[Unicode]"𝐒𝐩𝐫𝐢𝐧𝐠 𝐃𝐞𝐚𝐝 𝐋𝐞𝐚𝐯𝐞𝐬 - နွေဦးရွက်ကြွေ"
Episode_02_
"ကို့!"
လှမ်းဆွဲသောလက်တစ်စုံသည်ပုတ်ထုတ်ခြင်းခံလိုက်ရသည်။အမြဲတစေနူးညံ့ခဲ့သည့်မျက်ဝန်းများသည် ခပ်စိမ်းစိမ်းတိုက်စစ်ဆင်လာရင်းမှ...
"မင်းသိလားဂျွန်း...မင်းကသိပ်တော်တဲ့လူတစ်ယောက်"
ဧည့်ခန်းကျယ်ထဲသူတို့နှစ်ယောက်သာရှိနေပေမယ့်စကားသံကိုခပ်ကြိတ်ကြိတ်ပြောသည်။ အပေါ်ထပ်မှထယ်ယောင်းကြားမည်ကို ကိုကသိပ်စိုးရိမ်နေဟန်။
"ဒီလိုနေရာမှာတော့ မင်းမတော်သင့်ဘူးဂျွန်း! မင်းမတော်သင့်ဘူး!...မင်းငါ့ကိုလိမ်တာသိပ်တော်တာပဲ...ငါ့ကိုလိမ်ထားပြီးဘာမှမဖြစ်သလို!"
ဒေါသကြောင့်နီမြန်းလာသည့်ကို့ရဲ့မျက်နှာ။မျက်ဝန်းမှာလဲ ငွေ့ရည်များလွှမ်းလျက်။သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေသည့်မျက်ဝန်းများအား ကြောက်ရွံ့လာမိသည်။မကြာခင်မှာပဲတစ်စုံတစ်ခုကိုဆုံးရှုံးရတော့မယ့်ခံစားချက်။ ကိုကအဲ့လိုဖြစ်ချင်နေတာလား...မဟုတ်ဘူးမလား။
သူဒူးထောက်ကာထိုင်ချမိရင်း...
"ကျွန်တော်ကတောင်းပန်တာမို့...အဲ့လိုမကြည့်ပါနဲ့လား။ကျွန်တော်က ကို့ကိုချစ်လို့လေ။ကိုပင်ပန်းမှာစိုးလို့လေ။နားမလည်ဘူးလား...ကျွန်တော့်စိတ်ကိုနားမလည်ဘူးလားလို့ ကင်မ်ဆော့ဂျင်း..ဟမ်!"
သူ့ကိုအရှုံးပေးဖို့အတွက် နမ်ဂျွန်းဟာဒူးထောက်ခဲ့ခြင်းမဟုတ်သလို သူ့အပြစ်အတွက်ဒူးထောက်ခဲ့ခြင်းလဲမဟုတ်။
သူ့စိတ်ကိုနားမလည်ဘူးလားဆိုတဲ့မေးခွန်းအတွက်ဘာအဖြေမှထွက်မလာတော့တဲ့ဦးနှောက်က နှလုံးသားကိုအနိုင်ယူထားခဲ့ပြီ။
"မင်းအတ္တကြီးတယ်!"
"အကို့ကိုချစ်လို့လေ!"
နမ်ဂျွန်းရဲ့မျက်လုံးတွေမှာမျက်ရည်တွေနဲ့။သူငိုနေတာပဲ။ဘာကြောင့်လဲ။ဘာလို့လဲ။
"ငါ့ကိုယ်ငါအပြစ်ရှိသလိုခံစားရတဲ့စိတ်...ညီတစ်ယောက်လုံးအမြင်အာရုံဆုံးရှုံးသွားတာကိုမသိပဲပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေခဲ့မိတဲ့ငါက...ငါက ငါ့ကိုယ်ငါပဲပြန်သတ်လိုက်ချင်တယ်ဂျွန်း! ငါ့ကိုဘာတစ်ခုမှမပြောပဲ အမြဲတမ်းလိမ်ညာဖုံးကွယ်ထားတဲ့မင်းကိုတော့ ငါမုန်းတယ်..."
YOU ARE READING
"𝐒𝐩𝐫𝐢𝐧𝐠 𝐃𝐞𝐚𝐝 𝐋𝐞𝐚𝐯𝐞𝐬 - နွေဦးရွက်ကြွေ"
Fanfic~နွေဦးက ရည်ရွယ်သည်ဖြစ်စေ မရည်ရွယ်သည်ဖြစ်စေ သူ့ကြောင့်နဲ့ တော့ သစ်ရွက်လေးတွေကြွေရတယ်~ ~ေနြၪီးက ရည္ရြယ္သည္ျဖစ္ေစ မရည္ရြယ္သည္ျဖစ္ေစ သူ႔ေၾကာင့္နဲ႔ ေတာ့ သစ္ရြက္ေလးေတြေႂကြရတယ္~
