Dünyayla Benim Aramda

2. bölüm

Gerçekler hep hayal kırıklığı oysa hayallerde herşey limitsiz herkes mükemmel aşk sonsuz mutluluk sonsuz sevdiğin insan yanındayken bile onunla kurabileceğin hayaller sonsuz artık elimde sadece hayellerim var. Ve kendime olan inancım tam herşey benim elimde güçlü ve mutlu bir Eylül yaratıcam kendimden...

Aniden telefonuma bir mesaj geldi. Baktığımda şok olduğumu saklayamadım allah kahretsin şimdi ne yapıcam ben işte hayatımın son bulduğu noktadayım
Bundan daha kötüsü olamazdı herhalde anneme bunları anlatamazdım kadının kalbine falan inerdi bu işi kendim çözmeliyim gelen bildirime bir daha baktım

Beni çektikleri videoyu her yerde yayınlamışlardı. BEN HERKESE REZİL OLMUŞTUM sırf burslu olduğum için bana bunu yapamazlar ben bunu hak etmiyorum. Yani zeki olarak doğmam benim suçum mu? Sakin olmalıyım daha Ne yapabilirlerki eninde sonunda bıkıcaklar benden..

rüzgara baktım sorun olup olmadığını sordu tabikide olmadığını söyledim yanından geçip gitti ama oda görücekti bu saçma videoyu bende kantine giderken iki kızın o sarışın bozuntusu hakkında konuştuğunu duydum adı melisaymış tamda karakterine uygun bir isim kantine geldim kocamandı neredeyse diğer ucunu göremeyecektim sonra arkadaşlarıyla oturan rüzgarı gördüm aslında hoş bir çocuktu ama bunlarla kafamı dolduramam boş bir masaya oturdum.
Telefonumu açtım parlayan yıldızlar grubundan 3 mesaj
Yazıyordu

Deren: ya olm bu grubu kurdum da ne iyi ettim yaaa😜

Aslı: at beni bu gruptan çekemem ben seni

Deren: aslı dur durduğun yerde

Siz: deren bu grubun ismi ne öyle ya kwkjekshdsk

Deren: yiaa beğendin dimii

Burak: vayy eylül hanım sizi görmek güzel

Siz: bak koçum bırak peşimi daha çok gençsin bulursun bi kız evlenirsin 3 çocuk bile yaparsın

Siz: AMA BENDEN O L M A Z

Telefonumu kapatıp etrafa bakındım kapıda melisayı gördüm birisini arıyor gibiydi rüzgar bakıp el salladı.
Demek sevgililermiş rüzgarın yanına oturdu
Üff her neyse onları sabaha kadar izleyemem tam kalkıcakken yanıma bir çocuk oturdu.

"Selam napıyosun tek başına bakalım"

"Selam hiç öyle etrafa bakınıyodum"

"Çok özür dilerim kendimi tanıtmayı unuttum adım ozan"

"Hiç sorun değil memnun oldum ozan bende Eylül"

"Güzel isim yanlız geldiğinden beri rüzgârı kesiyosun gözümden kaçmadı"

"Ne alaka saçmalama hem onun sevgilisi var yani olmasada yapmam"

"Anladım rüzgârın sevgilisi yok çok soğuk hiç kimse onu sevmez daha doğrusu korkar birisi 3 tane kişiyle" arkadaş oda çocukluktan bu kolej babasının"

O sırada gözüm rüzgara kaydı bana bakıyordu gözlerini kaçırdı demek bu kolej babasınındı hemen söze girdim.

"Bence rüzgâr soğuk biri değil"

"Yapma Eylüll bu dediğin ateşle oynamakla eşit bişey"

"Neyse benim dersim var görüşürüz böyle saçma şeylerle kafamı dolduramam"

"Görüşürüz Eylül"

Kantinden çıkıp uzun ve karanlık koridorda yürümeye başladım gerçekten korkutucuydu. Neyseki koridor bitti merdivenlerden çıkıyordum benim için hayat çok zor in çık derse yetiş ohoo sırama oturup hocanın derse girmesini bekledim. Hoca dersi öyle güzel anlatıyorduku ninni yerine kullanılabilir en son duyduğum şey proje ödevinin ayrıntılarıydı..

Aniden uyandım her yer karanlıktı hayır hayır salak gibi bu kadar uyuyamam telefonumdan flaşı açtım.
2 dakika sonra telefon kapandı. Kendi kendime konuşurken düş yolda takılıp düştüm birden kim var orda diye bi ses duydum koridorun bitişinde fener ışığını gördüm adam bi dönse bittim ben kabak gibi
ortadaydım.

Sonra birisi beni kaldırdı karanlıktan yüzünü seçemedim. Bayrakların arkasına saklandık bir kaç dakika orda kaldık yakın olduğumuzu hissedebiliyordum. kendimi koridorun ortasına attım
O beni kurtarmış olabilir ama neyin nesi olduğunu bilmiyordum kendi fenerini açtı. Ve karşımda rüzgâr
vardı.

"Sen ne yaptığını sanıyosun ya"

"Seni kurtarıyorum"

"Çok açıklayıcısın cidden"

"Evet öyleyimdir. Neyse ben gidiyorum başının çaresine bakarsın"

"Durr dur nereye gidiyosun beni burda mı bırakıcaksın??"

"Evet"

İyi diyip koridorun ters tarafına doğru yürümeye başladım.

"Orası çıkmaz yanlız"

"Biliyorum! Öyle bakmak istedim"

Hızlıca yürüyüp omzuna çarpıp kapıdan dışarı çıktım.
Annem yüz kere aramıştır kesin ah kızım eylül helvanı
Kavurucaklar senin eve vardığımda saat 10 olduğunu gördüm tam odama doğru gidicekken karanlığın içinden

"Eylül kızım yolculuk nereye böyle"

"Anne karanlıkta napıyosun?"

"Seni bekliyorum yavrum bu saatlere kadar nerdeydin?"

Annemin bu kadar sakin konuşması hiç iyi değil

"Anne çok uykum var bak ayakta bayılıcam şimdi hadi iyi geceler canım benim"

"Eylül çabuk buraya gel söyliceklerim bitmedi"

Pijamalarımı giyip telefonu şarja taktıktan sonra kendimi yatağa attım çok yorulmuştum aklıma rüzgâr geldi acaba hemen gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım telefonuma mesaj geldi hemen baktım gözlerim fal taşı gibi açıldı bu numaramı nerden bulmuştu ki?

Eveet bölüm sonu ben bölümü bu sefer kendimi kaptırıp fazla yazdım ama güzel oldu buna değdi