Unwanted (COMPLETED)

chapter 19

Naalimpungatan ako ng may mga narinig ako na nag-uusap.

Imbis dumilat na ng tuluyan ay di ko muna ginawa, imbis ay pinakiramdaman ko muna ang sarili ko.

Feel ko parin ang sakit pero, kaya ko na di tulad kanina.

Nakapikit lang ako ng mga minuto ng, napag desisyonan ko ng imulat ang mata ko.

Puting kisame ang bumungad agad sakin, inadjust ko muna ang paningin ko bago nilibot ang tingin sa kwartong to, kung saan ako narito ngayon.

I can see Kyle his at side of my bed sleeping peacefully.

Sa sofa andun yung kapatid ko which is ang tatlo kung kuya.

Dad and Mom naman ewan ko kung asan, sila lang kasi ang nakita ko dito, ang tahimik tanging tunog lang ng monitor ang naririnig ko.

Imbis tumulala lang ay ingat akong bumangon ng dahan-dahan at sa ka lumabas sa kwarto , gusto kung makalanghap ng sariwang hangin, kaya naman ay nagpunta ako sa rooftop ng hospital nato .

I feel like I'm weak right now, but i need to breath, i meed to think, parang nasosoffucate ako pag andun lang ako sa kwartong yun. Ayoko pa makita sila yung mga tao na naging dahilan bat nasasaktan ako ng ganito.

Bumalik na naman lahat sakin, yung sakit na matagal ko na sanag binaon , kinalimutan.

Parang bumalik nalang bigla.

Sakit na kailan man di nawawala sakin, dahil feel ko parin ang pagiging loner.

Pagiging introvert ko

Pagiging walang kung kwentang anak

Kapatid at..

Asawa

Tri-ny ko naman eh pero di sapat iyon, di nila kita halaga ko.

Kita lang nila yung mga mali ko.

I'm so miserable right now, my life is a mess.

Kailan ba di naging ganun! , eh feel ko nga di na talaga ako lulubayan ng sakit ng kamalasam sa mundo.

Bat ko ba nasalo lahat kamalasan

At kamartyran sa mundo.

Tssskk.

As i keep on thinking in a past life i can't help my self, i just want to cry, cry all the pain the sadness, na matagal ng gustong kumuwala sa sistema ko.

Pinilit ko naman kayanin eh,

Pinilit ko na matanggap ako bilang kapatid, anak at asawa

Pero bat ganun? Bat di sapat? Bat parang may kulang?

Bat paranag ako lagi may kasalanan?

Bat laging ganun trato ng mga tao sa paligid ko?

Bat parang walang nagmahala sakin ng tunay?

Bat lagi akong sinasaktan?

Nagmahal lang naman ako ah.

Nagmahal lang ako ng lalaki na dapat pala di nalang

Lalaki na dapat iniwasan mula una pa lang

Dapat di nalang ako pumayag sumama sa kanya.

Baka sakaling di naging ganito ang kinahihinatnan ko.

Right now i just want to live peaceful, yung ako lang, yung wala ang mga taong nanakit sakin, i want to live my life hanggang sa kaya ko pa?

Kaya ko pang lumaban at mabuhay