Unutamam Salak!!

8

Bakugou;

Sabah uyandığımda ilk gördüğüm şey doğal olarak Kirishima idi. Biriyle uyumak rahatsız ediciydi. Hele bileklerimiz böyle bağlıyken. Kirishima huzurlu bir şekilde uyuyordu. Sessiz kalabildiği nadir anlardan diye düşünüp sırıttım.

Ama bir şey beni rahatsız ediyordu. Kirishima'nın söylediği ve yaptığı şeyler. Sanki ben ona hiç değer vermiyormuşum gibi hissediyordu sanırım. Bu beni huzursuz ediyordu. Böyle bi durumda sergilediğim haraketler bence gayet açık belli ediyordu ama...

Ona mesaj atmalıyım. Hayır hayır sonra başıma bela alacağım. Ama o ne yapılması gerektiğini bilir.

Keyifsiz bir şekilde telefonuma uzandım ve mesaj yazmaya başaldım.

Bakugou: hey... bir şey merak ediyorum ama inciğini cinciğini sorma da sadece cevap ver. Tamam mı??

Tek elle mesaj atmak amma da zormuş diye düşünürken mesajıma yanıt geldi.

Ablam: hey bücür ahahah işinin bana düşeceğini biliyordum. Neymiş bakalım sorun???😌😌

Bakugou: birine değer verdiğini nasıl gösterirsin
Bakugou: bir arkadaşım için soruyorum.
Bakugou: cidden😡
Ablam:AHAHAHHAHAHAHAHAHAHAHAH.
Bakugou: üf aman neyse tamam hadi görüşürüz.
Ablam: tamam tamam dur. Hmm biraz düşüneyim.  Çok ani bir soru oldu.
Ablam: hmm meselaaa ben sevdiklerime değer verdiğimi küçük hediyelerle göstermeyi seviyorum. Yada ne bileyim onlar için birşeyler hazırlamakta güzel. Yemek, pasta, kurabiye vs. Yadaaa onları yemeğe çıkartmak birlikte takılmak gezmek işte. Bağırıp çağırmadan bu arada 😜😜.
Bakugou: tm tşk
Ablam: AHAHAH İYİ ŞANSLAR VELET.

Hele bi yüz yüze gelelim bana velet demenin cezasını ona veririm diye düşünüp sinirli bir şekilde telefona bakarken Kirishima nın uyanık olduğunu görüp panikledim. Mesajları görse benim bir salak olduğumu düşünürdü. Telefonu hemen yan tarafıma sakladım.

"Aaa uyanmışsın günaydın"

"Günaydın" dedi tek kaşını kaldırırken " Biriyle mi konuşuyordun?" Gülümsedi.

"Hayır. Hayır. Hayır tabikide. Hem bu seni ne ilgilendirir."

Yüzünden gülümsemesi silindi.

"Neyse madem hadi banyoda işlerimizi halledelim de kahvaltıya inelim." Dedi soğuk bir tonla. Şimdiden işi batırmıştım.

Aşağı indiğimizde suratı hala bir karıştı.
"Ne yemek istersin?" Diye sormamla gözlerinin açılması bir oldu.

"Ne mi isterim ?"

"Evet sağır mısın? Ne istersen hazırlıcam hadi söyle?"

Şaşkın bir şekilde bana baktı. "Umm yumurta ve pastırma fena olmazdı" dedi gülümseyerek.

"Tamam o zaman. Omuzuma dokun ben pişirirken."

Kafasını sallayıp dediğimi yaptı.

Bir kaç dakika sonra ikimizide iki tabak hazırladım ve masaya geçtik.

"Teşekkür ederim dostum!!!" Dedi yemeğe başlamadan önce.

Ablamın tavsiyesi işe yaramışmıydı emin değilim. daha çok onu şaşırtmıştı sanki. Niye insanların diğerlerine değer verdiğini göstermesi için birşeyler yapması gerekiyordu ki diye düşündüm. Yani onunla arkadaş olmam takılmam bütün bu olanlara katlanmam zaten net değil miydi? Neden bunu bu kadar önemsedim ki diye düşününce kafamı salladım ve kendime geldim. Yemeğimin son kalan lokmalarını yedim.

Kirishima çoktan bitirmişti.
Bana bakıp gülümsüyordu. Aptal ablamın tavsiyesi işe yaramışmıydı bilmiyorum ama bu iyi hissettiriyordu.

"Bu akşam dışarı çıkalım mı?" Diye sordum.

"Ama nasıl? Yani biraz garip olmaz mı insanlar görse?"

"İnsan içine çıkacağımızı kim söyledi? Yürüyüşe çıkarız diye düşündüm. Fazla haraketsiz kaldık."

"Evet bir kahraman formunu kaybetmemeli!!! Harika düşünmüşsün Bakugou!!" Kocaman gülümsedi.

Yemekten sonra tekrar odaya döndüğümüzde pek birşey yapmadık. Ben bir kitap okurken o da telefonunda geziniyordu.
Hava kararmaya başladığında akşam yemeğine indik. Diğerleri de ordaydı.

Sero ve denkinin stajda başına gelenleri dinlemiştik. Stajları özlemiştim. Yurtta tıkılı kalmak çok can sıkıcıydı.
Herkes yemeğini bitirdiğinde salona geçtik.
Kirishima ya "çıkalım hadi."
Dedim ve kafasıyla onayladı.

Mina" Awww date e mi çıkıyorsunuz " dedi gülerek.

Gözlerimi devirdim ve kapıya yöneldim. Kirishimayı da sürükledim.

Dışarı çıkmıştık. Sonunda. Derin bir nefes aldım.

"Hava çok güzelmiş" dedi hevesli bir şekilde.

"Evet."

Yavaş bir şekilde yürüyorduk. Bileğini tutuyordum  

Yüzünü bana döndü "teşekkür ederim "

"Ne için?" Dedim

"Bilmem içimden geldi"sırıttı " bu gün çok.. hm nasıl desem kibar-"
"Önüne baksana salak!!" Diyerek sözünü kesmemle ayağının takılıp düşmesi bir oldu. 

Çok ani olduğundan dengemi koruyamamıştım ve onunla beraber dütüm. Yada onun üstüne düştüm demek daha doğru olurdu.