ENCOUNTER THE MAFIA HEIR

40

THIS IS THE LAST CHAPTER OF ETMH  NEXT IS THE EPILOGUE THANK YOU FOR READING! I HOPE YOU ENJOY THE STORY OF CYDEN AND ALZHEA.

"Is she okay, Doc?"

I open my eyes, inilibot ko ang mata sa paligid, puting kisame ang bumungad sa 'kin ang pamilay na amoy ng gamot ay nanuot sa ilong ko. Huminga ako ng malalim dahil sa sobrang pagod. Dahil sa sobra sobra ay dito ako napunta. I can smeel hospital medicine, may dextrose din sa rigth hand ko.

"Doc gising na po siya," I heard a small girly voice spoke.

Noong magtama ang dalawa namin ni Cyden, kaagad siyang lumapit sa akin, iniwan niya ang lalaking kausap siguro ay ang doctor, he immediately holds my left hand and gently massage it.  Inadjust din niya ang hospital bed para makasandal ako habang naka upo. He takes care of me with so much gentle.

"How are you feeling, Miss Estrosas?"

"Exhausted and tired!" I plainly said.

"I'm Doc. Ash Tolentito, Kulang ka sa tulog at mukhang hindi ka pa rin kumakain hanggang ngayon kaya nahimatay ka nagdagdagan pa ng stress. You need to take care of yourself and rest," paalala niya habang nakangiti.

"Yes, doc!"

After she checked me, nagpaalam na rin siyang aalis, "I take my leave now."

Napalingon ako kay Cyden na tahimik lang sa gilid ko bago huminga ng malalim. "Ilan yung bill dito? Magbabayad na ako para maka uwi na."

A wave of anger flashes his face, umigting pa ang panga niya dahil sa sinabi ko. "I can f*cking pay for it. Hindi ko sinabi na isipin mo ang bayad sa ospital."

"I didn't ask because I know you can pay of it." Huminga siya ng malalim bago seryoso akong tiningnan "Just rest, Alzhea. Napapabayaan mo na ang sarili mo, you need to rest a lot. Magpagaling ka ako na ang bahala sa lahat."

I fakely laugh. "I can take care of myself, pwede mo na akong iwan. Hindi ba busy ka? Hindi mo na ako kailangang bantayan dito," malamig ko na sabi. Hinila ko ang kumot hanggang balikat, tumalikod ako at pinikit ang mga mata.

Pinakiramdaman ko ang ginagawa niya pero wala man lang akong marinig na ingay. Hindi ba siya gumagalaw? Hindi siya huminga?

"I'm breathing." Gulat ako na kumurap, tumagilid ako ng higa paharap sa kaniya. "What?"

Kumamot siya sa batok niya "I sense it. Matulog ka na, babantayan kita."

I rolled my eyes and close it to sleep. Medyo nagising ako ng maramdaman ko ang mahinang paghaplos sa buhok ko. Naramdaman ko rin ang parang tubig na tumutulo sa leeg ko.

Hindi ko minulat ang mata ko dahil pinakimdaman ko ang mga galaw niya. "Your bad girl. . . Pinabayaan mo ang sarili mo, hindi ka natutulog, kumakain. Baka mawala ka niyan sa akin dahil sa ginagawa mo. Hindi ko gustong magalit sayo kahit galit na galit ako, Alzhea, pagod din ako."

Humigpit ang hawak ko sa kumot, bumigat ang paghinga ko, nararamdaman ko na naman ang mga luhang namumuo sa naka sarang mga mata. Is he trying to talk to me? Pero bakit tulog? Pwede naman kapag gising ako.

"Huwag ka nang magalit sa akin, huh? I don't like Veronica, hindi basobra ka pa nga. I'm contented. T-tapos m-maghahanap pa ako ng iba," gumaralgal ang boses niya. "Wala naman akong ibang minahal, ikaw lang. Bakit hindi mo ako pinaniniwalaan, hindi ko kaya ng wala ka, pero kaya mo akong itaboy ng ganito."

Now I realize that I said to much. I doubt his love for me. Hindi lang talaga ganoon, pinagbintangan ko pa siya. Galit lang talaga ako dahil sa babae na 'yon. Wala nang ibang ginawa kundi ang mang gulo.

"Bukas gigising ka na naman na galit sa akin. Hindi ako sanay sa malamig na trato mo sa akin. Nagagalit ka naman pero naayos natin, hindi ba?" natawa pa siya.

"Ganito pala kapag nag-aaway ang nasa isang relasyon. Hindi pa nga araw sobrang sakit na. I will never forgive that girl kapag ayos na tayo, galit na galit ako."

