groeps(te)huis

Hoofdstuk 48 - als jij maar van me houd

Frank had gevraagd aan Jonathan of hij toevallig Jesse op kon pikken van zijn school.

Matthyas lag nog half voor pampus. Hij was wel bij bewustzijn geweest, maar sliep nu. Jesse had er al voor gewaarschuwd dat Matt gewoon heel moe kon zijn na zo'n episode.

Raoul was nog steeds bij hem. Frank had zijn laptop alweer geopend en begon weer een verslag te maken evenals een beleidsplan over te handelen in deze situaties. Op magische manier hebben Noud en Sam beide niks meegekregen over de chaos die zich voordeed in het huishouden.

Dan wordt de man opgeschrikt door een toeter. Hij was vergeten om de poort te openen voor Jonathan. Koen maakte het wel wat beter, maar was nog steeds makkelijk overstuur te krijgen. 

Frank drukt op het knopje en de poort wordt geopend. Zuchtend gaat hij staan en loopt hij richting de voordeur. Hij hoort van boven gelach komen. Sam was bij Robbie aan het spelen en eigenlijk vraagt ze al de hele dag om Koen. 

Noud was nog bij Milo. Wat ze aan het doen waren? Joost mocht het weten. Het was op dit moment niet Frank zijn prioriteit. Jonathan kon zo wel kijken wat ze aan het doen waren. 

Als de autodeur wordt geopend stapt Koen uit. Zijn gezicht ziet vaal en zijn ogen zijn rood doorlopen van het gehuil. Eigenlijk wilde Frank nog praten vandaag met Koen maar hij wist ook dat het eigenlijk dweilen met de kraan open ging zijn wanneer hij dat wilde gaan doen. 

Jesse stapt ook uit. Hij heeft een andere uitstraling. Gestrest. Bang. Angstig. Toen hij gebeld werd door Frank wilde hij niets liever dan naar zijn oudere broer te gaan. De herinneringen van vroeger kwamen toen allemaal terug. De pijn in zijn moeders ogen toen ze hem wegtrok van het levenloze lichaam van Matt. Hij wilde toen niks liever dan bij zijn broer zijn. Zijn voorbeeld. 

Frank geeft de roodharige jongen waterige glimlach terwijl hij langs hem heen loopt, de trap op richting zijn kamer. Alleen de deur die wordt gesloten kondigt aan dat hij boven is. Niet gek veel later hoort Frank diezelfde deur weer open gaan. Hij weet waar Koen heen ging. De douche. Waarschijnlijk om zijn zorgen van zich af te spoelen. 

Koen was inderdaad de douche in gestapt. De douche was zijn enigste plek waar hij zichzelf terug kon trekken en het belangrijkste. De plek waar hij zichzelf pijn kon doen zonder dat ook maar iemand het door had. 

Jonathan kijkt ook droevig naar Frank. Hij had nog enigszins een gesprek met Koen op de begraafplaats. Over Julia en hoeveel zij voor hem betekende. Ze was echt een nakomertje. Zijn oudere broer was al tien toen Julia werd geboren. Hij was ook volwassen toen het meisje overleed. Eigenlijk zou zijn broer op haar letten die dag. Koen moest voetballen maar door de koude omstandigheden werd die afgelast. Zijn broer, die een binnensport beoefende, vertrok die ochtend wel en toen hij terug kwam vond hij zijn jongere broer en zusje aan de kant van het meertje. 

"Ik vertel het je vanavond," fluistert hij in het oor van Frank. Frank knikt en kijkt dan naar de jongen die achter Jonathan nog stond. In alles leek hij op Matt maar in veel gevallen ook weer niet. "Jesse." 

Het komt er moeizaam uit. Met horten en stoten alsof hij bang is om de jongen nog meer te breken dan dat hij al was. "Hoe is het met je?" De jongen kijkt Frank verdrietig aan. Hij had echt gehoopt dat Matthy er eindelijk vanaf zou zijn. Dat de jongen zijn emoties kon reguleren en niet meer bewusteloos zou vallen. "Niet best," brengt hij zacht uit, "ik wil eigenlijk naar hem toe. Hoe is het met hem?" 

Frank lacht zacht, "hij slaapt nu. Raoul is bij hem, ik zal je even meenemen. Is het oke dat Roel blijft? Ik ben bang dat ik die niet weg krijg bij je broer." Jesse knikt. Hij was maar wat blij dat er iemand was zodat hij niet alleen was met zijn broer. 

Hij slentert een beetje achter Frank aan. De jongen had Matt al jaren niet meer bewusteloos gezien. Ten eerste omdat zijn ouders hem in de gaten hielden als Matthyas weer eens ergens op de grond lag, na het voorval van toen hij zes was, en ten tweede omdat hij Matt na de dood van zijn ouders praktisch niet meer had gezien. Naar alle waarschijnlijkheid had die jongen toen ook episodes, maar zeker dat wist Jesse niet.