Nandito ako ngayon ko sa waiting shed. Nagpapatila ng ulan. Oo may ulan ulit. Bakit kaya sa tuwing uulan ang lungkot lungkot ng ibang tao? Tulad ko. Wala man lang akong kasama sa buhay. Siguro kung buhay pa sila Mama at Papa. Masaya ako ngayon meron akong pagsasandalan sa problema ko.
Namatay sila dahil sa aksidente bata pa ako nun tandang tanda ko pa noon nung...
*flashback*
"Ma! Pa! Babalik po kayo diba? Bilisan niyo po bumalik ha? Mamimiss ko po kayo hihi"
"Oo naman anak babalik kami agad may aasikasuhin lang kami sa trabaho"
"Yeheeyy! Iloveyou ma! Iloveyou pa!"
"Mas mahal ka namin anak"
Ilang araw akong naghintay sa pababalik nila. Pero wala parin sila. Kada may papasok sa gate namin tumatakbo ako para tinginan kung sino ang dumating hindi sila. Isang gabi nun nanaginip ako at kasama dun si Mama at Papa.
Masayang masaya kami nung araw daw nayun. Pero may masamang nangyari.
Naputol ito ng naramdaman kong may yumuyugyog saakin
Pagkamulat ng mata ko si Yaya pala yun ang bungad na tanong ko agad sila mama at papa "Ya! Nasan po sila Mama at Papa. Napanaginipan ko po sila may masama pong nangyari" agad akong yumakap sa yaya ko.
Sinabi ng lahat saakin ng yaya ko kung nasaan sila at kwunento ang mga nangyari.
Habang kwinekwento niya yun hindi ko mapigilang umiyak
Agad akong tumayo gusto kong pumunta kila Mama at Papa hinatid nila ako sa lugar na un.
Hinatid nila ako patungi sa lugar na yun. Di ko mapigilang umiyak syempre bata pa ako nun iyakin.
Nakita ko sila duguan, walang malay. Hindi ko alam kung mabubuhay pa sila sobrang madugo kase ng nangyari nagpabitbit ako kay Yaya at sabay yumakap.
*end of flashback*
Naiiyak ako. Huling paguusap na nila sakin yun, huling pagyakap, at huling pag sabi nila na mas mahal nila ako.
Kung nasan man sila ngayon alam kong ginagabayan nila ako.
Sa kabila ng kalungkutan mapapawi ng lahat iyan at mapapalitan ng kasiyahan.
Di ko namalayan na may katabi pala ako hindi ko masyadong makita yung muka niya kase nangingilid ang luha ko pinunasan ko nalang ito gamit ang kamay ko pero napatigil ako sa pagpunas ng
Magulat ako ng may panyo siyang inaalay para sakin. Magpapasalamat na sana ako ng bigla siyang nawala.
Bat ganun...
Narealize kong kailangan ko ng isang tao na, masasandalan tuwing may problema, yung may magpapatawa sakin pag malungkot ako, yung palaging nandyan siya, at higit sa lahat yung may magmamahal sakin hanggang dulo.
San kaya ako makakahanap ng ganun?
Tumila na pala ang ulan uuwi na ako.
Vote and comment mga guys! all the love x
BINABASA MO ANG
Love in the rain
Teen FictionSabi nila.. Malungkot ang umuulan. Well para sakin dati oo... Pero nung dumating ka Masaya ako pag umuulan. Ako si Rain Davis sa mundo ng pagibig sa ulan.
