ESCAPES FROM THE PAST (COLLEGE DARE'S SERIES)

CHAPTER 03

“Anak . . .” I cover my mouth with my hands to stifle a gasp.
“S-sorry kung ngayon lang kita binalikan . . . Inisip ko muna dati na ayusin ang sarili ko para 'pag humarap na ako sayo at sa mga Lolo at lola mo ay hayaan na nila akong mag-alaga sayo.” she stated. What is she talking about? Baliw ba 'to?

“W-who are you? And what do you want from me?” I asked. I wiped the tears in my cheeks.

“Gusto kong. . .bumawi sa mga pagkukulang ko sa 'yo. I don't want you to think of anything, I just wanted to be with you. But I know daddy won't let me, he always think that I'm crazy. . .” tears flowed on her cheeks. “N-nabuntis ako ng maaga. . .Galit na galit si daddy no'n pero hinayaan ko lang. Your father want me to abort you, pero hindi ko ginawa. Gusto kitang palakihin sa sarili kong kamay, gusto kitang yakapin at patahanin sa tuwing umiiyak ka. . . pero iba ang gumawa no'n”

My head hurts. Still her words didn't process in my mind. Those memories, it's connected to me? No. . .Ginawa lang Iyon ni Daddy para sa 'kin.

Hinawakan niya ang aking mga kamay. “Nagtiis ako ng ilang taon. Isa na akong businesswoman ngayon, hinihintay ka narin ng daddy mo. Ang totoo mo'ng Tatay. Patawarin mo ako. . .Hindi ko masisisi si Daddy d-dahil kapakanan mo lang naman ang iniisip niya noon kaya. . . kinuha ka niya sakin” patuloy lang siya sa pag-iyak. Hindi ko alam kung may sariling buhay ang aking mga daliri at pinunasan ng mga iyon ang luha niya.   Nagulat pa siya dahil sa ginawa ko pero niyakap niya lang ako.

“Ma. . .” I softly called her. Mas lalo siyang napahagulgol sa aking balikat. Hinaplos ko ang kaniyang likuran.
“Hush. . .I love you Ma”

“Mahal din kita anak. . .Sasamahan na kita. Iuuwi na kita sa inyo” she wiped her tears before facing me. Maga ang kaniyang mga mata dahil sa pag-iyak.

“B-baka anong gawin ni daddy sayo Ma”

“May maipagmamalaki na ako sa kaniya. Hindi na katulad pa ng dati.” She held my hand and gestured me to follow her.
“Leon. Ihatid mo kami, may atraso kapa't sinampal mo ang anak ko” sabi niya pa. Napatawa nalang ako nang kamot batok na pumunta ang lalaki sa sasakyan.

We're using my real mom's car. White SUV din siya, mas comfortable ako sa ganito. Even if she's not with me the whole 19 years, I feel comfortable when I'm with her.

Pinulot ko ang aking cellphone nang magring ito. It's Mom—My grandma.

“H-hello Mom. . .”

[Hija! Nasaan kana ba? Alam mo namang delikado ang buhay mo ngayon!] my forehead creased. Since when? Kailan pa naging delikado ang buhay ko?

“Pauwi na ako. Don't worry, I have a gift for you and for daddy.” I smiled even if she won't see me. My mom held my hands, she felt nervous. I ended the call when the SUV stop in front of our mansion.

“Are you ready?” Mom asked me.

“I should be the one asking you that Ma.” we chuckled. “But yes. I'm ready”

“So is I. Don't worry” she uttered. I nodded before going out of the car. Nauna akong pumasok at nakasunod lang si Mommy sa akin.

“Mommy! Daddy! I'm home!” I joyfully greeted. Nakarinig ako ng yapak mula sa dining hall at sa living room.

“Hija. Anong oras na, ah. Bakit ngayon ka lang?” tanong ni Daddy. I smiled fakely before turning my gaze outside the main door. My mom was smiling at me.

“Johanna. . .Anong ginagawa mo rito?!” napaigtad ako dahil sa sigaw ni daddy. His eyes were full of disgust and madness. Agad akong lumapit sa totoo kong nanay nang walang emosyon niyang tingnan ang daddy—Lolo.