One-shot's Hetalia || PL

Viking!Norway × Viking!Nyo!Denmark × Scotland 2

UWAGA!!!

Wikingowie, a więc dużo brutalności, krwi, scen walki, poważnych pogróżek
Ogólnie skomplikowana sytuacja miłosna, będą się pojawiać przynajmniej zalążki scen dla dorosłych, w sensie nie będę opisywać co i jak dokładnie, bardziej odczucia danej postaci w tym momencie, oczywiście będę w tych fragmentach zaznaczać ostrzeżenia jak zawsze 

Z faktu, że to się dzieje w czasach średniowiecza to nie operuję nazwiskami, ponieważ w tym czasie operowano imionami oraz przydomkami bądź określeniem kto czyim jest synem/córką

Nyo!Dania — Mette
Norwegia — Lukas
Szkocja — Allistor
Nyo!Irlandia — Alonna
Szwecja — Berwald
Hebrydy — Ingrid
Wyspa Man — Aethelred/Etelred (druga forma jest uproszczoną wersją imienia)

***

Część pierwsza — Viking!Norway x Viking!Nyo!Denmark x Scotland — Błąd

***

Mjølnir

Dunka siedziała niezadowolona i popijała alkohol. Wszyscy goście weselni jedli, pili, rozmawiali i dobrze się bawili przy celtyckiej muzyce. Ona, jako panna młoda, najmniej się cieszyła ze wszystkich. Miała nadzieję, że przed końcem weseliska ktoś przypadkiem zadźga jej nieszczęsnego małżonka i będzie miała z głowy noc poślubną oraz dłuższy pobyt na wyspach Celtów. W sumie jakby ruszyła stąd na południowy wschód to trafiłaby na tereny Anglosaskie, gdzie Duńczycy prowadzą wyjątkowo intensywne działania. Z tego co słyszała podczas jednej z niezobowiązujących rozmów Olafa z Lukasem Duńczycy zbierają teraz wielką armię na północy państwa Franków, aby ruszyć na państewka Anglosaskie i dokonać zemsty za śmierć Ragnara Lodbroka. Jakby jej się udało znaleźć jedną z grup wikingów, którzy wyruszą albo nawet już wyruszyli to mogłaby z nimi wrócić do Danii. Na jakiś czas wypada wrócić, zwłaszcza, że niedługo ma się odbyć święto w Uppsali, które wypada raz na dziewięć lat. Pamięta o nich doskonale, wtedy zawsze widzi się razem z Lukasem i Berwaldem w trójkę. Logiczne, że żadne z nich nie może tego przegapić. Tylko śmierć może sprawić, że się któreś z nich na tym nie pojawi.

— A ja tu coś mam dla panny młodej — oznajmił Olaf, podchodząc w pewnym momencie do stołu, przy którym siedziała blondynka razem z rudowłosym. Obok Allistora siedział również jego władca z swoją rodziną. Mette uśmiechnęła się w tak sztuczny sposób, że każdy od razu mógł się domyślić, że wcale nie jest z tego zadowolona.

Wódz norweskich Wikingów podał jej niedużą pochwę z brązowej skóry, w której znajdował się niewielki nóż. Dunka przyjęła podarunek i spojrzała prosto w oczy Olafa, dając mu do zrozumienia, że to nie koniec problemów jakie sprawi.

— Dziękuję, z pewnością dobrze go wykorzystam — zapewniła, obwiązując sznur od pochwy z scyzorykiem dookoła talii. Może to właśnie ona zadźga swojego małżonka przed nocą poślubną. W sumie, jakby jeszcze się uparła to mogłaby go pociąć w takie kawałki, aby zmieścił się przez cieniutkie okienko w wieży warowni celtyckiej. Wtedy miałaby również pewność, że raczej by się nie odrodził.

Oczywiście, że te słowa nie uspokoiły Olafa, a wręcz przeciwnie. Zobaczył, że coś kombinuje i zmierzył ją ostrzegawczym spojrzeniem. Jednak Mette jedynie zbyła ten wzrok i wróciła do dalszego picia swojego trunku. Mało co tknęła jedzenia, ale alkoholu to sobie nie szczędziła. Zdarzało jej się nie mieć umiaru w piciu, ale tym razem musiała być ostrożna. Jeśli wypije za dużo to z pewnością skończy w łożu z Allistorem, a tego absolutnie nie chciała.