung nag sisimula palang din ako mag trabaho dito sa company. Well hindi kopa kasi 'to nasusuot kaya mukang bago.
Oh pak ganti ng api HAHAHA. Eto namang si Simon napaka simple lang nag soot parang walang gagawing exiting mamaya ya HAHAHA
Wala nang mahabang eksena habang papunta kami sa bord room kung saan sinasagawa ang malalaking meetings dito
Well madaming na iba nag kakagulo din ang employee ang ilan sa kanila ay bago meron din namang mga pamilyar na muka mga dati na siguro dito
Well hindi na ako magugulat kung naka rating na kay Dolly na nandito na ako sa bilis banaman kumalat ng chismis e hindi na ako mag tataka
Pag pasok namin sa bord room sakto may mga media agad inalis kona ang shades ko para naman makunan nila ng maayos ang muka ko
"Good day every one you may have your sit... Everyone are invited to this big meeting were the original CEO is back" Johan announced
"Good day bord members, employees, Janitor's, engineer, architect, finance officer's or whatever.... To day is the day... That I'm.... I'm taking back my position, the company, my company... By the way it's nice to see you all" pag aanounce ko sa lahat ng tao
At hala sa mga muka nila ang pag kagulat ang iba ay nag bubulingan ang iba naman ay naka ngiti at pumapalakpak
>>>>>>
Dolly's POV
"Melissa sino'ng nag papasok dyan?" Galit na tanong ko kay Melissa
"Hindi ko alam... Anong malay ko ang alam ko lang ay si Simon ang dadating at hindi kasama yang halimaw nayan" sagot naman ni melisa
"Excuse me? Mali ka ata ng pinuntahang company" I interrupt Max with a sarcastic voice
"Oh" her mouth formed an 'o' when she saw me "the bastard... Everyone didn't inform me na may pet pala kayong inaalagaaan dito.... The snake one" she said sarcastic
"Snake? Are you referring your self? Max?" Ganti ko naman pabalik
Ang gagang to sinong ahas sa aming dalawa e simula nung dumating sya halos nawala na ang lahat sa akin
"You know what for sure kung nanakaw lang kaluluwa baka ninakaw mo nadin yung sa'kin" dagdag ko pa
"Excuse me kung kaluluwa mo lang naman hindi ko pag iintrisan. Alam mo sa tingin ko need konang ipa general cleaning 'tong buong company... Para naman maalis na yung microbyong katulad mo" ganti naman nya
Sasampalin kona sana sya but someone interrupt me "better to not make a scene architect DA (diey po ang basa ya) she has a strong evidence against you" the late vice president of MA said yes si tiro Arth
BINABASA MO ANG
[Book 2]: I'm Coming Home (Sandro Marcos) (Ongoing)
FanfictionThe book 2 of You still my home Love is when one person knows all of your secrets... Your deepest, darkest, most dreadful secrets of which no one else in the world knows... And yet in the end, that one person does not think any less of you; even if...