~Seçkin~

3- Bencil

Keyifli okumalar:)

Tarih: 07.04.2022

Medya: Berfu Aden

Bölüm Şarkısı: Madrigal ~Dip

Okurken dinleyebilirsiniz.

Atakan'ın odasında kapıya yaslanmış oturuyoruz. Ellerimi kulaklarıma koymuş olsam da duyabiliyorum.

Atakan, "Sakın ses çıkarma yoksa duyamayız." diye uyarıyor beni. Çok sinirli.

"Boşanalım o zaman!" diye bağırıyor annem. Atakan, "Kulaklarını daha sıkı kapa." emrini veriyor.

Boşanmak. Anne ve babanın ayrılması demekti.

Çok mutlu oluyorum. Onlar ayrılırsa biz annemle kalırız ve hiç kavga etmezlerdi.

Çok zaman geçmeden babam karşılığı veriyor. "Boşanalım! Senin yüzünü bile görmek istemiyorum! Delisin sen!"

Annem, "Çocuklar benimle kalacak." diyor. Babam karşı çıkıyor. "Ne istiyorsun çocuklar da senin gibi delirsinler mi?!" bunu anlayamıyorum.

Atakan ağlıyor.

Neden ağlıyor?

Artık mutlu olacağız.

"Neden ağlıyorsun?" bana kötü kötü bakıyor. "Duymuyor musun?! Onlar boşanacak!" bu kötü bir şey değildi.

"Ayrılırlarsa bize kimse kızmaz annemlerde kavga etmez." daha kötü bakmaya başladı.

"Sen çok bencilsin! Sadece kendini düşünüyorsun! Ya annemle babam ne olacak?!"

Olduğum yerde kalıyorum.

Ben bencil ve kötü bir çocuktum!

"Çığlık sesi duyduğumu sandım."

Sende delisin!

Onun gibi!

Ben deli değilim.

~

"Ne duydunuz?"

"Hiç bir şey." Derin nefesler verdi. "Babanıza çığlık sesi duydum demişsiniz." Şimdi benim çığlık sesimi duyacan o olacak!

"Bakın, cidden sıkıldım. Ben iyileştim! Ki hastalığım bu bile değildi." İsyankâr çıkan sesim gitgide kırılmıştı.

"Duru hanım önlem için." Başlayacam ona da önleminede. Tabii ki bunları içimizde tutuyoruz.

Okula da gidememiştim. Her şey lanet sesler yüzündendi.

Çantamı da alıp ayağa kalktım. "Duru hanım gidemezsiniz." Kaşlarımı kaldırdım. "Gidiyorum." Kapı kulpunu indirip odadan çıktım. Zafer dolu gülümsememle oradan da çıkıp taksiye bindim.