─ 𓂀⋆｡༄˚ 𝐓𝐎𝐊𝐘𝐎 𝐑𝐄𝐕𝐄𝐍𝐆𝐄𝐑𝐒
現実逃避 escape from problems related to social life, everyday life and reality into the world of illusions and ideas;
❝ ─ co? dlaczego tak na mnie lampisz?
─ czuję się jakbyś od dawna tkwili w jakimś wielole...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ś𝐖𝐈Ę𝐓𝐎 𝐙𝐌𝐀𝐑Ł𝐘𝐂𝐇, w Meksyku znane pod nazwą Dia de los Muertos, nie było równoznaczne obchodami z tym, do czego nawykliśmy w tradycji europejskiej. Może i zostało zrównane datą z obchodami europejskimi, jednakże zamiast smętnych i ponurych obchodów, charakteryzowało się istnym wybuchem barw oraz prostolijnej wesołości.
Meksykańskie święto stanowiło prawdziwą mieszaninę zapożyczeń z innych kultur, pobierając jednocześnie najwiecej z obrzędów pogańskich, co z kolei wiązało się z pierwotnym zamieszkaniem ziem meksykańskich przez dawny lud indiański. I mimo, że na terenie Meksyku przeważającą grupę stanowiło obecnie wyznanie chrześcijańskie, zaś sami Meksykanie zasłynęli sobie jako jeden z najbardziej religijnych narodów na świecie, nie przeszkadzało to tamtejszej ludności świętować tego wyjątkowego dnia w radosny, huczny sposób.
Przede wszystkim posiadało to powiązanie na płaszczyźnie odmiennego postrzegania śmierci - dla nich życie i śmierć są ze sobą nierozerwalnie połączone, więc przejście na drugą stronę nie stanowi powodu do żałoby. W rezultacie nie był to dzień głębokiego milczenia czy moment do smutnej zadumy, a pretekst do urządzania tłumnych, zadziwiających w swej niepospolitości i mnogości uczestników festynów. Być może z tego powodu obszar ten tak bardzo przyciągał turystów na początku listopada?
Aczkolwiek nawet to święto nie służyło zaledwie jako pretekst do bezmyślnej zabawy. Oprócz pokaźnej celebracji na cmentarzu, wcześniej praktykowano coroczne zwyczaje na ten dzień w domowym zaciszu czy kościele. W wierze, jakoby podczas kilkudniowego trwania obrzędu dusze zmarłych bliskich schodziły ponownie do padołu ziemskiego, z dbałością w domostwach tworzono przepiękne, siedmiostopniowe ołtarze, podchodzące nawet pod artystyczne dzieła sztuki. Żywi głęboko wierzyli, iż dobre przyjęcie dusz powrotników zapewni im dobrobyt, zdrowie oraz ochronę przed nieszczęściami.
