Quince || Minsung

-3-

"Jisungie... Ben öldükten sonra bunları okuyacağını biliyorum. Ama çok üzülme tamam mı? Sadece öğrenmeni istemedim. Senin üzüldüğünü, hayal kırıklığını görmek istemediğim için."

"Uzun zamandır doktora gittiğim için seni göremiyordum. Bugün ise okula gittiğimde senden hep kaçtım. İçimden hep söylemek geldi ama söyleyemezdim."

"Bugünki sonuçlarıma göre son evre pankreas kanseriymişim. Ve doktor bana açık açık çok fazla zamanımın olmadığını söyledi. Annem ve babama da kızmadan edemedi. Daha erken gitseymişiz.. belki kurtulabilirmişim. Ama olmadı..."

"Seni bu iğrenç Dünya'da bırakıp gitmek.. bilmiyorum, çok zor. Seni de yanımda götürmek isterdim ama bu senin kötülüğüne mi olur, yoksa bu Dünya'dan seni kurtardığım için iyiliğine mi bilemedim. Yine de sen çok üzülme. Üzüleceğini tahmin ederek söylüyorum... Benim için çok ağlama olur mu? Ben Dünyadayken beni nasıl unutuyorsan öyle unut. Hiç hatırlamamış gibi..."

Son cümleleri yazmak onun için çok zor bir hâle gelmişti artık. Daha fazla durmadan kapatmıştı defteri. Ve bugün verilen ilaçlarını almıştı.

Doktor ona bu ilaçların hastalığa bir faydası olmayacağını.. sadece acısını dindireceğini söylemişti. Öleceksin diyordu. Bunun hiçbir çözüm yolu yoktu..

---

Üzgünüm millet

Hiçbir zaman çaresizliğe kapılmayın lütfen