Dear Marites: 06

1 1 0
                                    

Marites POV

Kanina pa ako patingin tingin sa paligid habang naglalakad papuntang kantena. Baka mamaya bigla na naman lumitaw yung taong iniiwasan ko.

Pipila na sana ako sa linya ng mga studyante nang matanaw ng mga mata ko mula sa kabilang pinto ng kantena ang pigura ng lalaking dahilan ng pagbilis ng tibok ng puso ko.

Hindi dahil sa gusto ko sya, kundi dahil kinakabahan akong makita nya ako at hindi na naman ako tantanan ng lalaking yun!

Agad akong nag-iba ng direksyon at nagdesisyon na hindi na lang mag tanghalian kahit gustong gusto ko na kumain!

" Marites!"

Ito na nga ba ang kinakabahan ko e! Nakita niya ako!

Hindi ako lumingon at nagkunwaring walang narinig. Mas binilisan ko ang paglalakad pero hindi ko pinahahalata na parang nagmamadali akong umalis.

" P*nyeta, tantanan mo ako!" mahina kong anas at mas binilisan pa ang paglalakad nang makaalis na ng kantina. Pero alam kong susundan ako nun kaya't kailangan kong makahanap ng paraan, kung pano hindi niya ako makakausap!

Wag mo na akong sundan! Utang na loob! at utang ni mama na hindi pa ako binabayaran mula noong humiram sakin ng 500 tapos kapag sinisingil biglang sasabihin ang talambuhay ko kung paano ako pinalaki. :A/N :)

Someone's POV

I look at my wristwatch a second time to confirm the time; it reads 11:40 am, leaving me with 20 minutes before lunch.

I pay close attention to the book I'm reading. I am sitting alone in one of the benches here at the field area, though its size can't be compare to the wideness from my formal university. The region is shielded from the sun's beams by the mango trees' shadows that surrounds it.

There's lot of people pass by who keep looking at me like they just saw something attractive and buzzing like a bee.

Annoying.

They always glance at me, especially the women here and I know I'm the one they're looking at. It's sucks being the center of attention. I didn't pay attention to that, and if I were to weigh their significance, I would say that reading a book is more important than talking to or listening to them.

I turned the page of the book that I am reading. I felt someone approaching me but I didn't pay attention to it because like any other girl I knew she was going to ask my name again. Tss, another desperate bicth.

But she caught me off guard, I was astounded by what this woman did. I stared incredulously at her face.

The f*ck!

Marites POV

Nandito ako ngayon sa open field ng school. Tumingin ako sa likod ko na agad ko rin pinagsisihan dahil nagtama ang paningin namin ni Nico, lumawak ang ngiti nito at agad kumaway sa gawi ko.

Nalintikan na!

" Oy, Marites!" tawag nito at agad tumakbo papunta sa gawi ko kaya wala narin akong nagawa at tumakbo papalayo sa kanya. Naghanap ako ng mapagtataguan pero bwisit dahil open field to kaya wala akong mahanap.

" Ang gwapo talaga no! Tignan mo, parang manikin lang habang nagbabasa."

" Ay bhe, akin yan ha. Walang agawan!"

" Grabe, ano kaya ang pangalan nun?"

" Balita ko, transferree yan dito. Eh, saan naman kaya'ng department sya nandun?"

DEAR MARITES Series #1: Minor Feelings Where stories live. Discover now