İNCİ-TEXTİNG-

"Bu aralar"

Aynadaki yansımamda oyalandı bakışlarım bir süre. Bilinmeyenle mesajlaştığım için gece geç yatmıştım. Bu yüzden göz halkalarım belirginleşmişti. Parmaklarımı göz altlarımda gezdirdim.

"İnci, okula geç kalacaksın!" Anneannemin bağırmasıyla aynaya son bir bakış atıp aşağı indim.

Anneannem ile Feyza yan yana oturmuş. Anneannem Feyza'nın ağzına yemek tıkıştırıyordu. Benim geldiğimi fark edince sofraya oturmama dahi izin vermeden;

"İnci dün niye derse girmedin? Yok yazılmışsın."

"Rahatsızlanınca giremedim." Sesim fısıltıdan farksız çıkmıştı.

"Annenler seni bize emanet etti. Bir yaptığın şey okula gitmek. Onda da derse girmiyorsun. Biz ne yapacağız seninle?"

Anneannemin söylemlerine cevap vermek yerine dış kapıya yöneldim.

"Nereye?"

"Okula gidiyorum."

Evden çıkarken anneannemin homurtuları devam ediyordu. Ancak o kadar alışmıştım ki bu hallerine cevap vermenin bile faydasız olacağını biliyordum.

Okul yürüme mesafesindeydi. Kafamı dağıtmak için müzik dinlemeye karar verdim.

Bilinmeyenin önerdiği şarkıyı açtım. Farklı bir his uyandırıyordu. Küçük bir çocuğun yazdığı sözler bizim de kendimizin nerede olduğumuzu, kim olduğumuzu sorgulatıyordu.

Bilinmeyene bugün ilk mesajı ben atmak istiyordum. Ama ne atacağımı bilmiyordum.

Korna sesi ile irkildim. İlk şoku atlatıp kenara çekildim. Gerçekten yolun ortasında bilinmeyene mesaj atmak için durmuş düşünüyordum. İyice saçmalamaya başlamıştım. Orta yaşlı bir adamın hakaret içeren bağırışından sonra hızla gidişini izledim.

Telefonumun mesaj sesi gelince bakışlarımı telefona çevirdim.

Bilinmeyen: Yolun ortasında durup derin düşüncelere dalmana sebep olan ne?

Bilinmeyen: Araba çarpabilirdi.

Bilinmeyen: Neden dikkatli olmuyorsun İnci?

Bilinmeyenin yazdıklarını görünce hızla bakışlarımı etrafta gezdirdim. Bebek arabası ile bir kadın ve yaşlı bir amcadan başka kimse yoktu.

İnci: Sen beni mi izliyorsun?

İnci: Yoksa sürekli takip falan mı ediyorsun?

Düşüncesi bile beni ürkütürken böyle olmamasını diledim.

Bilinmeyen: Yani görmek için çabaladığım doğru.

Bilinmeyen: Ama takip falan yok.

Bilinmeyen: Gerçekten tesadüf.

Gülümseyip bir yandan yürümeye başladım. Böyle dikilmeye devam edersem derse geç kalacaktım.

Bilinmeyen: Konuyu değiştirme.

Bilinmeyen: Bir şey mi oldu?

Bilinmeyen: Dalgın gibisin.

İnci: Ailevi meseleler desem çok mu klişe olur?

Ona ne yazmayı düşündüğüm için yolun ortasında durduğumu söylemeyecektim herhalde.

Hem ailevi meseleler mevzusu yalan da sayılmazdı.

Bilinmeyen: Ailemiz ile her an sorunlar yaşayabiliriz. 

Bilinmeyen: Bu yüzden teselli vermeyeceğim sana sorunlarını düşünme de demeyeceğim.

Bilinmeyen: Ama bu yolun ortasında durup düşünmeni de gerektirmez.

İnci: Biliyorum ama dalgınlık işte.

İnci: Sen nasılsın bu arada?

Bilinmeyen: Konuyu mu değiştirmeye çalışıyorsun?

Bilinmeyen: Bana mı öyle geliyor?

İnci: Yoo hep sen bana soruyorsun. Ben de sorayım dedim.

Bilinmeyen: Ben iyiyim bu aralar.

Bu aralar yazısı gözümde büyümüştü resmen. Bu aralardan kastı benimle mi konuşmasıydı diye geçirdim içimden.

Okulun kapısının önüne geldiğimde zil çalmış olmalı ki herkes içeri giriyordu.

İnci: Bu aralar?

Yazdığıma nasıl cevap vereceğini merak ediyordum. Ama telefonu cebime koyup derse geç kalmamak için koştum.

Yeni bölümle merhaba👋
Nasıl buldunuz? Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.