Chuuya'dan
- Oda'nın ölüm haberini duyar duymaz Dazai için endişelenmişti. Odasaku, Dazai için bir abi gibiydi ve ona değer verdiği kadar hiç bir şeye değer vermedi.
"Bunu düşünmek neden bana acı veriyor."
Chuuya herkesin hayatında ikinci kişi olmaya alışmıştı bunun farkında olmak onun için daha çok acı veriyordu fakat durumu kabul etti. Hafifçe telefonuna yöneldi ve Dazai'yi tekrar (zaten 28 kere aramıştı) aramaya karar verdi
-Ben Dazai çifte intihar etmekle ilgileniyorsanız mesaj bırakın bip-
"Oİ TEME
nerdesin, neden açmıyorsun?"
Telefonu fırlatmak üzerydi sinirlenmişti ama bu hafta 4 telefon kaybetmişti bile sakinleşmeye çalıştı ve mesaj atamaya karar verdi (39 tane yollamıştı )
-Hiç bir cevap alamayan Chuuya Mori'den olan biteni öğrenmek için Liman Mafyasına gitmeye karar verdi.Garip bir ortam vardı ama sezemiyordu "Bu Siktiğimin yerinde neler oluyor"
o sırada tam yanında çökmüş olan emo çocuğu fark etti
+Akutagawa iyi misin garip görünüyorsun
-...
-Chuuya-san...
durumu anlamakta zorlanıyorum
+hangi durumu
-
Chuuya Akutagawa'yı zorlamak istemdi genelde pek konuşmazdı. Bir şeylerin ters gittiğini anlamıştı. Ağır adımlarla Mori'nin odasına yürüyordu ne hissettiğini bilmiyordu karmaşa, nefret,
kızgınlık. Cevap alamamak onu daha çok sinrilendirmişti anlamıyordu nasıl delicesine nefret ettiği biri için bu kadar endişe duyuyordu kalbi çok hızlı çarpıyordu nerdeyse sesi duyulmak üzereydi. Sonunda Mori'nin odasının önüne gelmişti, kapıyı çaldı
-Gel
şapkasını çıkarak Mori'yi selamladı
+sakıncası yoksa bu bir haftadır neler döndüğünü açıklayacak mısın?
-ha a evet *sakin ve naif bir ses tonuyla* Dazai-kun Mafyadan ayrıldı...
+nE?!
-
Deliye dönmek üzereydi ama burada öfkesini kusamazdı sakin kalmak zorundaydı
+Bu harika!
Neden söylemediniz daha erken kutlardım?
Neydi bu duygu mutluluk? hayır bunla alakası yoktu eksilmiş hissediyordu bir anda okyanus mavisi gözlerinde ki ışıltı söndü koyulaştı ve ifadesiz bir surat takındı ironik bir şekilde Dazai gibi görünüyordu. Sarsılmıştı ama bunu kabul etmek istemedi ayrıldıysa bir sebebi vardı elbette, Dazai mantıklı biriydi fakat ona haber bile vermemişti içi sızladı "bu kadar değersiz olduğumu bilmiyordum" öylece duramazdı sinrili bir şekilde yürümeye başaldı ve hızla Liman Mafyasından çıktı nereye gittiği hakkında bir fikri yoktu sadece yürüyordu ve bir anda kendini Dazai ile görev sonrası içmeye geldikleri mekanda buldu
SAAT 11:45
İçeriye girmeye karar verdi ve Dazai ile oturduğu yere geçti
-Barmen
Chuuya-kun hoşgeldin. Dazai-san nerede?
+cehenneme kadar yolu var
- senin için elimde çok iyi bir şarap var iyi gelir (bu durumlara alışmıştı)
Chuuya sarhoş olana kadar içti gerçi çok çabuk sarhoş olurdu Dazai bu durumu bazen kullanırdı ve Chuuya'ya dert olurdu. Çoğu zaman onu dairesine kadar bırakırdı. Chuuya birden bir şey anımsadı ikisinin aşırı sarhoş olduğu bir gün vardı tahmini 16-17 yaşlarındaydılar
ve çok hatırlatmasa da Dazai ile öpüştüğünü hatırlıyordu tadı hala damağındaydı dudakları yumuşak hissettiriyordu alkol kokuyordu Chuuya da şarap kokuyordu gerçi . Daha sonra ne olduğunu hatırlamıyordu çünkü kendini küvvete uyurken bulmuştu yanında uyuyan Dazai'yi saymazsak durum fena değildi. İkisi de o günden hiç bahsetmedi ve konu kapandı.
Saat gece 03.10 ben hikaye yazmaya kalkıştım fnpedmpsmxşs
bu arada yazdığım ilk hikaye okuyan olursa çok kusurum vardır kesin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sensiz 4 sene /soukoku/
Adventure*Bu hikaye Dazai Liman Mafyasından ayrıldıktan sonraki zaman diliminde geçmektedir* ondan kurtulmak için çok fazla çabalamıştı istediğini elde ettiğinde ise boşluktan başka hiç bir şey hissedemedi.
