- შენ ჩემი ხარ და სხვა არავისი! - სწრაფად ამბობს წითური და ჭორფლიანს უყურებს.
- როდიდან გავხდი შენი?
- იმ დღიდან როცა ამ დაწყევლი ადგილას ფეხი შემოდგი.
- ჯონგუკ გაიღვიძე, იცი რა ამბები ხდება საერთოდ აქ?
- რომ გავიღვიძებ მერე გავიგებ.
- ჩეიონგმა თქვა ჯონგუკი მომწონსო.(არანაირი შიფი, და ხო თვაისი ჩეიონგზე ლაპარაკი)
- რაა? - თავი წამოყო შავთმიანმა.
- ჰაჰა, გაგაცურე. ახლა კი ნება იბოძე და მომისმინე.
- კაი ხო გისმენ - მობეზრებით თქვა ბიჭმა.
- მოკლედ, ჰიუნჯიმა ვიღაცეები მოათრია.
- მერე მაგას რა ჯობია.
- ვინმე ზებუნებრივი რომ ყოფილიყო ხომ, მაგრამ ორივე ადამიანია. თანაც ბრძანება გასცა თუ ვინე თითს დააკარებს რომელიმეს, მოვკლავო.
- რაა? ეგ ხომ ნამდვილად კარგადაა?
- არ ვიცი, წარმოიდგინე სასახლეში ადამიანი დაძრწის და ჩვენ მას ხელს ვერ ვაკარებთ.
- მე მივდივარ.
- სად?
- სტუმრების გასაცნობად. - ჩაიცინა ბიჭმა.
- დამელოდე მოგყვები.
______________________________________
- ფელიქს უნდა წამომყვე.
- უკვე უნდა გამაუპ... - ბიჭს სიტყვა არ ქონდა დასრულებული ჰიუნჯინმა ეხლი მოკიდა და საწოლიდან ააყენა.
- შენი მეგობარი მგონი კვდება.
- მოიცა, რა უქენით?
- როდესაც გაიღვიძა და უცხო გარემო დახვდა შოკისგან გული წაუვიდა.
- ღმერთო რა დებილია.
ამასობაში, ოთახის კარებამდე მიაღწიეს უკვე უნდა გაეღოოთ, მაგრამ ვიღაცის ხმამ შეაჩერა.
- ოუუ, აქ ვინ გვყავს? - ორივემ გვერძე გაიხედეს. ფელიქს იქ მეორე ჰიუნჯინი და ერთი შავთმიანი, საკმაოდ სიმპათიური ბიჭი დახვდა.
- ესენი ვინები არიან? - გადაჩურჩულა ორფლიანმა უფროსს.
- მე სემი ვარ, ჰიუნჯინის ტყუპისცალი. ეს კი ჯონგუკია ჩვენი დეიდაშვილი. - გააცნო მათი თავი.
- სასიამოვნოა - თავი დაუკრა ფელიქსმა.
- სასიამოვმო არა ფელიქს! ჩვენ გვეჩქარება.
- მოგვიანებით გნახავ. - ორივე უკან წავიდა.
-ფელიქს მომისმინე - დაიწყო ჰიუნჯინმა ლაპარაკი და ბიჭის სახე ხელებში მოიქცია. - იმ ორ დებილს არ გაეკარო, ორივე შენთვის ცუდია. არ არიან ისეთი კეთილები როგორც ჩანან. ყველაზე მეტად ამ ორს უფრთხილდი! - სათქმელი დამთავრა და ფელიქს ცხვირზე აკოცა.
