°•< KNY x OKUYUCU >•°

°•~DOUMA x KADIN!OKUYUCU~•°

___________________________________________

___________________________________________

"HEY, YAPMAM GEREKİYOR.. ŞİMDİ GİDİYORUM.." dedin, zaten geriye doğru yürümeye başladın. Shinobu kapıya gitmenizi izlerken tek kaşını kaldırdı. "Acelen var mı?" Yanaklarınıza bir sıcaklık yükseldiğini hissettiniz ve başınızı salladınız. "H-hayır, sadece çok yorgunum, şimdi gidiyorum." Yalan söyledin ve geceye daldın.

Özellikle gece olduğu için dışarı çıkmak kesinlikle tehlikeli bir fikirdi ve bu da iblislerin çılgına döneceği anlamına geliyordu. Ama küçük bir sırrın vardı. Kimseyle paylaşamayacağın bir sır, özellikle de sütunlar.

Biraz zaman aldı ama hedefinize ulaştığınızda, takip edilmediğinizden emin olarak yoğun ormanın gölgelerinden geçtiniz. Çalıların ve çalıların arasında yürürken çok sessizdi. Yutkundun, bunu daha önce defalarca yapmana rağmen korkmadan edemedin. Arkadaşınla buluşacağın ormanın merkezine vardığında rahat bir nefes aldı dudaklarından.

Orada olup olmadığını kontrol etmek için yorgun bir şekilde kendi etrafinda döndün. "Oh~ erkencisin~" işte oradaydı, çok iyi tanıdığın ses. Geniş bir gülümsemeyle, sırrınızla tanışmak için topuklarınızı çevirdiniz. "Douma!" Kıkırdayıp kendini onun kollarına attın. "Seni özledim..." zarif kollarını sana dolarken çeneni boynunun kıvrımına gömdün. Senin tanıdık kokunu içine çekerek derin bir nefes aldı. "Seni görmek çok güzel, hayatım~" konuşma şekli seni kelebekler savurdu.

Her seferinde kayboluyormuşsun gibi görünen gözlerine bakmak için sarılmadan ayrıldın, Senin afallamış yüzüne sessizce kıkırdadı. "Ne var canım?" Sadece hafifçe gülümsedin ve ellerini yanaklarına koydun. "Sadece inanmıyorum." İblisten meraklı bir bakış kazanarak başladınız. "Bu işi nasıl başardığımızla.. dünyanın en yakışıklı iblisi ile çıkan bir sütun olduğumu biliyorsun."

Douma'nın bir yanı son derece mutlu hissediyordu ama bir yanı da kalbini sızlatıyordu. Yüz ifadesinin hafif bir kaş çatmasına dönüştüğünü ve gülümsemenizin düşmesine neden olduğunu fark ettiniz. "Douma? Seni üzdüm mü?" Tek kelime etmeden ellerini avuçlarının içine aldı ve hafifçe "Beni sevdiğin için çok şanslıyım ama korkmuyor musun canım?"

Devam etmesi için ısrar ederek gözlerini taradın. "Korkarım bir gün sen ve ben yakalanacağız.. benimle olduğun için incinebilir ya da daha kötüsünü öldürebilirsin." Elini yanağına koydun ve sana düzgün bakması için hafifçe hareket ettirdin. " iblisler ve insanlar arasındaki savaş. Bu sonsuza kadar yok olacağım anlamına gelmez mi? Normal bir insanla, seni gün ışığında istediğin yere götürebilecek biriyle daha mutlu olursun. Evlenmek ya da bir aile kurmak için, imkansız olmaz mı?"

Dudakların titremeye başladı, karizmatik Douma'da hiç görmediğiniz bir şey. "Beni dinle," diye fısıldadın, güzel gözlerinin içine derinden bakarak. "Seni her zaman seveceğim, Douma. Bana ya da sana ne olursa olsun." Hafifçe gülümsedi ve elini saçını okşamak için getirdi. "Bir şekilde çalıştıracağız. Söz veriyorum." Bitirdin.

