ერთი საათია ვუყურებ მათ კინკლაობას რომლებსაც ვერ გადაუწყვეტიათ ვისთან ერთად. უნდა დავიძინო.
ცალკე 3 წლის ბავშვი და ცალკე 24 წლის ვირი რომელიც არაფრით ჩამორჩება ბავშვს.
უკვე ყელში ამომივიდა და....
- გეყოფათ!...მე ვწვები იუჯინთან! - ახლა მე გადავაჯვარედინე ხელები და ტუჩები დავბზიკე.
- ჰაჰ რას ამბობ კი დაწვები ბუსანიდან რომ ჩამოვა.- სიცილი დაიწყო.
- იქ რა უნდა? - ბექიონი გვერდზე მოვისვი და მას გავხედე.
- გადაწყვიტა რომ მარტო უნდა დავეტოვებინეთ.- მისი ხელი ჩემსაში ახლართა უცებ კი ბექიონი წამოენთო.
- ხელი გაუსვი ცემია!- ჩვენს შუაში ჩახტა ხელები გავაშვებინა და მან ჩამკიდა თავისი პატარა ხელები.
- ვაიმე რა საყვარელი ხარ! - სახე დავუკოცნე ჯონგუქი კი პირღია მიყურებდა.
- შენ რა 3 წლის ასაკში უკვე გოგოს მართმევ შენ კიბორჩხალავ ჩემი გაზრდილი ხარ და მადლობას ასე მიხდი? - თითის ფრიალი დაუწყო ბავშვს.
- მსია!- იღრიალა ბექიონმა.
- ახლავე მოგიტან საჭმელს.- ავდექი და სამზარეულოში შევედი რძიანი ნესკვიკი გავუქეთე გამოვედი და რას ვხედავ? ჯონგუქს ბავშვი თავდაყირა ეჭირა და ისე უღუტუნებდა.
- ჰეი დებილი ხარ? ეგრე სისხლი ჩაექცევა! - ნესკვიკი მაგიდაზე დავდე
და ბექიონი გამოვართვი.
- მისმინე შვილი არ გვეყოლება! - გაბრაზებული დაჯდა სკამზე.
- მართალი ხარ არ გვეყოლება.- ბოლო სიტყვა გამოკვეთილად ვთქვი.
- მაგასაც ვნახავთ! - ბოროტულად ჩაიცინა.
ბექიონი მაგიდასთან დავსვი და ვუთხარი რომ ეჭამა მაგრამ დაიჟინა შენ მაჭამეო და მეც დავთანხმდი...ჯონგუქის გაბრაზებულ მზერას ვგრძნობდი მაგრამ ვაიგნორებდი როგორი სულელი უნდა იყო რომ 3 წლის ბავშვზე იეჭვიანო?... საყვარელი.
YOU ARE READING
Will Be Back Again | J. JK
Poetry❗არის +18 ❗ რა მოხდება მაშინ, როცა შენი მასწავლებელი შენთან სწავლის ნაცვლად , სულ სხვა მიზეზის გამო დაიწყებს ცხოვრებას? და თუ მის მიმართ გრძნობები გიჩნდება? შეძლებს ჩვიდმეტი წლის გოგონა მძიმე ცხოვრების შემდეგ ბედნიერი ოჯახის შექმნას? ამ ყველაფერს...
