𝗺𝗿𝘀. 𝗱𝗼𝗰𝘁𝗼𝗿 - 𝘀𝗮𝗸𝘂𝗵𝗶𝗻𝗮

0.1

"Sakura-san, buna baksanız iyi olur.."

Pembe saçlı doktor, tüm dikkatini pili yerleştirmeye vermişti. Ona seslenen kişiye bakamayarak mırıldandı.

"Efendim?"

"Anestezi etkisini yitiriyor."

Bu sözlerle doktor, başını hızlıca monitöre çevirdi. Kalp atışları ritimsizleşmişti.

"Daha...Tamam, tekrar anestezi uygulayın!"

"Ancak pili daha yerleştirmemişsiniz, kalp dayanamaz.."

"Ne diyorsam onu yapın!"

Genç doktor daha hızlı olmaya çalışarak işine döndü. Aynı anda hem hızlı, hem dikkatli olmalıydı. Kurtarmaya çalıştığı şeyin insan hayatı olduğunu kendine tekrar hatırlatarak yutkundu. Pil için ayarları yaparken asistanlardan biri bağırdı.

"Sakura-san! Ritim düşüyor! Ritim düşüyor!"

Bu, doktorun paniklemesine neden olsa da profesyonel davranmaya çalışarak son kısımları da bitirince hızlıca geri çekildi.

"Yarayı kapatın."

Hemşireler dediğini yaparken, pembe saçlı doktor monitöre döndü. Beklediği yükseliş henüz gerçekleşmemişti.

"Hadi...hadi..."

Ritim yavaşça yükselmeye, normale donmeye başladı. Doktor kısaca iç çekti.

"Ritimler normal. Yarayı kapadıktan sonra hastayı yatırabilirsiniz."

"Tamam Sakura-san!"

Pembe saçlı doktor eldivenlerini çıkararak musluğa yöneldi.

"Amma da sorunluydu."

"Sakura!"

Genç doktor hemen arkasına döndü.

"Otamu-sama!"

Orta yaşlı adam gülümsedi.

"Duyduğum kadarıyla harika bir iş çıkarmışsın, yine!"

Genç doktor, maskeden gözükmese de gülümseyebildiği kadar gülümsüyordu. Ondan üst kademe olan bu adam, onun idolüydü! Çok yakın hissediyordu ona, aralarında bir bağ olduğu da meçhuldü.

"Kutlama yapalım bu gece! Her zamanki yere gidelim olur mu?"

"Tabii!"

Yaşlı olan ayrılırken, genç doktor nefesini tuttu. Uzun zamandır yapmamışlardı bu gecelerden. Eskiden, yani aynı bölümde çalışırken, çokça yaparlardı. Ancak Doktor Otomu, başhemşire yardımcılığına yükselmişti. İşi başından aşkın olduğundan görüşememişlerdi.

"Ben çıkıyorum!"

Hemşirelere haber verdikten sonra üstünü değiştirdi. Hazırlığını yapması gerekiyordu.

~

Doktor, kahkahalar eşliğinde içkisinden yudumluyor, şarkıya eşlik ediyordu.

"Fena güzel mekan! Değil mi Otomu-sama?"

Yaşlı olan kafasını salladı. Balığından bir parça keserek ağzına attı.

"Yemekleri enfes!"

Sakura, yarı sarhoş, adama döndü.

"Bayadır görüşemiyorduk ha? Sizi özlemişim..!"

Yaşlı olan eliyle geçiştirdi.

"İş güç işte canım. Fırsat olmadı bir türlü."

Doktor kıkırdadı. Şakayla karışık konuştu.

"Şey diyordum ya, o kadar yüksek mevki.. Bize de bir güzellik yaparsınız artık!"

Hemşireleri de, kendisi de üst mevkiler yüzünden az bir miktar maaş alıyordu. Üstelik fazlasıyla yetenekli bir doktorken! Para istediği falan yoktu elbette, biliyordu ki yaşlı doktor unutmazdı onları. Ancak onun da yapabileceği bir şey yoktu, bunu da biliyordu.

Yaşlı doktorun gülümsemesi silindi önce, sonra kaşları çatıldı.

"Ne diyorsun be sen? Ben kimseye cebimden para vermem!"

Genç doktor donuklaştı. Kelimeler aklında döndü bir süre, cebinden? Hah! Öyle bir şey istemişti sanki.

"Afedersiniz?"

"Git başkalarına yuttur bu numaraları. Mevkiyi görünce gözün açıldı deği-"

Genç doktor sertçe masaya vurdu.

"Ne dediğinizin farkında mısınız?"

Kadının sesi korkunç bir hâl almaya başladı. Ancak beklemiyordu bu sözleri işitmeyi, dostum dediği adam resmen paragöz demişti ona!

"Ne mevkinizde ne paranızda gözüm var! Edebinizi takının."

Restoranttan bağırış sesleri yükselirken doktor dışarı çıktı. Dolmuş gözlerini sildikten sonra arkasına bakmadan evine yürüdü.

__