İmkansız

6.BÖLÜM

"AYLİN" diye bağırıyordu Ömer ," AÇSANA GÖZÜNÜ KIZIM!" .

Arkama döndüğümde gördüğüm manzara ile şok içinde kalmıştım, Aylin yerde bayılmış bir halde yatıyordu. Ben yerimde kaskatı kesilmiştim sanki dünyadan soyutlanmıştım, "a-aylin" diyebilmiştim sadece . Koşarak Aylin'in yanına diz çöktüm hala daha iyileşmemiş yaralarıma aldırmadan yere diz çöktüm Aylin'in başını ellerimin arasına alarak nazikçe kucağıma bıraktım.

"t-titriyor, ç-çok" diyebilmiştim, kafamı kaldırdığımda meriçle göz göze geldik "PANİK ATAK!" dedik aynı anda. " AMBULANSI ARAYIN!" haykırdım Ömer hareketsizce durmuş yere odaklanmıştı , ağlıyordu ....

Ne alakaysa " ağlama " dedim Ömer'e sitemle ama kendimde ağlıyordum, Ömer bana bakmadı bana en sonunda Meriç onu omuzlarından tutup sarstı "KENDİNE GEL OĞLUM, NE OLUYOR SANA! " Dedi sinirle Meriç .Ömer sanki daha yeni herşeyin farkına varmış gibi ayağa kalktı ve hızla telefonundan bir numara tuşlayıp aradı ve uzaklaştı.

"Aylin uyan, bak ben burdayım. G-gitme bırakma benide , o babam bıraktı sen bırakma " dedim sessizce , daha sonra Ömer sinirle yanımıza geldi "oğlum çıldırıcam, ambulans yok lan !" Diye bağırdı Ömer , Meriç hızlıca ayağa kalktı " arabayla götürüyoruz , hadi kalk Melis " dedi Meriç kolumdan tutup beni ayağa kaldırdı Ömer Aylin'in kafası yere değmesin diye kafasının altına koymuştu , aylini kucaklayıp lunapark ın girişindeki meriçin arabasına bindik. Meriç öğrendiğim kadarıyla bizden iki yaş büyüktü neden olduğunu bilmiyordum yani araba kullanabiliyordu . Ömer aylinle arka koltuğa bindi ben ise öndeki koltuğa bindim Meriç motoru çalıştırıp gaza bastı .

Ben koltukta dönmüş Aylin'in elini okşuyordum "az kaldı " diye fısıldadım, Ömer'in bağırmasıyla geriye sıçramam bir olmuştu "DAHA HIZLI SÜR ŞUNU! " diye bağırmıştı Meriç sabır dilenircesine gözlerini yumup açtıktan sonra daha da hızlı gitmeye başladı .

Hastaneye vardığımızda aylini yoğun bakıma aldılar , neden olduğunu bilmiyordum Aylin'in bu kadar ciddi bir hastalığı olduğunu bilmiyordum ki binlerce kez kendime lanetler okudum "h-hepsi benim suçum " diye sayıklıyordum sadece , yoğun bakım kapısının önünde yere oturmuş bacaklarımı karnıma çekip kollarımı etrafıma sarmıştım , yanıma birisi oturmuştu bakma gereği bile duymadım "senin bir suçun yok , Aylin kendi isteğiyle bindi" dedi ,sesin sahibi meriçti. Hiçbirşey demeden yerimde deliler gibi sayıklayıp sallanıyordum bir ileri bir geri .

Aradan bir saat geçmişti sanırım hala yoğun bakım kapısı açılmamıştı , Aylin'in ailesi gelmiş doktorlarla kavga ediyordu , ben hala aynı şekilde duruyordum "HEPSİ SENİN SUÇUN, KIZIMIN AKLINI ÇELDİN. SENİN YÜZÜNDEN O ŞEYE BİNMİŞ!" diye bağırdı Aylin'in annesi semra teyze , kocası anlayışlıydı " hanım Melis kızımızın bir suçu yok gitme üstüne baksana haline" demişti."bir daha seni kızımın etrafında görürsem seni pişman ederim " dedi semra teyze bana tehditkâr bir sesle baş parmağını saklarken kocası zorla onu çekip götürdü ve ileride olan koltuklara oturdular .

Aradan yarım saat geçti ve yoğun bakım kapısı açılmıştı doktor çıktığı gibi hızlıca ayağa kalktım "a-aylin nasıl " diyebilmiştim sadece "şimdi öncelikle sakin olun" dedi 45-40 yaşlarda bir erkek doktor "Aylin kızımız ufak bir panik atak geçirmiş ama ,bayılırken kafasını yere çarpmış ve hem panik atağın hemde kafasını çarpmanın da etkisiyle kriz geçirmiş ve şu anda vücudunun bazı kısımlarını kullanmayacak. Ama fizyoterapi ile düzeltilebilir ufak hasarlar var, bunları uyanınca anlayacağız , iyi geceler" diyip gitti doktor ben şok içinde kalmıştım şu anda tutunmak gerekiyordu yoksa düşücektim çünkü heryer dönüyordu ve bende dönüyordum sanki , ayağım yerden kesilmiş gibi olduğu an yere düşücektim ki birisi belimden tuttu . Bakmadım ... Gözlerimi kapattım bunlar bir kabus olsun istedim , benim yüzümden benim rezil olmamam için bu hale geldi Aylin.