Kesinlikle zor olurdu. Yukarı aydı, sütunlar onu tanıyordu. Nasıl saklanabilir ve protestoları olmadan onu nasıl korursunuz. İmkansızdı, ama o kadar aşıktın ki, koşulları düşünmek bile istemedin. En azından şimdi değil.

"Douma?" Ona "evet aşkım" diye seslendin. Gözlerin yaşlarla doldu, onun incindiğini düşününce kalbinde bir acı hissetti. "Beni öpecek misin?"

Douma'nın ifadesi yumuşadı ve sen hızla dudaklarını onunkilere değdirdin. Öpücükle ilgili bir şey farklıydı, her zamanki öpücüklerinden daha tutkulu ve muhtaçtı. Belki de onu kaybetme düşüncesi bir anda olacakmış gibi hissettiğinden ve onu bir daha öpme şansın olmadığı için. Douma da aynı sevgiyle öptü ve kendini sana daha çok bastırdı, ellerin onun altın bukleleriyle oynuyor, şapkasını çimenlerin üzerinde yuvarlatıyordu. Bir eli ensenizde, diğeri sırtınızda dururken kollarınız onun boynunda yolunu bulmuştu.

Onu yere indirmeyi başarmış, omurganızdan aşağı ürpertiler göndermiştiniz. Sonra ikiniz de kızaran yüzlerle uzaklaştınız. Burnunu çektin ve Douma sana sempatik bir gülümseme gönderdi "oh? Gözyaşların benim için mi?" Ağladığını fark etmemiştin ama o ince parmaklarıyla gözyaşlarını sildi.

"Beni bir şeytana dönüştürebilirsin ve eğer bir şeyler ters giderse sonsuza kadar saklanıp birlikte yaşayabiliriz..." hıçkırarak yüzünü onun göğsüne gömdün. Douma, gözyaşlarının dökülmekle tehdit ettiğini hissedebiliyordu ama yapmadılar. Sadece kollarını sana sıkıca sardı, sevgi dolu bir kucaklama. Önerdiğin şey, yaşadığın sürece birlikte yaşayabileceğin anlamına gelse de, senin bir şeytana dönüştüğünü hayal edemiyordu, özellikle de seni olduğun gibi sevdiğinden beri.

"Sus artık aşkım~ şşşt güvendesin. Gitmene izin vermeyeceğim," diye öneriyi görmezden geldi, sesi nazik bir fısıltı gibi çıktı ve bir anda bir sıcaklık ve rahatlık dalgası üzerini kapladı. "Lütfen beni bırakma, Douma.." burnunu çektin ve gözleri titreyerek kapandı.

"Çok daha iyisini hak ediyorsun y/n, ama kalacağım., çünkü seni çok seviyorum"

"Ah Douma., sana bir şey olursa ben-" sen hala göğsündeyken oturmadan önce susarak sözünü kesti. "Sadece, sorun olmadığını söyle.. Sadece söylediğini duymaya ihtiyacım var." diye mırıldandın, kendini sarılmadan ayırdıktan sonra gözyaşlarını sildin "Tamam," diye sırıttı, gülümsemesi hiç bozulmadı. "Geçecek aşkım" dedi ve parmaklarını seninkilere geçirdi. "Tamam," hüzünlü bir şekilde kıkırdadın.

"Seni seviyorum.." Douma gözlerini tekrar seninle kilitlemeden önce dudaklanına kalıcı bir öpücük kondurdu.

"Ben de seni seviyorum."

___________________________________________

___________________________________________

Hata varsa görmezden gelin (｡•̀ᴗ-)✧

İstekler açık bebek(≧▽≦)

Orijinal hikaye aşağıdaki kullanıcıya aittir (originaOrijinal hikayel story belongs to the user below):
YANYUJII