"Haaayyy!" Ayan nanaman ang tagulan. Bakit ganun? Sa tuwing malungkot ako umuulan di kaya destiny yun. Hahaha.
Ako nga pala si Rain. Pinanganak noong araw ng tagulan sobrang lakas daw ng ulan nung pinanganak ako. Kaya naisipan nilang ipangalan sakin yun.
Malungkot ako ngayon kase wala akong makasama palagi yung tipong nandyan palagi para sayo? Saan kaya ako makakahanap ng ganun.
Yung tipong magmamahal sayo kahit sino ka man.
Ang mundo ko kase madilim, tahimik, malungkot, at payapa nasanay na akong ganun wala lang matagal na kong ganun matagal ko nang iniisip na humanap ng kaibigan yung tipong sasandalan mo kapag may problema ka...
Kaso nga lang sa panahon ngayon pati pa ba naman ang kaibigan peke. Haaay ang buhay nga naman.
*kriiiinggggg*
Uwian na pala hindi ko namalayan dahil sa lutang kong isip.
Pano tuloy ako makakauwi niyan? Sabi ko sa sarili ko.
"Rain sabay ka na sakin" aya ni Cloud sakin.
"Ah eh wag na ako nalang kaya ko naman eh sige una na ko sayo hehe"
Nakangiting sabi ko.
Thanks for reading all the love x
vote and comment x
BINABASA MO ANG
Love in the rain
Novela JuvenilSabi nila.. Malungkot ang umuulan. Well para sakin dati oo... Pero nung dumating ka Masaya ako pag umuulan. Ako si Rain Davis sa mundo ng pagibig sa ulan.
