Tehlikeli Çocuk

2.Bölüm Rahat Bırak Onu

O kadar dersten sonra beynim sikilmiş bi halde çantamı toplayıp sınıftan çıktım biraz dalgındım okulun çıkış kapısı yerine altaki otoparktan çıkmayı tercih ettim bu arada telefonumda müzik açtım tam otoparktan çıkmak üzereydimki arkamdan biri
"Eylül" diye bağırdı başımı çevirip baktığımda yine o kızdı yanına sürtüklerinide alıp gelmişti yine soğuk ve ruhsuz bi sesle
"Ne var ?" dedim kız yanıma gelip
"Benden o kadar kolay kurtulmayı planmamışsındır umarım yoksa büyük hayal kırıklığna uğrarsın " dedi ve aniden o iki sürtük kolarıma yapıştı bu arada diyer kız saçımı eline dolayıp çekecektiki ayağına bastım o acıyla inlerken sağ elimi tutan kızdan elimi kurtarıp soldakine yumruk attım diyer kız korkmuş ve afalamış bi şekilde bana bakerken bianda biri saçıma yapıştı ve hiç unmadığım bi kuvetle yere çekti ben yere diz üstü çökerken kız
"Benim adım yeliz burda nefes alırken bile bana sorcaksın " dedi bende "Ben kimseden izin almam " diyecektimki arkadan kalın ruhsuz ve sert bi ses
" Yeliz rahat bırak onu "

dedi yeliz ve ben başımızı şaşkınca sesin geldiği yöne çevirdik ve aynı anda şoka uğradık çünkü bu bugün yanıma oturan çocuktu yeliz hemen kendini toparlayıp
"Sen karışma Bahadır bu mesele bu sürtükle benim aramda" dedi bende hemen şaşkınlığımdan çıkıp
"Sensin sürtük "diye tısladım ve onun hareket etmesine fırsat bırakmadan ayağa kalkıp saçımı yelizin elinden kurtardım ki bahadır

soğuk ve itiraz istemediğni belirten bi sesle "Yeliz"dedi "Gidiyoruz" yeliz öfke ve nefretle bana dönüp "Bu iş burda bitmedi "diye tısladı yanına o sürtüklerinide alıp itatkar bi köpek gibi bahadırın dediğni yaptı bende arkalarından "Umarım tekrar görüşüz " diye bağırdım ve bu sırada bahadır ın bana dik dik baktığnı fark ettim ve bi süre aynı inatla birbirimize baktık sonra ben "Teşekür etmemi falan bekliyosan daha çok bekelersin" dedim ve hışımla yerden çantamı alıp otaparkın çıkışına doğru yürümeye başladım otaparkatan çıktıktan sonra telefonumu çıkardım ve kulaklığı kulama takıp "hidra kalp kası "dinlemeye başladım .Eve geldiğimde abim kahvaltı türü bişeyler hazırlamıştı ve beni görünce yüzüne sıcacık bi gülümseme ile
" okul nasıldı ? Yeni arkadaşlar edinebildinmi ?" dedi bunu okadar büyük bi hevesle sormuştuki onu kırmamak için yüzüme sahteden bi gülümseme yerkeştirip "Evet" dedim içimden o nası dostlar beni ilk gördükleri yerede öldürebilirler diye geçirdim sonra abime dönüp
"Çok yoruldum odamda biraz dinlenicem .Sen bugün bi yere gidicekmisin ? " dedim abim de evet anlamında başını saladı nereye diye sormaya gerek duymadım çünkü abim bu konularda bana açıklama yapmazdı genelde herşeyi konuşuruz ama abim kendisine hesap sorulmasından nefret ederdi bende üstüne gitmezdim zaten abimin ne iş yaptığnı bile bilmezdim bu konuları anlatmazdı bana tamam dercesine başımı salladım ve odama gittim . Hemen okul eşyalarımdan kurtulup üstüme siyah bol örgü kazak altımada siyah dar pantalonumu geçirdim ve kendimi yatağıma atıp müzik dinlemeye başladım ve bi yandan da eski aile resimlerimize bakıyodum fakat ağlamıyodum çünkü ağlamak güçsüz ezikler içindir ben ne ezik nede güçsüzdüm bu yüzden ağlamıyıcaktım bu sırada telefonuma gelen mesaj sesiyle irkildim...