A Heartbreaker's Promise

Chapter 7

Rogue's POV (cont.)

"Sir saan nyo ba ako dadalhin?! Nasasaktan na ako!" pagmamaktol ko pero parang wala lang sakanya at tuloy parin sa paghatak saakin. Nararamdaman ko na ang kirot sa kamay ko na hawak niya dahil sa sikip at higpit ng pagkakahawak niya.

"Tulong! Tulungan nyo ako! Rapist 'to!" sigaw ko. Pero parang wala lang sa mga tao dito at tinitignan lang kami. "Hoy! Rap--"

"If you don't shut your mouth i'll shut it myself! You want that?" sandali niya akong nilingon at nagtuloy ulit sa paghatak saakin. Nararamdaman ko ang pagpipigil niya ng inis kaya kahit labag sa loob ko ay hinayaan ko nalang siyang hatakin ako. Mukha wala naman akong pag-asang tulungan ng mga tao dito dahil tignan palang sila ni Sir ay takot na takot na sila.

"Get inside" utos niya saakin ng matapat kami sa isang itim na sasakyan. Medyo kokonti narin ang dumadaang tao pero madilim padin dito at may walong magagarang sasakyan kasama itong tinuturo niya saakin ang nakaparada dito.

"Bakit naman ako papasok?" lakas-loob kong bwelta sa gusto niya "Sa pagkakaalam ko, EA nyo po ako at sa opisina lang yun. Dahil ngayong nasa labas na tayo wala na po kayong karapatan para pasunurin pa ako!" at kahit hindi ko kaya ay pinilit kong salubungin ang nanlilisik niyang mga mata na titig na titig saakin.

"I told you get inside Rogue. Don't wait till i put you inside this damn car myself!" sigaw niya at napaigtad nalang ako sa takot ng suntukin niya ang harapan ng sasakyan. Nakagat ko nalang ang ibabang labi ko sa pagpipigil kong umiyak dahil sa takot sakanya.

"Oh please," marahan niyang tinutop ang noo niya "D-don't cry.. Fck! Please, j-just get inside" medyo bumaba na ang boses niya at mukhang nagmamakaawa na. Wala sa sarili kong pinunasan ang luhang tumulo na sa pisngi ko at pumasok na sa sasakyan.

Nakakabingi ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. Wala ni isa saamin ang may balak magsalita pagkatapos kong sabihin ang address ng bahay namin dahil ihahatid niya na daw ako. Hindi narin naman ako nagprotesta pa dahil baka mag-away nanaman kami. Maraming beses ko nakita ang pagbuka ng kanyang bibig pero hindi naman niya tinutuloy ang kanyang sasabihin at nauuwi nalang sa buntong hininga.

"Look uh.. Im s-- no! Bakit ka ba sumama kay Travis? Do you know him? K-kelan kayo nagkita?" sa wakas!

"Alam mo pwede ka namang magsorry eh. Tutal nasaktan mo ri--"

"I didn't hurt you Rogue! Ikaw lang ang matigas ang ulo at ayaw mo akong sundin. So, just answer my fcking question" nakakainis nalang talaga ang pagkamainitin ng ulo nito eh!

"Ganyan ka ba talaga?! Hindi ka makausap ng mahinahon at gusto mong laging nakasigaw! At ano bang pakielam mo kung sumama ako kay Travis? Kaano-ano ba kita?!" hindi ko na talaga mapigilan ang inis ko. Wala akong pake kung magsigawan kami dito o ano! Basta hindi ako papayag sigaw-sigawan niya lang ako ng ganyan.

"God damn it Rogue! Bakit ba ang tigas ng ulo mo! Nakakainis ka na!"

"Nakakainis ka na rin!" sigaw ko din "Itigil mo na ang sasakyan, bababa ako" matigas kong sabi. Binalingan niya ako ng di makapaniwala ngunit nagtuloy parin sa pagda-drive.

"Itigil mo sabi eh!" sigaw ko.

"Alright! Alright. I'll control my temper. Wag ka lang bumaba dito... delikado" pagkasabi niya non ay parang kumalma ang sarili ko.

