Remiah Macky, an assassin, spy, theater actress, and last but not the least, she is a detective. Her parent's is also a detective, but they are kind of strict.
So she decided to leave and live at her own. While she was at work, there was a crime sce...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
PROLOGUE
My name is Remiah Mckay, 25 years old. Pangalawang anak ng professional detective at sikat na theater actress na sina Carlo at Marie Mckay. Dahil sa sobrang sikat nila sa buong bansa hindi naging madali ang maging anak nila. Sobra akong nahirapan dahil sa sobrang strict nila na 'You must do this!' 'Be like me and your father!' 'Bawal kang magka-boyfreind!'. Those words is keeping repeat all over my head. I can't even rest! I can't do this anymore!
Kaya't umalis ako ng bahay at hindi na bumalik pa. It's been two years nung umalis ako ng bahay. Nakatira lang ako dito sa Vella Apartment na malapit sa pinapasukan kong coffee shop. Yes, I'm working there and also I become a professional assassin, but I'll remain a normal worker student.
Alam niyo na kung ano akong assassin, they called me a Secret Pro Assassin, SPA. Rem for short. Of course, naging detective rin ako. Kahit na ayaw ko, hindi ko maiitatanggi sa akin na kapag may nakikita akong crime scene. Gumagalaw ng kusa ang katawan ko para mag imbestiga. Nagagamit ko rin ang talento ni mama bilang actress. Napag-aralan ko yun nung nasa puder pa ako nila. Of course, I'm also a spy.
Nang umalis ako at naghanap ng matutuluyan. Sinubukan ko sa mga kasama ko sa theater. Kaso wala na daw space, kaya't umalis na lang ako at naghanap ng iba. Hindi na ako aasa sa mga plastik na kaibigan.
So where did I stay? Sa pinuntahan kong Vella Apartment, meron daw isa pang bakante. Kaso lalake ang makakasama ko. Ang sabi ko ay ayos lang, dahil marunong naman ako ng karate at marami pang iba pa na kaya kong gawin. Kaya't sinamahan ako ng landlady para ituro saakin ang aking magiging room. Dinala niya ako sa fourth floor ng apartment at tinuro ang Room 210.
Hindi gano'n kalaki ang unit, sakto lang siguro para sa maliit na pamilya. Sa unang bungad na kanan ay sala na may dalawang mahabang couch at center table na puro libro ang nakalagay. There's also a door at the side of single sofa which, I assumed, was the bathroom. On my left, may dining table at kusina na halus puno ng pagkain. At the back, there were two closed doors, probably leading to the bedrooms.
Naalala ko yung libro na natapos ko lang basahin kagabi, ang title nang libro ay Mafia's Heir. Ang author ng libro ay si MafiaQueen. Hindi ko sana iyon babasahin, kaso na-curious ako dahil habang inaabot sakin ito ng ale, hindi ito. Mapakali, habang lumilingon lingon pa ito sa paligid na para bang may humahabol sa kaniya. At ang nakakapag-taka sa libro, bakit nandoon ang pangalan ko?...
KLING!
(O_O)!
My god! Papatayin ba ako sa gulat neto? Sabihin niya lang at magpatayan na kami rito.
Nakangiti akong tumingin sa costomer na kakapasok lang ng pinto. Kailangan ko paring maging mabait, baka mapatawag pa ako ng aking manager kapag nasigawan ko ang costomer na nakaka-irita kong roomate. Yes, siya nga yun.
Nang maka-upo siya, ay siya namang punta ko sa dereksiyon niya. Nakayuko lang ito, kaya't hindi pa niya nakikita ang aking pagmumukha.
"Hello sir, welcome to Vella Caffeé! What's your order sir?" Nakangiti parin akong nakatingin sa aking roomate. Siya naman ay nakatingin lang sa cellphone, na para bang walang kausap sa harapan niya.
