Kuroko'nun Bıçağı 1

Bölüm 22 - Uyanış

    Doktor odadan çıktığında, hemen yanına yürüdüm.

Kuroko: Doktor Bey, sonuçlar nedir? Emre iyi mi?

    Doktor Emre'yi camdan bakarak kontrol etti.

Doktor: Evet Hanımefendi. Durumu çok iyi, onu görebilirsiniz. Daha sonra, kendisinin taburcu işlemlerini halledeceğiz.

Kuroko: Teşekkürler Doktor.

    Dedim ve uzaklaşan Doktorun ardından odaya girdim. Emre daha henüz uyanmıştı, bu yüzden oldukça yorgun görünüyordu. Yanına oturdum.

Kuroko: Emre, daha iyi misin?

    Diye sordum elini tutarak. Bana baktı.

Emre: Evet iyiyim, sadece ensemde bir iz ve yara bandı hissediyorum. Biraz da yorgunum.

Kuroko: Tamam, şimdi iyisin. Eve gidince, hemen yarana pansuman yapacak ve seni iyi bir şekilde dinlendireceğim.

    Dedim.

Emre: Teşekkür ederim.

    Dedi Emre, narkozun etkisiyle yorgun argın.

Kuroko: Şimdi seni kaldırmama izin ver.

    Dedim hafifçe kalkarak. Emre doğrulurken, ona yardım ettim. Onu kaldırdım.

Emre: Teşekkür ederim, yürüyebilirim.

Kuroko: Emin misin Emre? Yorgunsun, düşersin.

    Hafifçe bıraktım. Devrileceği an hızlıca onu yakaladım.

Kuroko: En iyisi benim koluma gir.

    Emre'yi koluma alarak odadan çıktım. Koridorda Ayano yanımıza geldi.

Ayano: Emre çıkmış bakıyorum da.

Emre: Sen kimsin?

Ayano: Ben, Kuroko'nun arkadaşıyım.

    Dedi ve bana bakarak.

Ayano: Ben de diğer koluna gireyim, 

    Dedi.

Ayano: Sana yardım etmiş olurum.

Kuroko: Teşekkür ederim.

    Ayano, Emre'nin diğer kolunu tutarak, onu taşımama yardım etti.

Ayano: Sanırım sakinleştirici epey ağır.

    Dedi mırıldanarak.

Ayano: Baksana...

    Gözleriyle, uyuklamak üzere olan Emre'yi gösterdi.

Emre: Neredeyiz Kuroko?

Kuroko: Hastanedeyiz Emre. Taburcu işlemlerini halledelim, eve gidince uyursun. Ben de sana güzelce bir şeyler hazırlarım.

Emre: Teşekkür ederim...

    Dedi uykulu bir mırıldanmayla.

Kuroko: Üstelik Ayano; Emre ayakta durmakta zorlanıyordu. Benden kendisini bırakmamı istedi, ama devrilecekken yakaladım.

    Dedim.

Ayano: O halde dikkatli olalım.

    Dedi ve,

Ayano: Şimdi ne yapacağız?

    Diye sordu.

Kuroko: Taburcu işlemlerini halledeceğiz.

    Danışmana gittim.

Kuroko: Biz, Emre Çelebi'nin taburcu işlemleri için geldik.

Danışman: Evet, inceliyorum.

    Dedi ve bilgisayara baktı.

Danışman: Enseden bıçaklanma değil mi? Evet, taburcu işlemleri bugün.

    Dedi ve bir süre daha işlem yaptı. Ayano'ya yaklaştım.

Kuroko: Emre'yi bıçaklayan kişi Suzuki Yushuna.

    Dedim fısıldayarak.

Ayano: Ne istemiş ki Emre'den?

Kuroko: Bilmiyorum. Ama ondan intikamımı alacağım.

    Dedim sessizce.

Danışman: İşlemler tamam, geçmiş olsun.

    Danışmana baktım.

Kuroko: Teşekkürler.

    Dedim ve Ayano'nun yardımları ile Emre'yi götürdüm.

***

    Emre artık benim evimde kalacaktı. Ona ailesinin ölümünü yavaşça, çekeceği acıyı hafifletecek şekilde anlatmalıydım. Eğer ona bu durumu anlatmazsam, fakat o bunu bir şekilde öğrenirse, bana çok kızacak ve hayal kırıklığına uğrayacaktı. Eğer ona bu durumu anlatırsam, acı çekecek fakat bana güvenecekti.

Emre: Neden burada kalacağız Kuroko? Burası neresi?

    Diye sordu.

Kuroko: Burası benim evim, Emre. Bir süre burada kalacaksın.

Ayano: Evet, yakında iyileşeceksin ve seni evine geri götüreceğiz.

    Dedi Ayano. Ardından yüzü birden düşüverdi.

Kuroko: Ne oldu Ayano?

Ayano: Yok bir şey, sonra anlatırım. Hadi içeri girelim.

    Anahtarla kapıyı açtım ve içeri girdik. Emre'yi benim odama çıkardım ve yatağıma yatırdım.

Emre: Yatağın rahatmış Kuroko.

    Dedi uykulu bir gülümseme ile... Çünkü Narkoz o kadar ağırdı ki, Emre resmen kendini uyanık tutmak için zorlamıştı. bu onun uykusunu getirmişti.

Kuroko: Evet Emre. Sen burada uyu, biz aşağıdayız.

    Emre, Narkozun etkisinden afallıyor, bir çocuk gibi davranıyordu. Uyumuştu. Bir süre uyanmayacağını biliyordum ve küçük bir yaramazlık yaparak, onu yanağından öptüm. Ayano ise, bana gülümseyerek bakıyordu. Ona bakarak,

Kuroko: Evet Ayano, sorununu bana daha sonra açıklayacağını söylemiştin. 

    Dedim.

Kuroko: Şimdi açıklayabilirsin.

    Ayano derin bir nefes aldı.

Ayano: Evet Kuroko. Taro için endişeleniyorum. Son zamanlarda ondan haber alamıyorum.

Kuroko: Nerede olduğunu biliyor musun?

Ayano: Hayır, bilmiyorum. Ama umarım iyidir. Yoksa bu beni oldukça öfkelendirir.

Kuroko: Umarım iyidir Ayano.

    Bana baktı.

Ayano: Neyse, bana ihtiyacın var mı?

Kuroko: Şu anlık yok. Her şey için teşekkürler.

    Dedim ve elimi uzattım. Ayano elimi sıktı.

Ayano: Bu artık bir arkadaşlığın başlangıcı Kuroko.

    Dedi ve ellerini yana açtı. Sarıldım.

Kuroko: Evet, umarım ömür boyu devam eder.

Ayano: Edecek Kuroko. Edecek...

    Birbirimize sarılmayı bitirdik. Ayano odadan çıkarken,

Ayano: Sonra görüşürüz.

    Dedi ve evden ayrıldı.