You & I

Part 25

Pov Ελπιδας
Νιώθω τον ήλιο να με χτυπάει στα μάτια και τα ανοίγω με δυσκολία. Πιάνω το κινητό μου και βλέπω ότι πήγε 11 η ώρα και ανακαηομαι καλύτερα. Τις τελευταίες μέρες έχει υποχωρήσει αρκετά Ο πόνος από το γόνατο μου και έτσι μπορώ να κάνω περισσότερα πράγματα μόνη μου . Αύριο είναι οι αγώνες και ο κόμπος στο στομάχι μου δεν έχει φύγει. Το ότι δεν θα χορέψω δεν σημαίνει ότι δεν θα έχω και άγχος για το πώς θα τα πάνε τα παιδιά. Κανονίσαμε με τα παιδιά να πάμε να τους δούμε. Τώρα που το ανέφερα κάτσε να πάρω ένα τηλέφωνο τον Στέφανο να δω τι κάνω. Τον παίρνω στο κινητό αλλά δεν το σηκώνει. Ααα καλά εντάξει ακόμα ια κοιμάται φοράω την επιγονατιδα και σηκώνομαι με τις πατερίτσες. Πάω στο μπάνιο κάνω τα απαραίτητα και ανοίγω σιγά την πόρτα της Μαριάννας η οποία ακόμα κοιμάται πλησιάζω και κάθομαι στην άκρη του κρεβατιού της.
Ε - Μαριαννακι θα σηκωθείς?
Μ - Μμμμ τώρα
Μου λέει και γυρνάει πλευρό.
Ε - Έλα σήκω πήγε 12 η ώρα βαριέμαι μόνη μου .
Ανοίγει τα μάτια της και κοιτάει το κινητό της.
Μ -η ώρα είναι 11 και 20
Μου λέει παραπονεμενα και ξανά ξαπλώνει.
Ε - Το ίδιο είναι. Έλα άντε σήκω πάμε έξω για πρωινό σήμερα.
Μ - Τι κέφια είναι αυτά πρωί πρωί?
Ε - Δεν είναι κέφια πρέπει κάτι να κάνω για να μην σκέφτομαι τους παλιό αγώνες γι αυτό σήκω .
Αναστενάζει και πριν προλάβει να πει κάτι άλλο βγαίνω από το δωμάτιο της και μπαίνω στο δικό μου παίρνω ρούχα από την ντουλάπα ⬇️

