Raltu Efsanesi

Bölüm 8 : Veraths'ın Hikâyesi

Fenglor gezegeni

Dünya zamanıyla M.Ö 745

Veraths işlediği suçtan sonra yıllardır kaçak yaşamaktaydı.Kendisini arayan komutanı Raltu , onu iki kez kıl payıyla kaçırmıştı.Bulunduğu durumdan ve yediği hain damgasından hiç memnun değildi ve çok pişmandı.Yaşadığı kaçak hayatı onu Fenglor'un derinliklerine kadar sürüklemişti.Bu gezegen evrendeki suçlu ve kaçakların uğradığı savaşlardan harab düşmüş bir gezegendi.

Veraths , Raltu ile karşılaşmasının yakın olduğunu ve daha fazla kaçamayacağını biliyordu.Raltu ise ona yaklaştığını hissediyordu.Fenglor'un ücra yerlerinden gün yüzüne çıkan Veraths kaderini bekliyordu.Bu kaderi çizecek kişi ise Raltu'ydu.
Veraths , Raltu'yu çağırıyordu artık.Raltu bu çağırıya yarım kalmış işi bitirmek için kulak verdi.Çok uzun zamandır yalnız başına arıyordu Veraths'ı.Beklenen zaman gelmişti. Veraths aciz bir şekilde asil komutanının karşısına çıktı.

''Veraths! Onlarca yıldır kaçıyorsun. İşlediğin suçun bedelini ödeyecek şerefe bile sahip değilsin. Durulon Ordusu'nun bir üyesi olman senin için bir onur olmalıydı.Ancak sen bu onuru taşıyamadın ve yasaları çiğnedin. Zamanı geldi .''dedi Raltu sakin bir sesle.

Veraths , komutanına pişman bir biçimde bakıyordu.Nice zamanlar sırt sırta savaştığı yüce komutanına bakacak yüzü yoktu.Kendini bir hiç gibi hissediyordu. Gözleri yaşardı.

''Artık kaçmak yok efendim.Bulunduğum bu aciz durumdan dolayı çok üzgünüm.Yediğim bu hain damgasını kaldıramıyorum. Onursuz bir savaşçıyım artık.Beni huzura erdirecek tek şey birçok şeyi borçlu olduğum ve kendisine yakışır bir savaşçı olamadığım komutanımın yaşamıma son vermesidir.''dedi hüzünlü bir sesle ve Raltu'ya doğru yaklaşıp önünde diz çöktü.

''Bana bu şerefi bahşedin efendim.Ruhumu huzura erdirin.''

Raltu , Veraths'ın söylediği şeylerin samimi olduğunu biliyordu.Onun bu perişan durumundan çok etkilenmişti.Ancak onun hayatına son vermenin onun için bir armağan olacağınında farkındaydı ve onun için bir karar verdi.Bu karar ileride , Raltu bilmese de kendisinin hayatını kurtaracaktı ancak Veraths'a yüzyıllar sürecek bir azap verecekti.

''Yapın efendim !'' dedi Veraths sesini yükselterek. Hâlâ ağlamaklıydı.

''Bana borcun var eski Durulonlu. Umarım kader bu borcu ödemen için sana fırsat sunar.Hayatın burada sona ermeyecek lâkin evrende kimse adını duymacak.Şartım bu , daha doğrusu emrim.''

''Efendim lütfen ...''dedi Veraths. Artık ağlıyordu.

''Sen iyi bir savaşçıydın Veraths. Senin gibi bir asker böyle ağlamamalı.''

''Efendim ruhum huzur bulmayacak. Hayattaki halim ölü halimden daha kötü olacak.''

''Ruhun huzur bulsun Veraths , çünkü seni affediyorum. Evrende ölü olarak bilineceksin. Kendi halinde bir yaşam sür ve sahip olduğun güçleri hep iyilik için kullan. Beni kollamayıda unutma . '' dedi Raltu. Son cümlesinde tebessüm etti eski askerine.

Raltu , önünde eğilen Veraths'ı ayağı kaldırdı ve ona sanki kardeşiymişcesine sarıldı. Onu son kez görüceğini düşünüyordu. Veraths ise komutanının bu asil davranışı karşısında gözyaşlarını tutamıyordu.

Raltu gezegenden ayrıldı ve tüm Durulon'a Veraths'ın öldüğünü söyledi.
Veraths sillünordan miras kalan gücü hiç kaybetmedi.

Yüzyıllar boyunca evrenin çesitli yerlerinde yaşadı. Adı hiçbir zaman duyulmadı. Hiç kimse adını bilmedi. Bilenler unuttu. Yüzünü gören kimse olmadı. Yoluna çıkan zorbalar hariç. Bir tek onlar görebildi bu ulu savaşçının yüzünü lâkin hafızalarına kazınan bu çehre onları mezara gönderdi.

Veraths çok uzun zaman Raltu'ya ödeyeceği borç için fırsat bekledi. Raltu'nun onu affetmesi ruhunun huzur bulması için hiçbir zaman yeterli olmadı. Ancak kader Veraths'ı hiç unutmadı. Yüzyıllar sonra Veraths komutanı ile ilgili haberler duymaya başladı. Durulon karışıklık içindeydi ve borcu ödeme vaktinin geldiğini hissediyordu. Dünya'nın yakınlarındayken Drufo'nun konuşmalarını işitti ve uzun zamandır beklediği fırsatı değerlendirmek üzere Dünya'ya indi ...