თავი 8

270 19 31
                                    

*დილით*

დილით ჩემს სხეულზე მკლავები ვიგრძენი... მერე ისიც გავიაზრე რომ შიშველი ვიყავი... საბოლოოდ კი გამახსენდა თუ ღამით რა გავაკეთეთ...

ნუ უნდა ვაღიარო ჩემს პირველს ამაზე უკეთესს ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი...

ჰიუნჯინს ისევ ეძინა... შევეცადე მისკენ ისე გადავტრიალებულიყავი რომ არ გამეღვიძებინა...

მერე კი მის სახეს მივშტერებოდი მანამ სანამ ხმა არ ამოიღო...

ჰიუნჯინი-მღვიძავს.

მე-ა... უ...უი...

ჰიუნჯინმა ჩაიცინა და თვალები ნელ-ნელა გაახილა.

ჰიუნჯინი-დილა მშვიდობის.-გაიღიმა.

მე-დ...დილა მშვიდობის...

ჰიუნჯინი-ისევ მორცხვობ...

ეშმაკურად გაიღიმა და ლოყაზე ნაზად მომეფერა.

მე-მე...

თავი საბნის ქვეშ ამოვყავი.

ჰიუნჯინი-სად მიდიხარ? ნუ მემალები ქალბატონო ჰვანგ.

ჰიუნჯინმა საბანი გადაწია და მოწყვეტით მაკოცა.

ჰიუნჯინი-არ გშია, ლამაზმანო?

მე-ც...ცოტა...

ჰიუნჯინი-დავიჯერო? წეღან ბევრი ენერგია დახარჯე...-ეშმაკურად გაიღიმა.

მე-ეე.

მუშტი ოდნავ მივარტყი მკერდზე.

ჰიუნჯინი-წეღან მკერდზე მეფერებოდი და მკოცნიდი ახლა მირტყავ?? რა უცბად იცვლი ხასიათს ღმერთო...

მე-გეყოფა!

ჰიუნჯინი-წეღან სხვარაღაცას ყვიროდი...

მე-ჰიუნჯინ!

ჰიუნჯინი-აი მაგას... ოღონდ ცოტა სხვანაირად... ხო ხვდები, არა?-წარბები აათამაშა.

მე-ამ ბალიშებით გაგგუდავ!

ჰიუნჯინი-კარგი, კარგი ბოდიში, აღარ ვიზამ... ალბათ...-ჩაიცინა.

მე-ღმერთო...

თავი გავაქნიე.

ჰიუნჯინი-ისე მიკვირს მინჰო და ჰანი ოთახში რომ არ შემოგვივარდნენ.

მე ხომ ის მიყვარდაWhere stories live. Discover now