Dramione ~ Love Potion

Love Potion

"Waar is die goofy glimlach voor , Geniva?" vroeg Markus, de barman.

de serveerster draaide zich om naar het en glimlachte ondeugend.

"Ooh, nee," Markus kreunde. "Vertel me niet dat je love Potion heb gegoten in de drankjes van de kinderen."

Geniva giechelde. "Dus, wat is als ik het gedaan?"

"Geniva, het is gewoon verkeerd! liefdesdrankjes zijn gewoon immoreel!"

"Oh, alsjeblieft Markus. Je weet dat mijn soort liefdesdrankjes zijn anders. Ze werken alleen als er al wat liefde is om mee verder te gaan."

"nog steeds is het niet goed..." mompelde hij.

"Kijk," ze leunde over de toonbank. Ze legde haar hand zachtjes op de arm van de barman. "Jij en ik hebben allebij gezien dat de kinderen kibbelen elke keer als ze hier zijn. Maar ik heb elke keer het gevoel dat er iets meer is tussen hen. Heb je dan nog nooit gezien de sexuele spanning tussen hen? Het straalt van hun af." zei ze blij

Markus keek haar ongelovig aan. Geniva had talent van het lezen van mensen, en het zien van dingen die andere mensen niet konden zien. "Maar Geniva, maar drankjes hebben soms gekke bijwerkingen. Wat als..." hij kon zijn zin niet afmaken omdat Geniva hem af sneed.

"Geen wat als, Markus. Het drankje is waterdicht. Als er niets tussen hen is dan afschuw, dan zijn ze nu gewoon wandelend naar huis. Maar als er meer is..." zei ze glimlachend. "Nou laten we zeggen, Dat ze deze Valentijnsdag niet snel zouden vergeten."

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Voor de voorbijganger leken, de wit-blond-harige jongen en het bruin-bossig-harige meisje gewoon een heel erg verliefd paar. die dringend een kamer nodig had.

maar...

Om dat exacte moment Hermelien Granger besefte dat Draco Malfidus haar kuste, Ze hijgde in horror en duwde hem van haar af. Ze dacht bij zichzelf, dat waren de slechte twee minuten van haar leven. Niet dat ze de minuten had geteld. Ze was te druk met het kussen van de fret terug...haar handen liepen door zijn zachte blonden haar... hun zachte lippen tegen elkaar... 'Ugh' ze kreunde innerlijk. ik haat mezelf!

Draco zag er niet bepaalt uit of hij een beter gevoel dan haar had. hij was bleker dan gewoonlijk (is dat zelf wel mogelijk? vraagt Hermelien zich af.) en de uitdrukking op zijn gezicht, compleet vol walging.

"Wat de hel," spuwde hij. "Was dat?" vroeg hij.

Hermelien kneep haar ogen dicht naar hem, terwijl ze haar blouse weer gladstreek. "Waarom vertel jij mijn dat niet , Malfidus. Jij bent hier degene die hier een potje tonsil hockey mijn mij hebt gestart." zij ze boos.

"Tonsil watte? ," vroeg hij , zijn hoofd schuddend in verwarring. " Ik ben vrij zeker dat ik nooit in de beurt van jou amandelen zou willen komen, Granger. En ik ben ook vrij zeker dat, jij ,degene die mij aanviel was. "Hermelien 's mond vil open bij zijn beschuldiging. "Ik ben er zeker van dat ik morgen een grote nare blauwe plek op mijn rug heb en dat bewijst dat jij mijn tegen de muur aan gooide." ze legde haar handen op haar heupen.

"En ik ben er vrij zeker van," zei Draco zonder na te denken. "dat ik het zo weer opnieuw zou doen."

En ja hoor, voordat Hermelien tijd had om te protesteren , werd ze opnieuw stevig tegen de muur aan geduwd door niemand minder dat Draco Malfidus. Oh, dit is niet goed. helemaal niet goed. dacht Hermelien.

Hermelien huiverde bij het plotselinge contact van haar tedere rug tegen de ruwe muur. Draco merkte dit nogmaals. en sprak weer zonder na te denken. "Gaat het goed met je?" vroeg hij.