Sen gittikten sonra günler çok hızlı geçti. Dünya daha hızlı dönmeye başladı. Günlüğümün en arkasında duran fotoğrafın sana selamı var. Sen gittikten sonra her şey çok değişti ölümler yerleşti evime, turuncu kanepemin altından uçurumlar çıktı, parkelerin arasından gelen iniltiler eşlik ediyor ömrüme şimdi. Penceremden izliyorum insanları, balkona çıkmaya cesaretim yok. Umutları sofraya toplayıp aşağı sirkeledim, alt komşu memnun bundan. Çatısız evim ben seni çok özledim. Şimdilerde özlemek ölmenin yarısı gibi geliyor bana. Çatısız evim ben seni çok öldüm. Şimdilerde mavi sadece bir hayal, penceremin kızıllığında boğuluyorum. Çatısız evim ben seni beklerken grilendim. Şimdilerde sessizliğin sesi tırmalıyor kulağımı, ağlamak bile çok uzak ve ben yüksek duvarlar arasında kaldım. Çatısız evim tüm cümlelerimi boşver en kısadan anlatayım sana "ben hâlâ çatısız bir evim."
-yorgunbirsardunya
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
