En büyük asklar nefretle baslar • Kerem Aktürkoğlu

0.2

Her seyin basladigi o gün...

Leyla babasini ziyaret etmek icin Floryaya gider. O gün basina gelmedigi kalmamisdi. Gec uyanmisdi cünkü telefonunda saatinin kurmamisdi. Gec kalmisdi ve gec kalmayi seven bir insan degildi.
Galatasarayin yerine geldiginde herkese selam verdi, herkese ama ona degil. O dedigimiz kisi ise Kerem.
Kerem den hic ama hic hoslanmazdi. Keremi lise yillarindan beri tanirdi. Ikisinin arasinda aslinda bir olay olmamisdi ama genc kiz nedense hic sempati duyamisdi genc adama karsi.
Leyla aslinda asansöre binmekden nefret eden bir insandi. 100 tane merdiven cikardi ama asansöre binmezde. Korkardi. Kücüklükden kalan bir travma diyelim. Ama bugün baska bir sansi yokdu. Bugün o asansöre binilcekdi. O asansöre basina geleni önceden bilseydi binermeydi acaba...

Asansöre bindiginde sempatigi duymadigi Keremi karsisinda gördü. Ic sesi ona binme desede gec kaldigi icin ve baska caresi olmadigi icin bindi.

Kerem: Sanada günaydin Leyla hanim

Leyla: Günaydin

Kerem: Bugün yine ayri bir mutlu görünüyorsun bakalim

Leyla: Ugrasma benimle Kerem, günaydin dedim ya baska ne istiyorsun

Bir süre sessiz kalmisdi ikiside. Leyla icden icden bu asansörün kücüklügünde küfür ediyordu. O kadar kücükdüki Keremin vücüdundan yayilan sicagi hissediyordu ve ayni zamanda o güzel erkeksi kokusunu icine cekebilyordu. Genc adam güzel kokuya her zaman önem veren birisiydi.

Kerem: Benden neden bukadar nefret ediyorsun?

Leyla: Ne sacmaliyorsun?

Kerem: Yillardir bana olan karsi nefretinin farkindayim ama bunu neye borcluyum?

Futbolcu sözünü bitirdikden sonra olan oldu...

Asansör takili kaldi. Paaat diye bir sesle genc Kiz duruksadi.

Leyla: Nolduuuu? Bu neden gitmiyor?

Leyla korkudan kac tane dügme varsa hepsine basti o yetmiyormus gibi kapilara sert tekmeler atmaya basladi

Kerem: Kizim bir sakin olurmusun, alt üstü bir asansörde kaldik, cikarlar birazdan

Leyla: Yok ben sakin felan kalamam, cikarin beni bu siktigimin Asansöründen

Kerem: Vay be kücük hanim küfür de biliyormus

Leyla: Kerem ben kalamam burda nolur beni cikar, ben hic iyi degilim...

Cümlesini bitirdikden sonra nefes alamamaya basladi Leyla

Leyla: Benim klostrofobim var kapali odalarda nefes alamiyorum, boguluyormus gibi oluyorum, ilacim da yanimda degil, lütfen yardim et ben nefes alamiyorum, ben-

Kerem cümlesini bitirmesini izin vermedi cünkü böyle durumlarda napilcagini bilen adamdi. Kücük kiz kardesine de aynisi olmusdu.

Kerem Leyla'yi bir capidi kendisine cekdi ve genc kadina sarildi.

Kerem: Suanda fazla yakiniz biliyorum ama bu seni sakinlestirmek icin bir yöntem. Simdi kafani gözümün üstüne koy ve derin derin nefes alip ver. Ben yanindayim, ve ben yanindayken sana bir sey olmasini izin vermem. Duyuyormusun beni Leyla, derin nefes alip ver. Denizi ve kumsali düsün. Orda yürürken deniz dalgalarinin sesini düsün. En sevdigin insanlarla beraber o sahilde oturdugunu ve eglendigini düsün. Bunlari düsünürken derin derin nefes al. Icine o güzel denizin kokusunu cek.

Leyla Keremin yöntemi ile bir hayli rahatlamisdi. Genc adama simsiki sarilmisdi. Denizin kokusunu degilde genc futbolcunun güzel kokusunu icine cekip duruyordu.

Kerem ise Leylanin o güzel parfümünün ve sampun kokusu kokluyabiliyordu. Sonucda sariliyorlardi. Aralarina bir yaprak bile sigmazdi, o kadar yakinlardi birbirlerine.

Bir 10 dakika böyle kaldikdan sonra Asansör yine calismaya baslamisdi. Bunu farkedeb ilk Leyla olmusdu. Yüzünü kaldirdiginda Kereme nekadar yakin oldugunu fark etti. Heycanlandirdi bu durum onu ve Keremin gözlerindeki o tutkuyu o da görmüsdü. Cabuk geri cekildi.

Leyla: Sana ne kadar tesekkür etsem az Aktürkoglu... Hayatimi kurtardin.

Kerem: Nefret etmeyi birakabilirsin mesela

Leyla: Tesekkür ederim.

Ve kapi acilir sonunda.

Kerem: Kendine iyi bak

Leyla: Sende.