"May care ka rin pala sakin" nangingiting sabi ko at nakagat ko nalang ang labi ko dahil sa tuwa. Moody din 'to ah.

"Whatever. Can you now answer my question" pag-iiba niya at pilit nilalayo ang mukha niya.

"Nagba-blush ka ba?" pang-aasar ko.

"What?! O-of course not!" tanggi niya.

"Talaga? But your face say it all"

"Your unbelievable!" tanggi niya parin at umiling-iling pa. Natawa nalang ako at sumabay din siya. Not bad Sir huh?

Adam's POV

Pagtapos kong ihatid si Rogue sa bahay nila ay bumalik ulit ako sa mga kaibigan ko na naiwan kanina. And when i get back there, there was a fight. Literally. Between my gang Red Jack's and Travis's Satan's Knights.

Natural, tumulong ako at tulad dati ay kami ang panalo. Nobody messes with us.

"We won. Umalis na kayo" walang gana kong sabi kay Travis at pinunasan ang dumudugo kong labi. They punched fcking hard eh?

"This isn't over Adam!" galit na galit niyang sabi at nagpatiuna nang naglakad at binangga pa ang balikat ko. Sumunod narin naman sakanya ang mga bugbog sarado niyang miyembro kagaya niya sakanya.

"Dude! Welcome back!" gagong bati ni Aze na ngayon ay nagsisiduguan na ang mukha.

"Dam, you have a cut. Baka makita ng daddy mo yan" pansin ni Todd sa labi ko. Oh yeah, dad.

"Ako na ang bahala. Umuwi na kayo. Drive safely." sabi ko. Naglakad na naman kami sa sasakyan namin at nagsipasukan na.

"We'll meet again dude right?" sabi ni Aze na sumilip sa bintana ng sasakyan niya. Tumango lang ako at naghiwa-hiwalay na kami ng daan.

Ilang minuto lang ang lumipas ay nakarating narin ako ng bahay. Iniwan ko lang sa labas ang sasakyan ko at iniabot sa driver ang susi. He knows what to do.

Pagpasok ko ng bahay ay wala ng ilaw ang bukas. They must be asleep now. It's 2 in the morning Adam what do you expect?

I was about to make another step when i heard a voice from behind me.

"Where have you been?" oh..

"Dad your still awake" i joked. But he just gave me a 'that's-not-the-answer look' "Uhm, i- uh.. I've been to.."

"To see your friends? Again?" pagtatapos niya sa sinasabi ko. We both took a deep breath and he walk over to his chair. Of course, i followed.

"Mind joining me for a drink?" alok niya saakin ng alak na sinalin niya sa baso. Kinuha ko nalang at ininom ito ng diretso. Napahawak ako sa labi ko dahil sa naramdaman kong kaunting hapdi ng madikit ang alak sa sugat ko.

"So, you met your friends. What did you guys do that made your lip cut?" pag-uusisa niya ulit. Umupo ako sa sofa at isinampay ang leather jacket sa binti ko. I've been thinking an alibi cause i can't tell him that 'Yeah, so we had a fight again. You know, just like before. But dad we won!'

Yeah right!

"You've been to the race again?" is he some kind of mind reader? Yeah, fck yourself Adam!

"How many times do i have to tell you that you can't hang out with those guys anymore Adam! Their no good to you!"

"You just say that all the time dad! But you don't get it. They were not just that 'those guys' your talking about. They were my friends. My friends!" pagdedepensa ko. We've been through this over and over again.

"Your friends?! Ganong klaseng kaibigan ang gusto mo?! The one who will put your life in danger? There were millions of friends outside Adam, millions that can be a good influence to you. Pero pilit mong pinagsisiksikan diyan ang mga kaibigan mong--"

"Enough dad! There's nothing you can do. No matter what happens they were my friends, and they will always be" that's when i head straight to the spiral stairs. I heard him call my name but i didn't bother to look back and just shut the door of my room.

I let my body drop on my bed and it somehow relaxed my whole muscle.This life is so tiring. I needed a full sleep for tomorrows life.. again.

-------
To be continued..