მე ხომ ის მიყვარდა

თავი 2

???-მაპატიე... მოიცა შენ ვინ ხარ?

მე-მ...მ...მე

ვაუ... უბრალოდ ვაუ... რა სილამაზეა...

???-ჩემს სახლში რას აკეთებ?

მე-მე... მე დედაჩე-

ჩო-ჰიუნჯინ, ეს ჩვენი ახალი მოსამსახურის შვილია,აქ იცხოვრებენ.

ჰიუნჯინი-ა, ესეიგი შენ ხარ. გასაგებია.

მე-მაპატიე რომ შეგეჯახე... წინ არ ვიყურებოდი.

ჰიუნჯინი-არაუშავს.

მეტი აღარაფერი უთქვამს გვერძე ჩამიარა და სადღაც გაუჩინარდა.

ცოტახანში სავახშმოდ მაგიდას მივუჯექით.

ჰიუნჯინი იქ ვერ დავინახე. ჩომ მითხრა რომ ჰიუნჯინი ვახშამზე არასდროს არ ჩამოდისო მაგრამ მიზეზი არ მიკითხავს რა ჩემი საქმე იყო.

ქალბატონი ჯინა ძალიან კეთილი ადამიანი აღმოჩნდა სხვა მდიდარი ხალხისგან განსხვავებით ის თავის მოსამსახურეებთან ერთად საუზმობს და ვახშმობს. როცა გავიგე ძალიან გამიკვირდა თან გამეხარდა კიდეც რომ ასეთ კეთილ ადამიანთან ერთად მოგვიწევდა ცხოვრება.

დაახლოებით 10-15 წუთი იყო გასული რაც მაგიდასთან ვისხედით რომ მოულოდნელად ჰიუნჯინი შემოვიდა ოთახში და ჩემს პირდაპირ დაჯდა.

ყველა გაკვირვებული შესჩერებოდა მაგრამ მალევე განაგრძეს ვახშმობა.

ჩემთვის მშვიდად მივირთმევდი როდესაც ჰიუნჯინისაკენ გავიხედე. თურმე უკვე მიყურებდა ამიტომ მაშინვე მოვარიდე თვალი.

ვგრძნობდი რო კიდე კაი ხანი არ მოუშორებია ჩემთვის თვალი ამიტომ ყველანაირად ვცდილობდით რომ მისთვის არ შემეხედა. თუმცა რამდენჯერმე მაინც გამეპარა მისკენ თვალი.

თავიდან როცა მოვიდა მეგონა უბრალოდ რახან ახალი მდგმურები ვიყავით ზრდილობა გამოიჩინა და მაგიტო ჩამოვიდა მაგრამ იმის შემდეგ რაც მისი ეს საქციელი ყოველდღე გრძელდებოდა ეს ჩემი შეხედულება მისდამი გაქრა.