101 Herbacianych Róż

¿Prolog?

Mała 5-letnia bezbronna Rose została odesłana na wyspę potępionych za chęć zniesienia bariery. Po wstąpieniu na nową ziemię rozejrzała się wokół siebie, na ludzi, na drzewa bez liści, na drud.

-Kolejny! - krzyknął jakiś starszy pan na jej widok, a na deptaku nagle zrobiło się tłoczno. Panował gwar i chałas. Nagle pojawiał się Mal wraz z swoja mamą.

-Jak masz na imię dziecko? Co cię tu sprowadza? - zapytała przyglądając się jej dokładniej.

-Mam na imię Rose. Jestem córką Pięknej i Besti. Odesłali mnie tutaj ponieważ - tu dziewczynka zrobiła przerwę i przybrała jak najbardziej obojętną imię i zacinela swoją torbę.

-Odesłali mnie tu ponieważ chciałam zdjąć barierę. Stwierdzili, że skoro mi się tak tu podoba to sobie tu zamieszkam. I o to jestem.

Wszyscy byli cicho jak myszy, a ich było tu sporo.

-Nie boli cie to Rose? - zapytała kobieta o czarno-białych lokach.

-Boli, ale wiem jak to ukryć. W sumie to lubię.

Na te słowa niektórzy bili brawa inni się śmiali lub gwizdali,a jeden z mężczyzn podeszedł do niej chcąc zabrać jej torbę za co dostał z malutkiego kolana w brzuch.

-No stary poskładała cie trzylatka - krzyknął śmiejąc się jakiś pan.

-Mam pięć lat głupolu - odkrzyknęła mu na co tłum zarechotał.

W stronę dziewczynki zbliżyła się Diabolina na co ta łapiąc się koszulki pokłoniła się co definitywnie spodobało się czarownicy.

-Młoda damo! Jestem Diabolina to jest Mal moja droga córka. Chyba nie masz się gdzie zatrzymać i zrobiłabyś nam ogramną przyjemność jeśli byś z nami zamieszkała - oznajmiła

-To zaszczyt Pani Diabolino - powiedziała uśmiechając się

Dziewczynka udała się za czarownicą do swojego nowego domu.

-Gdzieś powinien być materac, to tak do póki nie sprawimy jakiegoś łóżka - oznajmiła.

-Oczywiście proszę pani - odpowiedziała.

Położyła swoją torbę pod ścianą w pokoju Mal.

-Mamo! Czy mogę zabrać Rose na dwór? Pokaże jej co i jak - krzyknęła.

-Oczywiście - usłyszały odpowiedź po czym wyszły.

Szły przed siebie w ciszy.

-Zapoznam cię z moimi przyjaciółmi i pokaże świetną miejscówkę - powiedziała ucieszona.

-Jejj - odpowiedziała sarkastycznie.

Po chwili jedna z nich rzuciła kamieniem w znak, a krata nad schodami powędrowała w górę. Po chwili i one szły w tym kierunku. Gdy schody się skończyły do ich uszu dobiegły różne śmiechy.

-To ja Mal! Przyprowadziłam towarzystwo! - krzyknęła.

-W jakim sensie? Kogoś polubiłaś czy ktoś zaszedł ci za skórę? - zapytał jakiś chłopiec.

Po chwili weszłyśmy do pomieszczenia pełnego różnych farb w puszkach i pędzli. Na środku w kółku siedziały trzy osoby, które Rose miała zaraz poznać.

-To Rose - oznajmiła Mal po czym usiadła obok jakiejś dziewczyny.

Biedaczynka nie miała co ze sobą zrobić. Każdy miał swoje miejsce oprócz jej.

-Choć tu - chłopak w białych włosach poklepał miejsce obok siebie, które po chwili zajęła.

Gdyby tylko wiedziała, że ten białowłosy będzie kiedyś dla niej tak ważny...