De tijger van Olympus (Percy Jackson+Inazuma Eleven)

Kind van Apollo

'Hallo, ik ben Chiron, de kampbegeleider.' hoor ik het paardmens zeggen. Serieus, denk je net dat het niet gekker kan worden en dan komt er zoiets. 'Wauw, bent u echt een centaur?' hoor ik Nathan opgewonden vragen. Hmmm, dus dat is een centaur, nog nooit van gehoord. Maar ja, niet dat een dyslect als ik nou veel leest. 'Eh, Rika, je staat met je mond open naar CHiron te kijken.' fluistert Nathan zachtjes naar mij. Snel klap ik mijn mond dicht, wat een afgang. 'Eh, aangenaam kennis te maken, ik ben Rika.' zeg ik snel. Chiron glimlacht. 'Geeft niets als je verbaast bent hoor, dat zijn wel meer kinderen. Komen jullie mee, dan zal ik alles uitleggen.' Stilletjes loop ik mee, helemaal overdonderd door wat er allemaal is gebeurt.

We komen aan bij een groot huis op een heuvel. Een man zit chagrijnig voor zich uit te kijken in een stoel. 'Heb je weer nieuwe ettertjes ontmoet?' vraagt hij verveeld aan Chiron. Meteen besloot ik dat ik hem niet mocht. 'Ja, meneer D' antwoorde Chiron. 'Hij is de baas van dit kamp' gaf hij als antwoord aan ons. 'Maar, wat voor kamp is dit eigenlijk?' vroeg ik. Ik bedoel, het is allemaal wel mooi en aardig, maar nu weet ik nog steeds niet waarom ik hier ben. 'Kennen jullie de Griekse goden?' vroeg Chiron aan ons. 'Ja, u bedoelt Zeus en Hera enzo?' antwoorde Nathan verbaasd. 'Wat hebben die ermee te maken?' Ik kende ze gelukkig ook een beetje, onze Nederlands docent was er helemaal gek op geweest (die van de 3de school), en had ons alles erover uitgelegd. 'Nou, jullie kennen vast wel die verhalen dat de goden verliefd werden op stervelingen, en dat er dan kinderen werden geboren, zoals Hercules. Halfgoden werden die genoemd.' Ja, dus? Wat bedoelt hij? 'Kippenbrein! Volgens mij bedoelt hij dat dit een kamp voor halfgoden is!' roept Nathan uit. Bahh, ik haat het als hij het beter weet dan ik. 'Dat klopt, en dit kamp is er om halfgoden te beschermen en te trainen.' zegt Chiron. Nu gaat er bij mij ook een belletje rinkelen. 'Wacht eens even, dus u bedoelt dat wij 2 halfgoden zijn?' vraag ik verbaasd aan hem. 'Hehe, eindelijk, mevrouw komt er ook achter.' zegt meneer D sarcastisch. 'Nou, "mevrouw" wist niet eens dat goden echt bestonden, dus misschien moet ze er dan eerst even achterkomen.' kaats ik terug. Wat een irritante vent. 'Meneer D, houd u een beetje in, dit is voor hun nieuw.' zegt Chiron tegen hem. Nu weet ik het weer! Chiron trainde in de verhalen altijd de helden. Dan komt er een nieuw meisje aangelopen. 'Ik hoorde dat er nieuwe halfgoden zijn aangekomen.' zegt ze. 'Hebben ze al een teken gekregen? Ik ben trouwens Annabeth Chase.' Dat eerste heeft ze tegen Chiron en het tweede tegen ons. 'Teken?' vraag ik verbaasd. 'Een teken is om te zien wie je goddelijke ouder is.' legt ze snel uit. 'Mijn ouder is Athena.' Wauw, Athena, hopelijk heb ik ook zo'n soort goddelijke ouder. 'Hoe heten jullie eigenlijk?' vraagt ze aan ons. 'Ik heet Rika en dat is Nathan.' vertel ik aan haar. Ze lijkt me wel aardig, en doet minder gek dan die Tsunami. 'Wil jij ze een rondleiding geven?' vraagt Chiron. 'Natuurlijk.' antwoord ze. Dan zie ik plotseling iets boven het hoofd van Nathan hangen, en mijn mond zakt verbaasd open. Is dat een teken? Annabeth, Chiron en meneer D hebben het ook opgemerkt, maar Nathan heeft het nog niet in de gaten. 'Wat is er? Waarom kijken jullie, nou ja, eigenlijk alleen Rika, zo raar?' vraagt hij verbaasd. 'Jij', spreekt Chiron plechtig, 'bent een zoon van Apollo.' Langzaam verdwijnt het teken weer. 'Nee hè, weer zo'n rijmelaar.' zucht meneer D. Stiekem ben ik wel een beetje jaloers, omdat hij zo snel al een teken heeft gehad. 'Wauw, dus ik ben gewoon een zoon van Apollo?' zegt Nathan verbaasd. Lekker snel heeft hij dat door zeg. 'Kom, ik breng je naar je gebouw, dan kan iemand daar jou wel rondleiden.' zegt Annabeth resoluut, alsof ze iedere dag van die tekens ziet. Ze loopt weg en wij lopen snel mee. 'Ik ben dus echt een zoon van Apollo?' zegt hij, nog steeds verbaasd, tegen mij. 'Ja duhhh, anders had je dat teken niet gehad hè.' zeg ik tegen hem. Dan zien we de gebouwen. 12 zijn het er, 6 aan iedere kant, en ze zien er allemaal anders uit. 'Dit zijn de gebouwen.' zegt Annabeth. Vrij overbodig, het kunnen moeilijk varkensstallen zijn. 'Zes voor de godinnen en zes voor de goden.' We lopen naar 1 van de gebouwen, wat dan wel die van Apollo moet zijn. 'Lee, er is een nieuwe!' riep ze naar binnen. Een blonde jongen kwam naar buiten. 'Hey Annabeth, wie is nieuw?' vroeg Lee. 'Hij daar, Nathan.' 'Heey, leuk je te ontmoeten. Ik ben Lee Fletcher, hoofd van gebouw 7. Kom je mee, dan laat ik je nieuwe bed enzo zien.' zei hij, terwijl hij Nathan meetrok. 'Kom je mee, dan geef ik je een rondleiding.' zei Annabeth, en een beetje opgewonden liep ik met haar mee.