Wala sa sariling napalunok na ako. Kinuyom ko ang mga kamao sa ilalim ng kumot.

"I love you, baby! " I froze a little when I feel his hand combing my hair.

"Pagaling ka nag aalala ako sayo. Hindi mo lang alam kung gaano ako nag-aalala noong nahimatay ka." 

Hindi ko alam kung paano ko nakayanan na nakatulog ulit. Cyden and his sweet gesture never failed me. Nagbilang pa ako ng maraming kabayo para makatulog. How can I sleep if he's beside me. Tumabi kasi siya ng higa sa akin sa hospital bed. His chin resting beside my ear kaya dinig ko ang paghinga niya. Nakayakap ang kaniyang bisig sa akin, jusko ko Lord. Pagkatapos ng pagkakausap niya sa akin ay tinabihan niya ako. He's too big for this small hospital bed.

Kinabukasan nagising ako na nagbabalat siya ng orange sa bed side table. Medyo naiilang ako at hindi ko talaga alam kung paano ko siya pakiki tunguhan. Ng mapansin niya na nakatingin ako sa kaniya ay agad siya na ngumiti at binaba mo na ang binabalatan niya.

"Good morning! Pwede ka na raw na lumabas ngayon sabi ni Doc," he informed in his softy tone while smiling widely.

Bakit ang gwapo niya naman sa umaga, first time 'to ha. Mahina kung pinalo ang ulo ko dahil sa iniisip ko. I stopped when I heard his usual worried tone.

Tumingin ako sa orange na natapos niya nang balatan. "Cyden, gusto ko nyan!"

Mahinang sabi ko. Nanlaki ang mata niya, tumingin siya sa'kin pagkatapos sa orange. Nakaurap siya bago iyon binigay sa akin. Sumilay ang saglit na ngiti sa labi ko noong makita ang panginginig ng kamay niya.

"May iba ka pa bang gusto? May mansanas, orange mandarine, may punta at lansones din."

Tumingin ako sa kanya pagkatapos umiling. "Ayos na ito sa'kin. Anong breakfast Kain na tayo?"

Umawang ang bibig niya at napasinghap.

"Wala pa tayong pagkain pero pwede kitang ipagluto," natataranta niyang sagot.

Akmang aalis siya para kumuha ng pagkain ngunit mabilis kong hinila ang kamay niya. Suminghap siya. Sumunod ang tingin niya sa kamay kong hawak siya.

"May gusto ka pa ba?"

I shake my head. "Sa labas na tayo kumain."

"Are you sure?"

"Hmmm."

Tatangalin ko na sana ang pagkakahawak ko sa kamay niya pero bagkos pinagsilakop niya ang kamay namin. Umupo siya sa tabi ko at tiningnan ako gamit ang inosenteng mapupungay n'yang nga mata na puno ng pagmamahal.

Napalunok ulit ako.

Mahina niyang hinaplos ang kamay ko. "Can we talk? Alam ko na kapag hindi ko kinuha ang pagkakataon na 'to ngayon mas mahihirapan ako kapag makalabas ka na."

"We're already talking" I try to sound mad. Kinda.

"Alzhea!" ungot niya.

"Please forgive me? Please baby?" he squeezes his left hand on my palm. "I didn't do anything. Kinausap ko lang si Yusia pagbalik ko nandoon na siya na office. Pinaalis ko siya tapos tumuloy na ako sa ginagawa ko. Hindi ko alam na naka usap mo pala siya at kung ano ano ang sinabi." 

I pursed my lips. "Then?"

Ngumiti siya ng may pag-asa bago nagpatuloy sa pagpapaliwanag sa akin. "Tumawag si Dad kaya may ginawa ko. Hindi ko na check 'yong phone. I feel bad for it."

Umakyat ata siguro ang dugo ko sa mukha ko dahil sa magkahalong galit. H'wag lang talaga kami na magkita ng Veronica na 'yon ipapadala ko siya sa lupa hanggang sa maging kamukha na niya ang mga ka uri niya.

"Still mad at me?" he asked softly. "Anong gagawin mo para mapatawag kita, Cyden?"

"I will do everything for you. Ano bang gusto mo?"  makumpiyansa niyang sabi.

"Paano kung sabihin ko na tumalon ka sa bangin gagawin mo?" I tested.

He licked his lower lip. "As if naman sasabihin mo na gawin ko iyon. You don't want to lost me either. Isa lang ang katapusan nito, Alzhea. Lalabas tayo sa ospital ng hindi magkaayos o magka-ayos tayo at pakasalan mo ako."