wicked games, taennie | daddy issues

ufaklık, küçük, velet

yorumlarinizi bekliyorum meleklerim💘

you just want attention.

°

Söylediği cümle ile gözlerimden yaşlar hızla aktı. Öylece birbirimize bakıyorduk, söylediği şeyin ağırlığından kımıldayamadım bile. Zorlukla konuşmaya çalıştım.

"Haddini bil."

Belki de ne dediğinin farkına şimdi varmıştı çünkü yüz ifadesi birden değişti.

"Öyle demek istemedim-"

"Tam olarak da öyle demek istedin."

Önümdeki bedenini ittim. Gitmeme izin vermeyerek tekrardan önüme geçti.

"Dün tek yaşadığını söylemiştin. Ailenle ilgili mi?"

Gözümdeki yaşları silip güldüm. "Ne o? Daha önce ilgi gösterilmeyen birine ilgi göstermeye mi karar verdin?"

Sıkıntıyla nefes verdi, sabrı azalıyor gibi duruyordu. "Sadece yardımcı olmaya çalıştım."

"İhtiyacım yok. Kimse bana acıyamaz."

Yüz ifadesi dehşet vericiydi. Kendimden geçtiğimin farkına varmıştım. Dediklerim kendime yakışmıyordu, en azından bu yabancının önünde bu lafları söylemek mantıksızdı.

"Senin psikolojin hiç iyi değil."

Sadece güldüm, az önce onun yaptığı gibi. "Teşekkürler Psikolog Taehyung."

"Doğum gününmüş bugün... Mutlu olman gerekmez mi?"

"Mutluyum." Hala gülümsüyordum. Bir anda her şeyi boş verdim, özgüvenle doldum ya da kendimi kandırdım.

Gülümserken ağladığımı yeni fark ettim. Galiba haklıydı, ben hiç iyi değildim. Yaklaşıp beni kolları arasına aldı. Şu an bana temas etmesi saçmalıktı.

İteceğim sırada saçlarımı okşadı, önceki ikisinden daha yumuşak, naif. Saçlarımı dağıtır gibi değil düzeltir gibi. Bunu bana acıdığı için yaptığının farkındaydım. Sakinleştirmeye çalışıyordu belki de ama başarıyordu.

"Özür dilerim ufaklık."

Sandığın kadar güçlü değilsin Kim Jennie. Tişörtünü sıktım, ağladım, ıslattım. Bir şey demedi ve sakinleşmemi bekledi.

"Doğduğum güne lanet olsun."

"Şş. Öyle söyleme." Saçlarımı okşamaya devam etti. Daha önce babamın veya annemin okşamadığı şekilde. Sevgiye aç ve acizim. Yabancı birinden gelen sahte bir sevgiyi kabul edecek kadar.

Sakinleştiğimi hissettiğimde geri çekildim. Yüzüme baktı merakla, elleriyle göz yaşlarımı sildi, ıslak yüzüme yapışan saçlarımı düzeltti.

"Daha iyi misin?"

Başımı sallayarak onayladım. Şu an biraz utanıyordum. Buna şahit olmasını istemezdim.

"Anlatmak ister misin?"

"Boş ver."

"Pekala, eğer istersen dinlerim."