BARE MINIMUM

prologue.

" Did I ever asked you to buy me expensive stuffs? , stop hanging out with ur friends, stop your hobby, No! all I ever asked was you show your efforts and appreciate me. "

The way I looked on his eyes I know there's something or baka umaasa lang ako kase assuming ako at nag eexpect na may gusto sya saken. I don't know hindi ko nga alam kung ano ba talagang meron kame.

"Hindi pa ba sapat na kinakausap kita ngayon?" he said to me while looking at his phone.

Yes he give me a lil bit of attention. Naguguluhan ako dahil hindi ko nga alam kung may label kame. Alam mo yung kahit paulit ulit ka ng nasasaktan konteng text nya lang nakangiti ka na ulit. Masakit sobra mixed emotion ang binibigay nya.

Bakit ko ba minahal ang taong ito dahil ba kulang ako sa attention? Dahil kahit ang pamilya ko ay hindi ako mabigyan ng katiting na pansin. Siguro dahil sya lang ang nakapansin saken at nagbigay ng konteng oras at attention kaya akala ko mahalaga nako sa kanya.

Mali pala ako.

They said that they can do more than bare minimum sadyang hindi ikaw yung girl na gustong ipursue.

If he wants, he will.

"you're a coward" I tell him.

"I'm not you're just expecting too much" he smirked.

Sakit. Yung taong laging tumatakbo sa isip at gustong nakikita ko palagi sa aking panaginip ay paulit ulit akong sinasaktan. l gave him the love and the respect but all he did was to gave me trauma.

Its easy to say na kalimutan mo na yan marami pang iba jan na deserve ka but its hard to do because of the happy memories that he give to me paulit ulit kong naaalala , ganto talaga siguro pag mahal mo magiging bulag ka sa lahat ng bagay .. mrrealize mo lang na mali ung treatment nya sayo pag nagising ka na sa katotohanan. Kapag sobrang sakit.

"Wala ba akong halaga sayo?" tanong ko sa kanya habang pinupunasan ang luhang pumapatak sa aking mga mata.

"Sorry eto lang ako."

"Maybe I'm asking for too much"

Hindi siya sumagot at nakatingin lang sa akin ng blanko ang mukha.

Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang kaniyan mukha sa huling pagkakataon.

"If im too much for you, go find less."

I know to my self that I'm worth it pero pag dating sa taong ito napapatanong ako sa sarili ko kung may halaga ba ako.

Ang hirap mamalimos ng oras at atensyon kapag ayaw talagang ibigay sayo ng buo.

"Thank you" huling sabe ko sa kanya bago ko sya talikuran at simulan mag lakad palayo sa kanya.

I settle for less kaya eto ako ngayon wasak na wasak. know your worth we all deserve the love that we don't even ask for it.

it hits me so fucking hard parang binato ako sa katotohanan that I realized na i didn't ask for all the shit he gave me. All I want is reassurance. now I can heal and stop blaming myself.

demand respect and love. but if it comes to a point na feel nya sakal na sya, then hindi mo na pagkukulang iyon.