Baskıcı abileri yüzünden sevgilisini göremeyen Wonbin kız kılığına girerek evine gitmeye karar verir, fakat sevgilisinin abilerinin ona aşık olacağını kırk yıl düşünse tahmin edemezdi...
eunbin/wonchan
Wonbin, girişteki boy aynasından son kez kontrol etti kendini. Sarı saçları normalde de uzundu ancak daha inandırıcı olması için peruk takmıştı. Seunghan'ın zorlamasıyla açık pembe rujun üstüne bir de parlak bir şey sürmüşlerdi, şu haliyle kendisi bile erkek olduğuna zor inanıyordu. Bacakları zaten normalde de ince olduğundan şu an kısacık eteğiyle Minjeong'dan farkı yoktu.
"Acaba bundan sonraki hayatıma kız olarak mı devam etsem?"
Kendi kendine şaka yaparak yukarı, Minjeong'un evine çıktı. Şu haliyle hiç kimse onun erkek olduğunu düşünmezdi, kendine güveni sonsuzdu. Korkacak bir şey kalmamıştı. Eteğini düzelterek kapıyı çaldı. Seunghan salağı kocaman aldığı için belinden düşüyordu bir de. Içinden eteğin herkesin içinde yere düştüğünü ve boxerı ile winter'in abileri ile bakıştığını düşünerek gerildi. Tabiki de böyle bir şey olmayacaktı gerekirse o eteği kafasına kadar çekerdi.
O bunları düşünüp kendi kendine gülerken aniden kapı açılıp çok uzun boylu, fazlaca yakışıklı ve biraz korkunç bir tip kapıyı açmıştı.
Siyah atleti yüzünden kol kasları açıkta kalmıştı, istemsizce aklından bu çocuğun Wonbin'i kol kasları arasında sıkarak boğduğu görüntüler geçiyordu. Minjeong korkuttuğu için psikolojisi bozulmuş olmalıydı. Hayır, daha önceki erkek arkadaşını gerçekten boğdukları için...
"Kime bakmıştınız?"
Çocuk onu baştan aşağı süzerken sordu.
"Ee, şey ben Minjeong'un arkadaşıyımda beni kendisi çağırmıştı ama..."
Kapıyı Minjeong'un açmasını beklediği için bu konuşmaya hiç hazırlanmamıştı. O yüzden bir miktar saçmaladığı doğruydu.
"Bize haber vermedi de."
Napabilirdi Wonbin, bu ne biçim bir cevaptı yani? Kapıda daha ne kadar bu herifle kalacaktı?
Neyseki yardımına başka biri yetişti.
"Kim gelmiş Sungchan?"
Sarışın olan, yani esmer olan Sungchan ise diğeri Eunseok oluyordu kafasını Sungchan'ın omzunun üzerinden uzatarak sormuştu.
"Minjeong'un arkadaşıymış."
Eunseok, kardeşini kenara çekerek kapıyı Wonbin için tamamen açtı.
"Niye kapıda bekletiyorsun kızı canım, buyrun lütfen."
'Nihayet' dedi Wonbin. Sungchan ile kapıda biraz daha kalsaydı gerginlikten orada bayılacaktı.
"Minjeong banyoya girmişti en son, sana limonata ikram edeyim gel."
Sarışın olan esmerin aksine kibar birisiydi. Aslında hiçte adam boğacak birine benzemiyordu kesin uzun olanın işiydi o.
"Teşekkür ederim."
Içinden Minjeong'a söyleniyordu tabi, adamların onu bir dakika görmesi gerekiyordu oturup limonata içmeleri değil... Her an bir şeyi anlayacaklar diye korkuyordu Wonbin.
"Daha önce görmemiştik seni, Minjeong'u nereden tanıyorsun?"
Wonbin'i balkona götürmüşlerdi, tekli koltuklardan birine oturarak eteğini bacaklarının arasına sıkıştırdı. Şimdi rüzgar uçururdu falan...
"Kız daha yeni geldi Sungchan, bırakta biraz soluklansın."
Wonbin içinden sarışın olana sonsuz teşekkürlerini yolluyordu. Yoksa bir pot kırması an meselesi olabilirdi.
"Yok, öylesine sordum zaten."
Hah, buna kim inanırdı ki?
"Ben Eunseok, Minjeong'un abisiyim. Bu da Sungchan, abim aslında ama aramızda bir yaş var sadece."
Wonbin sahte bir gülümseme verdi.
"Hiç benzemiyorsunuz."
Wonbin'in aksine Eunseok kocaman gülümsedi, parlak bir gülümsemesi vardı.
"Sungchan biraz uhm, ne denilir tam olarak bilmiyorum ama soğuktur, birazcıkta kabadır ama zaten kızlar onun gibi tiplere bayılıyor öyle değil mi?"
"Bilmem, öyle miymiş?"
Işte, ilk potunu kırmıştı. Öyle mi ne demekti!? Onun bir kız gibi düşünüp cevap vermesi gerekti.
Wonbin önündeki limonatayı kafasına dikerek Minjeong'un gelmesi için dua ediyordu. Biraz daha sohbet etmek istemiyordu.
"Boş konuşma Eunseok, Minjeong'a seslen de çabuk çıksın."
Evet, evet. Minjeong. Çağır Eunseok.
Sarışın olan ayaklanıl balkondan çıkarken Sungchan ile başbaşa kalmıştı. O kadar dikkatli bir şekilde bakıyordu ki bir an için Wonbin gerçekten her şeyi anladığını düşündü.
"Yüzümde bir şey mi var acaba?"
En sonunda dayanamayarak sordu.
Sungchan yanına yaklaşarak dudağını işaret etti.
"Limonatayı içerken dudağındakini hep yüzüne bulaştırdın."
Yüzleri çok yakındı. Wonbin nefesini tuttu.
"Ah, ben sileyim hemen..."
Uzun olan başparmağı ile dudağının kenarını bastırarak temizledi.
Kalbi durmak üzereydi. Kız arkadaşının abisi dudağının kenarını temizliyordu! Neydi bu ucuz bir aşk romanı mı?
"Gerek yok ben hallettim bile."
•••
HELLO ILK BOLUMU DAYANAMAYIP ATTIM
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
askim aerivrse bi de bizi edit yapmis patlicamPAKDJFOSOZKXCKDOSKXNCK
