WAIT FOR ME //University Series #1

20

"Congratulations Mr. Barminez, you're now cancer free," masayang saad ng doctor dahilan ng pagtulo ng aking luha dahil sa kasiyahan.

I'm literally crying now and wiping my tears of so much happiness. I saw mom and dad hugging each other. Finally, after 6 years of struggling those chemo and such treatment, I'm now safe. Thank you so much God.

Sobrang saya ko dahil makakabalik na ako ng Pilipinas at makikita ko na ang babaeng naiwan ko 'don.

Wala na akong balita sa kanya sapagkat pinagbawalan akong gumamit ng social media ng parents ko. I can only do some active activities. Paglalakad lang ang kaya kong magawa at kumain ng mga healthy foods.

"Love, when I come back. I will marry you," nakangiti akong tumingala sa kisame ng room ko.

Nilapitan ako ni mom and dad at niyakap ng mahigpit.

Iniisip ko parin si Xanne ngayon, baka ay galit iyon sa akin sapagkat iniwan ko siya na di niya alam ang dahilan. I really have plan na magpaalam sa kanya but during the night na magkikita sana kami. Bigla akong nakaramdam ng sakit sa likod ko at di makahinga ng maluwag. I was waiting sa tagpuan namin sa SM Seaside but di ko na kaya ang nararamdaman ko kaya nagpasundo ako kay Zacchary at  sinugod niya ako sa hospital.

Xanne's mother is my doctor but he refused when the status of my health was too complicated. My mother was begging at her pero wala ng magagawa ang mom ni Xanne sa akin. However, she helped us and recommended her expert doctor bestfriend na taga America. Kaya mabilis akong nairefer at dinala ako nila mom dito kahit may pag-aayaw ako.

My mom used my phone and all, di na nila ako pinahawak. Pinahawak nila ako ng isang beses pero si Zacchary lang ang aking nacontact at napagsabihan ko tungkol sa akin.

I even secretly asked my sister to film me para maisend niya ang video kay Wei-wei at maipakita kay Crexanne na lumalaban talaga ako.

"Sana, hindi kapa kasal. Sana ako parin love. Sana makita kitang muli," buntong hininga ko na nakatulo parin ang aking mga luha.

"Kung may hihilingin man ako na hinding-hindi ma mangyari sa akin, iyon ay ang hindi na ako madutlan og sakit. Mahirap, kapoy gyud kaayo," sabi ko sa aking sarili.

Lumipas ang dalawang buwan nandito parin  kami sa States.

"Mom can we go home?" Tanong ko kay mom.

"You can't go home yet son, you have to continue your studies in Duke University. I enrolled you there. You told us that you want to become an engineer,right?" Mom smiled at me.

"What about my credentials?" I asked.

"I've contacted USC already," sabi ni dad sa akin.

Napatango-tango nalang ako. At tama ngang tapusin ko ang aking degree para kapag magkita ulit kami ni Xanne, may masaya akong balitang hatid para sa kanya.

"Congrats anak!!" Mom screamed in happiness when I received my diploma.

"Ma, I've done it, graduate na ako" masaya kong saad.

Parang binunutan ng tinik ang aking puso.  I overcomed two challenges already and now, I'm afraid for my third challenges. I just hope na sana hindi pa siya kasal o di kaya'y wala pa siyang asawa.

Ilang taon din kaming naninirahan sa US. At nang pinayagan na ako ni mom gumamit ng social media. Agad 'kong iniopen ang account ko pero nabigla ako ng di ko na mahanap ang number ni Xanne. Pati sa facebook, nakadeactivate ang account ko.

"Love, I miss you! Bakit mo ako iniwan? Akala ko ba okay na tayo. Akala ko ba mahal mo ako," rinig kong vm ni Xanne sa akin.

Pinakinggan ko ang lahat ng vm niya dahilan ng paghagulgol ko.

"You even told me na papakasalan mo pa ako, you even told me na magpapahintay ka sa akin. But, where are you now? I'm waiting you for a long time," I heard her cries through vms.

"I supposed to have a good news for you but bigla ka nalang nawala. Baka di rin mo ito magugustuhan kaya di ko nalang sasabihin, loveeeee. Magpakita ka naman oh, may problema ka ba? Sabihin mo, makikinig naman ako. Ayaw mo na ba? Lovee naman eh, ang sama-sama mo! Loveeee, please," end pa ng vm na plinay ko.

"Atleast you tell me the reason para naman di ako nagmukhang tanga na naghihintay sayo. I'm tired already," mas lalo akong napahagulgol sa sinabi niya. I was about to reply but nakablocked na ako.

I chatted my cousin Yegi at kinamusta sila pero sari-saring emosyon ang pinakita niya sa akin.

"Gawww, pisti ka gyud! Huhuhuhu, so tinuod na lagi na cancer free naka?" She asked.

"Oh gaw, hahhahaah, thanks God," I responded.

"Hays, kung di senend ni Kiara ang video mo di ko malalaman na naghihirap ka na pala. I miss you so much my cousin," iyak niyang sabi.

"I miss you too," I chuckled.

"Did you tell Crexanne about what happened to me?" I asked.

"Even sinabi ng kapatid mo na ipakita ko iyon di ko ginawa. Xanne will be anxious. She still cared for you. At di ko sinabi lalo na na nasa complicated health condition siya noon. May sasabihin sana ako sa iyo na magandang balita but hindi dapat ako ang magsabi. It should be Xanne," sabi niya sa akin na naguguluhan ako.

"How is she?" I asked.

"Even if she lied a million times she still longing for your presence. Nga pala she was worried about your dreams which is ang pag-aaral mo ng engineer. Hanggang third year kalang sa USC, Nereca and Zacchary told us," nalulungkot na sabi ng pinsan ko.

"Uuwi ako ng pinas to take my licensure examination. I'm done with my degree. Tinapos ko ang one year dito sa America," pagbabalita ko sa kanya.

"Ackkkkk, good to hear that. Xanne will be happy if she heard this news. But, pinsan kailan ka uuwi?" Pag-iiba ng mood na naman ng kanyang boses.

"I don't know yet, maybe soon," saad ko pa.

"Go home asap, Darry and Xanne were engaged. I don't know when would be the schedule basta ikakasal sila," nagulat at kinabahan ako sa sinabi ni pinsan.

Nalungkot ako at natakot sa narinig ko.
No, they should not be married.

"Xanne is mine bakit—Arghhhhhhhhh," sabi ko kasabay ng pagbalibag ko ng phone.

"I should go home," I utterred.