ντύνομαι και κάθομαι λίγο στο κινητό μέχρι να ετοιμαστεί και η Μαριάννα. Βλέπω μήνυμα από τον Στέφανο και το ανοίγω. " Καλημέρα... Αγάπη έχω προπόνηση θα σε πάρω μόλις τελειώσω "
Πατάω λαικ και το κλείνω. Βάζω λίγη αντιλαϊκή με χρώμα λίγο ρουζ μάσκαρα και έτοιμη . Βγαίνω έξω και βλέπω την Μαριάννα να φοράει παπούτσια , βοηθάει και εμένα να βάλω τα δικά μου και ξεκινάμε για το κέντρο. Η κίνηση είναι ανυπόφορη πραγματικά έχει αρχίσει να ανοίγει και ο καιρός και έχουν βγει όλοι στους δρόμους.
Μ - Που θα βρούμε τώρα πάρκινγκ μου λες?
Λέει αρκετά εκνευρισμένη και ανασηκωνω τους ώμους μου.
Ε - Έχει εδώ ένα ιδιωτικό γιατί δεν μπαίνεις?
Της λέω και της δείχνω το πάρκινγκ στα αριστερά μας.
Μ - Έχεις δίκιο δεν θα κάθομαι να ψάχνω 100 ώρες.
Αφήνει το αυτοκίνητο και περπατάμε γύρω στα 10 λεπτά και καθόμαστε στο πρώτο μαγαζί που βρήκαμε μπροστά μας μιας και δεν μπορώ να περπατάω πολύ ώρα.
Μ - Για πες πως νιώθεις για αύριο?
Ε - Τι να σου πω περίεργα.
Της λέω και με κοιτάει συναινετικά.
Μ - Μην το σκέφτεσαι σε λίγο καιρό θα είσαι και πάλι πάνω στο παρκέ και όλα αυτά θα είναι παρελθόν.
Ε - Μαριαννακι σε ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου αλήθεια.
Μ - Ελπιδακι πάντα θα είμαι δίπλα σου ότι και να γίνει όσο μακριά και αν είμαστε εγώ θα είμαι εδώ σε ότι και αν με χρειαστεί.
Ε - Σ ευχαριστώ για όλα...
Μ - Έλα τώρα φτάνει θα μας πάρουν τα ζουμιά.
Λέει και χαμογελάει και με παρασέρνει και εμένα.
Αφού πέρασε λίγη ώρα αποφασίσαμε τι θα πάρουμε να φάμε και τώρα επιτέλους τρώμε. Ακούω το κινητό μου να χτυπάει και αφού βλέπω ότι είναι ο Στέφανος το σηκώνω.
Ε - Μμμμ Μ
Σ - Που είσαι αγάπη? Τι τρως?
Ε - Βγήκαμε έξω με την Μαριάννα να φάμε εσύ?
Σ - Τώρα τελείωσα και είπα μήπως θέλεις να πάμε καμία βόλτα
Ε - Δεν θες να πάμε καλύτερα το βραδάκι?
Σ - Εεε ναι ενταξειι θα μιλήσουμε όταν γυρίσεις.
Ε - Εντάξει τσαο .
Του λέω και το κλείνω.
Μ - Ο Στέφανος?
Ε - Ναι ήθελε να βγούμε έξω αλλά θα βγούμε το βράδυ Γιατί μέχρι να γυρίσουμε τώρα θα πάει μεσημέρι εσείς τι θα κάνετε?
Μ - Δεν ξέρω λογικά θα έρθει ο Αλέξανδρος από το σπίτι μόλις γυρίσουμε έχεις πρόβλημα?
Με ρωτάει και την κοιτάω περίεργα.
Ε - Καλά πας καλά ρι πρόβλημα να έχω. Δεν πάμε σιγά σιγά πέρασε η ώρα και εγώ δεν μπορώ να κάθομαι άλλο στην καρέκλα.
Της λέω και γνέφει πληρώνουμε και ξεκινάμε για το αυτοκίνητο. Μετά από αρκετή ώρα φτάσαμε στο σπίτι επιτέλους και ταυτόχρονα με εμάς έφτασε και ο Αλέξανδρος.
Α - Άντε ρε κούκλες που ειστεεε.
Μας λέει και με βοηθάει να κατέβω από το αυτοκίνητο και μπω στο ασανσέρ.
Μ - Είχε κίνηση ρε μωρό μου τι να κάνω.
Μπαινουμε στο σπίτι και πάω κατευθείαν στο δωμάτιο μου να αλλάξω και να βγάλω επιτέλους αυτήν την μαλάκια από το πόδι μου .
Α - Ελπιδακι τι κάνεις?
Ακούω την φωνή του Αλέξανδρου έξω από την πόρτα και τον φωνάζω να μπει μέσα.
Α - Να σου πω ρε κούκλα δεν παίρνεις και τον στέφανο να έρθει από εδώ να δούμε κάνα επεισόδιο από το manifest έχουμε μείνει πίσω και θα το δω μόνος μου στο τέλος.
Ε - Ήταν σπίτι όταν έφυγες?
Α - Νομίζω εκεί ήταν το αυτοκίνητο.
Ε - Καλά θα τον πάρω τώρα.
Α - Τώρα όμως.
Λέει και κλείνει με δύναμη την πόρτα .
Τον παίρνω στο μεσεντζερ και μόλις το σηκώνει τον βλέπω να είναι ξαπλωμένο στον καναπέ έτοιμος να τον πάρει ο ύπνος.
Σ - Έλα βρε Ελπιδακι ρι έγινε?
Ε - Θα κοιμηθείς?
Σ -Έτσι έλεγα τι θέλεις?
Ε -λέγαμε με τα παιδιά μήπως έρθεις να δούμε manifest
Σ - Τώρα?
Ε - Εεε ναι .
Σ - Ιδέα του Αλέξανδρου ήταν αυτή εεε??
Χαμογελώ και γνεφω το κεφάλι μού θετικά.
Σ - Καλά ντύνομαι και έρχομαι θέλετε μα φέρω τίποτα .
Ε -Εγώ θέλω τα ζελεδακια αυτά που μου αρέσουν και πατατάκια με ρίγανη . ΜΑΡΙΑΝΝΑΑΑΑ
Φωνάζω δυνατά και εμφανίζεται μέσα στο δωμάτιο μου σε δευτερόλεπτα.
Μ - Τι έγινε εισια καλά?
Μου λέει ανήσυχη και γελάει.
Σ -Καλύτερα δεν γίνεται.
Της λέει ο Στέφανος μέσα από το κινητό και αυτήν εμφανίζεται στην κάμερα.
Μ - Που είσαι Στεφανουκο?
Σ - Σπίτι που να μαι . Με ξυπνήσατε. Λέγε τώρα θέλεις να σου φέρω τίποτα.
Μ - Μια σοκολάτα
Σ - Ο Αλέξανδρος?
Ρωτάει και εκείνη την ώρα μπαίνει και αυτό μέσα στο δωμάτιο.
Α- Ο Αλέξανδρος θέλει ένα red bull
Σ - Καλά λοιπόν σε 20 λεπτά είμαι εκεί άντε γεια .
Μας λέει και το κλείνει.
Μ - Ευγενέστατος.
Σχολιάζει και φεύγει από το δωμάτιο.
Ε - όπως πάντα.
Ξαπλώνω πίσω ναι κλείνω για λίγο τα μάτια.