მე ხომ ის მიყვარდა

თავი 5

რამდენიმე საათის შემდეგ იქაურობა დავტოვე და სახლში წამოვედი. ჰიუნჯინი მეხვეწებოდა დარჩიო მაგრამ ვერ დამითანხმა ვერანაირად.

მერე კი დედასთან მივედი და ყველაფერი ავუხსენი.

მე-დედა ჰიუნჯინმა მთხოვა რომ არავისთვის მეთქვა და შენც ნურავის ნუ ეტყვი გთხოვ.

დედა-ნუ ნერვიულობ ჩემო ლამაზო არავის არ ვეტყვი. მაგრამ ჰიუნჯინს ხომ ღამე მარტო ყოფნა ეშინია და წარმოიდგინე სადღაც მიყრუებულში რომ მარტო იქნება? თან თავის მეგობრები სულ იქ ხომ ვერ იქნებიან.

თავში ხელი შემოვირტყი. ეგ სულ გადამავიწყდა.

დედა-წადი დარჩი მასთან რა გიჭირს აქ მაინც არაფერს აკეთებ.

მე-კი მაგრამ ქალბატონი ჯინ-

დედა-მე მოვაგვარებ მაგას. წადი შენ შენი ნივთები ჩაალაგე.

მე-კარგი.

ვაუ... საკუთარი დედა სახლიდან მაგდებს იმის გამო რომ ოცი წლის კაცს ღამე ვუყარაულო რო არ შეეშინდეს... ღმერთო რაში გავყე თავი...

ჩემი ნივთები ჩავალაგე და ჰიუნჯინისკენ გავემართე.

კიდევ კარგი ღამე არ იყო და გულწასული არ დამხვდა სახლში.

კარი შევაღე თუ არა ჰიუნჯინი გამოექანა და მომახტა.

თავი ძლივს შევიმაგრე.

ჰიუნჯინი-ჩემთან რჩებიი??

მე-სამწუხაროდ კი.

ჰიუნჯინი-მიყვარხარ.

მე-ხოო... ეხლა კი ჩადი თორემ ხერხემალის გამრუდება დამემართება.

ჰიუნჯინი-ა უი ხო, ბოდიში.

ჰიუნჯინი ჩემიდან ჩამოვიდა და დებილივით დამიდგა წინ.

მერე მიხვდა ბარგი რომ მეჭირა ხელში გამომართვა და სადღაც წაიღო.

უკან მალევე დაბრუნდა. მთელი დღე სახეგაბრწყინებული დადიოდა.

მარტო არ მტოვებდა სადაც მივიდოდი ყველგან დამყვებოდა. კიდევ კაი ტვალეტშიც არ მივარდებოდა.