Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Y/N) Anlatımı
Derin bir nefes alarak Kings Cross İstasyonu'nun yoğun atmosferini incelemek için biraz zaman ayırdım . Arkamda , birkaç aile , trene zamanında binmek için sabırsızlnarak 9. ve 10. peronlar arasındaki bariyerden hızla geçti. Ciğerlerimdeki havayı solurken , Hogwarst Ekspresi 'nin önümde yavaşlamaya başladığını izledim Trenin görüntüsü ,güçlü bir duygu -sevinç ve korku karışımı getirdi .Tereddüt ederek sağa döndüm ve endişeli bir bakışla annemelere baktım .
Rahatsızlığımı fark eden annem güven verici bir gülümsemeyle cevap verdi ve konuşurken elini nazikçe omzuma koydu , " Merak etme tatlım . Ben de ilk günümde gergindim."
"Gerçekten mi ? " diye sordum , gözlerim onunkilere kilitlendi ."Bu duygu ne kadar sürdü?"
Annem usulca güldü "Ah , hiç de uzun sürmedi . O trene bindikten sonra çabucak açık kompartımanlardan birinde yer buldum . Anlaşılan baban da aynı kompartımanda oturuyormuş .Tüm tren yolculuğu boyunca konuştuk ve vardığımızda ,artık o kadar gergin olmadığımı fark ettim ."
Yanında babam bir gülümsemeyle parladı ." Haklı . O zamandan beri ayrılmazdık ."
"Yani mutlu olmak için müstakbel kocamı trende mi bulmam gerekiyor ?" Kaşlarımı çatarak cevap verdim . "Bu hiç mantıklı değil ."
"Hayır hayır hayır ." Annem güvence verdi . " İlginç bulduğunuz , tanımak istediğiniz insanları araştırın . Oradan güçlü dostluklar kurabilirsiniz ."
"y/n " diye ekledi babam , göz hizama eğilerek . "Endişelenecek bir şey yok .Sen annenle benim tanıdığım en güçlü cadısın . Sana söz veriyorum , bir gün harika şeyler yapacaksın ."
Hemen ikisine de olabildiğince sıkı sarıldım , sevgileri ve rehberlikleri için minnettarım. Birkaç dakika kucaklaşmanın ardından ,son tren düdüğünün kalktığını bildiren sesini duydum . Geri çekilip hızla vedalaştım ve biniş alanına doğru ilerledim .
Trene bindikten sonra çok daha huzurlu oldukları için boş kompartımanlardan birine binmeyi tercih ettim .Pencereden dışarı bakarken annemin arkadaşlık hakkında söylediklerini bir kez daha düşündüm .
Belkide gidip bazı insanlarla tanışmalıyım .
"Yemin ederim bu adamlar tam bir aptal ! " Çok uzak olmayan bir yerden gelen bir ses böbürlendi .
Bakışlarımı genişleterek ,ses yaklaştıkça kalp atışlarım hızlanmaya başladı . Bu çocuk her kimse , kulağa zerre kadar çekici gelmiyordu .
Köşeyi dönen çocuk , arkadaşlarının hemen arkasından kıkırdayarak kompartıman kapıma yaklaştı .Arka köşede oturduğumu görünce olduğu yerde durdu .O durakladığında , onun özelliklerini incelemek için biraz zaman ayırdım . Genç çocuk platin sarısı saçlarını geriye doğru taramıştı , hafif mavi / gri gözler ve dudaklarında kalan bir sırıtıma .
