ilk gün

54 11 5
                                    

Melis dağlı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Melis dağlı .

"Melis ", aşağıdan bağıran annemin sesiyle irkilerek uyandım , telefonu elime alıp saate baktım geç kalmak üzereydim okula.hızlıca dolabımı açıp elbiselerimi yokladım, üzerime siyah bir sweat-tshirt aldım altımada bol paça gri bir kot alıp uzun saçlarımı özenle topladım , banyoya koşar adımlarla girip elimi yüzümü yıkayıp odamdan da çantamı alıp merdivenleri ikişer ikişer inip mutfağa daldım . Annem çok güzel bir kahvaltı hazırlamıştı ,fakat okula geç kalıyordum, "-anne ben bugünlük okulda kahvaltımı yapsam , çünkü kahvaltı yapmaya kalkarsam okula geç kalırım ilk günden ." ,"Hayır hanımefendi geç kalkmadan önce düşünücektin" dedi annem, " anne lütfen ,okulun ilk günü geç kalmak istemiyorum"dedim dudaklarımı büzerek. Annem acımış olucak ki " tamam be kızım, al şu böreği ye de git bari" annemin ağzıma tıktığı böreği hızlıca yeme çalışırken bir yandan da annemle konuşmaya çalışıyordum , ama sesim boğuk çıkıyordu annem ise anlamış gibi konuşmaya başladı "kızım tamam bende seni seviyorum ,kendine iyi bak dikkatli ol ,ve senden bu sene derslerine sıkıca tutunmanı istiyorum" ."tamamdır annecim" ayağıma converselerimi geçirip okulun yolunu tuttum . Bu arada ben Melis 17 yaşında lise son öğrencisiyim, annem ile yaşıyorum babamı küçükken kaybetmişim baba sevgisini hiç görmedim ,küçükken her kız gibi bende bir babayı ,babamı öpmek isterdim kollarında parka gidip salıncaklar da sallanmak isterdim .

Sonunda okula vardım . Okul bahçesine girer girmez yine her zamanki gibi egoist popüler grupla karşılaştım bana küçümser bakışlarını yolluyorlar dı ama ben buna alıştım , bu okulda daha yeni 2.senemdi ama hâla sınıfımdan kimseyle tanışıp konuşmamıştım sanırım asosyal oluyordum ya da asosyal oldum.sınıfımın önüne geldim 12/B , bu okuldaki son senem, umarım hedeflerime ulaşabilirim . Bu arada hedefim tıp okuyup ünlü bir doktor olduktan sonra annem ile mutlu bir şekilde yaşamak , ben yardım etmeyi seven biriyim . Sınıfa girdim oda neydi öyle bütün sıralar doluydu sadece iki yer tek boştu, birisi bir tane kız oda iki senedir bu okulda Z ama hiç konuştuğunu görmedim yada fark etmedim .birde o sıranın arkasında yani en arkada kimse yoktu oraya geçtim herkesten uzak ve tenha . Kulaklığımı kulağıma geçirip perdenin arasındakiler -beni kendinden kurtar. En sevdiğim şarkıların 1.sırasında yer alır şüphesiz , şarkıyı açıp kafamı sıraya yasladım ve gözlerimi kapattım yavaş yavaş uyku beni kollarına alıyordu...



İmkansızHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin