You & I

Part 5

Pov Ελπίδας
Οι ακτίνες του ήλιου με χτυπάνε στα μάτια και βάζω το μαξιλάρι στο πρόσωπο μου . Πρέπει να μου γίνει συνήθεια να κλεινω τα πατζούρια πριν κοιμηθώ. Έχουν περάσει τρεις μέρες από την πρωτοχρονιά. Με τον Στέφανο μιλάμε και από μηνύματα και στο τηλέφωνο. Δεν ξέρω αν είναι φιλικό ή πάει αλλού το πράγμα αλλά και να πάει δεν με χαλάει καθόλου. Ποιος δεν θα ήθελε να είναι με έναν τέτοιο άντρα? Γενικά κάνουμε καλή παρέα και νε τον Στέφανο και με τον Αλέξανδρο.
Σηκώνομαι πάω στο μπάνιο κάνω τα απαραίτητα και μετά ανοίγω τα παράθυρα για να αεριστεί το σπίτι . Βγαίνει η Μαριάννα από το δωμάτιο της και κοιτάει περίεργα .
Ε - Καλημέρα αγάπη.
Μ - Καλημέρα. Γιατί τόσα κέφια?
Ε - Εεε λίγο Ο αγώνας λίγο ότι είναι Σάββατο. Δεν θέλει και πολύ.
Μ - Μμμμ Ο αγώνας? Τι έγινε Ελπιδακι δαγκωσαμε την λαμαρίνα??
Ε - Πας καλά μωρέ?? Απλά χάρηκα που μας κάλεσαν.
Μ - Αααα ναι μόνο για αυτό.
Ε - εεεε Ναι. Θα φάμε πρωινό?
Μ - Τι να φτιάξουμε?
Ε - Μόνο τοστ και αυγά έχουμε. Πρέπει να πάμε σούπερ μάρκετ.
Μ - Ωραία θέλεις να ντυθουμε και να πάμε τώρα?
Ε - Ναι .
Πηγαίνουμε στα δωμάτια μας και σε 10 λεπτά ήμασταν έτοιμες . Κλείσαμε τα παράθυρα και ξεκινήσαμε με τα πόδια για το σούπερ μάρκετ. Είχαμε πάρει σχεδόν όλα τα πράγματα που θέλαμε και εδώ και 5 λεπτά μαλώνουμε με την Μαριάννα πια δημητριακά να πάρουμε. Εγώ θέλω με σοκολάτα και αυτήν με μέλι.
Ε - Έλα μωρέ Μαριάννα την επόμενη φορά θα πάρουμε αυτά που θέλεις.
Μ - Γιατί να μην πάρουμε την άλλη φορά αυτά που θέλεις εσύ και τώρα αυτά που θέλω εγώ?
Ε - Ωραία λοιπόν θα πάρει η καθεμία αυτά που θέλει.
Μ - Εντάξει κυρία μου ότι πείτε.
Γελάει και προχωράει προς το Ταμείο. Εγώ σκεφτόμουν τι θα βάλω στον αγώνα και η Μαριάννα άρχισε να με σπρώχνει.
Μ - Ελπίδα Ο κύριος πίσω σου περιμένει προχωρά.
Μου λέει η Μαριάννα και τότε κατάλαβα ότι απλά κοιτούσα επίμονα την ταμεία και δεν προχωρούσα. Κοκκινιζω ζηταω συγνωμη και παω διπλα στην Μαριάννα .
Μ - Συγνωμη που ταξιδεύεις τόση ώρα?
Ε - πουθενά μωρέ απλά κάτι σκεφτόμουν .
Μ - Ναι μάλιστα προχωρά τώρα γιατί έχουμε γίνει ρεζίλι μας κοιτάει όλος ο κόσμος.
Λέει έτοιμη να γελάσει παίρνω τα πράγματα και βγαίνουμε έξω γελώντας. Σε όλη την διαδρομή γελούσαμε και ο κόσμος που προχωρούσε στα πεζοδρόμια μας κοιτούσε παράξενα. Μόλις φτάνουμε σπίτι αφήνουμε τα πράγματα κάτω και συνεχίζουμε να γελάμε σαν τις φώκιες.
Μ - Σε παρακαλώ σταματά η κοιλιά μου .
Ε - ωχχχ πονάω.
Μ - Τι ήταν και αυτό σήμερα.
Λέει και πάει τα πράγματα στην κουζίνα την ακολουθώ και τακτοποιούμε τα πράγματα . Ακούω το κινητο μου να χτυπάει βλέπω ότι είναι ο Στέφανος και ένα χαμόγελο απλώνεται στα χείλη μου .
Αρχή κλήσης ...
Σ - Καλημέρα όμορφη.
Ε - Καλημέρα
Σ - Τι κάνεις που είσαι?
Ε - Τώρα γυρίσαμε σπίτι πήγα με την Μαριάννα σούπερ μάρκετ να πάρουμε κάτι πραγματάκια μου θέλαμε.
Σ - μμμ ωραία. Να σου πω θα έρθετε στον αγώνα εεε??
Ε - Ναι βρε Στέφανε . Πόσες φορές ακόμα θα με ρωτήσεις?
Σ - Θέλω να είμαι σίγουρος ότι θα είσαι εκεί.
Τι?? Άρα με θέλει μαζί του . Αχχ τι λέω
Ε - μην αγχώνεσαι εκεί θα είμαι .
Σ - Ωραία λοιπόν σε αφήνω γιατί πρέπει να πάμε στο γήπεδο. Μόλις τελειώσει ο αγώνας να μας περιμένετε θα φύγουμε μαζί.
Ε - Εντάξει. Άντε φιλιά και καλή επιτυχία.
Σ - Ευχαριστούμε θα τα πούμε μετά.
Κλείνω το τηλέφωνο και η Μαριάννα εμ κοιτούσε πονηρά. Άντε πάλι .
Μ - Και φιλιά. Μμμ προχωράει το πράγμα.
Ε - Ρε Μαριάννα. Σου είπα και το πρωί.
Μ - Καλά καλά άμα έβλεπες και εσύ πως κοιτάζετε Ο ένας τον άλλον θα καταλάβαινες.
Ε - Ναι μάλιστα ότι πεις.
Φτιάξαμε πρωινό καθίσαμε να φάμε μιλούσαμε και η ώρα είχε πάει 12 : 30 . Και 2 έπρεπε να ήμαστε στο γήπεδο.
Μ - Θέλεις να πάμε να ετοιμαστούμε κα σιγά σιγά να ξεκινήσουμε μην έχει τίποτα κίνηση?
Ε - Ναι πάμε.
Αφού πλυναμε τα πιάτα πήγα στο δωμάτιο μου . Έψαχνα να βρω τι θα βάλω τελικά έβαλα αυτά. ⬇️