"Seokjin!ရေ.."
*Crushက ရုတ်တရပ် ဘာလို့ အတန်းမတက်တာ ငါ့ကြောင့်များလား ငါ့စကားများလို့လား*
"ဟျောင့်!"
* ငါနဲ့မခင်ချင်လို့လား crushလေးရယ် ဘာလို့လဲ ဘာလို့လဲလို့ ငါကဒီလောက်ရုပ်ချောတာ ဘာလို့အဖတ်မလုပ်တာလဲ ဘာလို့လဲ..*
Jiminဘယ်လောက်ခေါ်ခေါ် အတွေးထည်းနှစ်နေတဲ့ Seokjinကတော့ သူ့အာရုံနဲ့သူမို့မကြာ...
*ဟ တစ်ခါခေါ်လဲမရ နှစ်ခါခေါ်လဲမရဆိုတော့ Park Jiminကိုလာစမ်းတာဘဲ တွေ့မယ်*
"Kim Seokjin!!!!"
"အမယ်လေးကလား ငုတ်တုပ်ကြီးကြွ!"
"ဘယ်ကလားမှ ငုပ်တုပ်မကြွဘူး!"
"ကျစ်! Jiminရာ ဘာလို့အော်နေတာလဲ ဒါစာကြည့်တိုက်နော် မင်းအဖေအိမ်မဟုတ်ဘူး!"
"စကားမများနဲ့ ငါနဲ့ ခုလိုက်ခဲ့စမ်းပါ"
"ဘယ်ကိုလဲ"
"ဟိုတစ်ပတ်က မင်းနဲ့ကျောင်းပြေးတာ ဆရာမိတယ်လေကွာ "
"ငါသိပြီ ခု ဆရာက အပြစ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ ကျောင်းဆင်းချိန် ငါနဲ့မင်းက ကျောင်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်ရမယ်လို့ပြောချင်တာမလား"
"ဟီးး ဟုတ်တယ်"
ဒါက အ့မြဲ Jiminနဲ့ ကျောင်းပြေးနေကြဖြစ်တဲ့ Seokjinအတွက်ရိုးနေပါပြီ..
"သိနေတယ်လေ မင်းပါးပါးက"
"Yarr! Seokjin! ဘာပါးပါးလဲ ငါကသာ မင်းပါးပါးကွ"
"ဘာ! ငါကသာ မင်းပါးပါး"
"မဟုတ်ဘူး ငါကသာ မင်းပါးပါး"
"ဒုန်း!!"
တစ်ယောက်အင်္ကျီတစ်ယောက်ဆွဲထားတဲ့ Seokjinတို့ အသံလာရာကြောင့် ကြည့်လိုက်တော့ ချက်ချင်းငြိမ်သွားကာ မချိပြုံးလေးဖြင့်..
"ဟဲဟဲ အုပ်ကြီး~"×2
အုပ်ကြီးဆိုတာ အမှန်တော့ သူတို့တက်နေတဲ့ တက္ကသ်ိုလ်ရဲ့ ကျောင်းအုပ်ကြီးပင် အရပ်ကပုပု ဗိုက်ကြီးကလဲပူပူနဲ့ စိတ်ကလဲကြီးသေး တစ်ခါတစ်ရံလဲ သူ့ကိုယ်သူ ကျောင်းအုပ်ဆိုတာနဲ့ဘဲ ကိုင်ပေါက်တက်တဲ့သူကြောင် Jiminက အုပ်ကြီးလို့ စပြီးအမည်ပေးတာနဲ့ Seokjinက နောက်ကနေ လိုက်ကြောင်း ထောက်ခံသူပင်
