Müziğe uyumlu bir ritimle parmaklarımı direksiyona vurmaya devam ettim. Arabadan garip sesler gelmeye başladı ve araba durdu. Lanet olsun akü bitti. Hemde The fooo dinlerken. Bendeki şansta nasıl bir şeyse. Arabadan indim ve havanın kararması yüzünden ürkütücü görünen sokağın ortasında durdum. Düz ilerleyen sokağın sağ ve sol tarafında müstakil evler vardı. Yardım istemek için ışıkları yanan evlerden birinin önüne ilerledim ve kapısını çaldım . Çok geçmeden kapı açıldı. Aman tanrım ! Şu an karşımda Omar mı var ? İşi bok etmemek için sakin kalmaya çalıştım. Ama söylediğim gibi 'çalıştım'.
"Merhaba" dedim en sevecen halimle. O beni eriten gülüşlerinden birini yaptı.
"Merhaba. Bir sorun mu var ?" Dedi sol kaşını kaldırarak.
"Kaşını nasıl kaldırıyorsun ?" Dedim ve tek kaşımı kaldırmayı denedim ama beceremeyince sağ elimle sağ kaşımı aşağı ittirdim. Omar kahkaha atmaya başladı.
"Hey !" Dedim dudaklarımı büzüp kollarımı birbirine bağlayarak.
"Ah çok komiksin. Pekala sorun neydi ?"
"Hey dostum neler oluyor ? Kim gelmiş ?" Omarın arkasından Ogge çıkınca kalbim tekledi. Şu an aşık olduğum çocuk karşımdaydı.
"Şey..arabam bozulduda." Dedim utangaçça.
"İçeri gelsene." Dedi omar geri çekilerek. Ne yani daha tanışalı 1 saat bile olmadı ve beni evlerine mi davet etmişti ? Yinede umrumda değil the foooyu bulmuşken bırakmam ben !
"Peki." Dedim ve içeri geçtim.
"Hey çocuklar biraz toparlanın bir misafirimiz var." Dedi Omar içeri doğru.
"Anasını sikeyim !!!" Diye bir bağırtı geldi içeriden. Bağıran kişinin Felix olduğuna kalıbımı basabilirim.
"Sen onun kusuruna bakma." Dedi omar. Bir kapıdan geçtik. İçeride Felix , Oscar ve Ogge playstation oynuyorlardı. Ogge ne zaman içeri geçmişti ?
"Çocuklar !!" Diye bağırdı omar o ilahi sesiyle. Hepsi bize dikkat kesildi.
"Bu- şey adın neydi ?" Dedi omar. Bu hali komiğime gitmişti.
"Effy" dedim gülerek.
"Bu Effy" dedi Omar sırıtarak. Gözüm ekranda takılı kaldı.
"Aman tanrım o fifa 2015 mi !?" Diye bağırdım ve felix ile Oggenin arasına oturdum ve Oggenin elindeki oyun konsolunu aldım.
"Hey ! O benim konsolum !" Dedi ogge sevimlice. Ah ne bok yiyordum ben burada ! Hemen elimdeki konsolu Oggeye verdim ve ayağı kalktım.
"Şey ben özür dilerim. Sadece futbolu seviyorum. Ve artık gitmeliyim galiba." Dedim hızlıca salon sandığım yerden çıkarken.
"Effy ! Hey Effy !" Arkamdan bağırışmalar geliyordu birisi kolumdan tuttu ve beni kendisine çevirdi.
"Fazla alıngansın galiba ?" Dedi.
"Şey ben fazla aptalca davrandım." Dedim ensemi kaşıyarak. Beni öldüren gülüşlerinden yaptı. Dişlerin niye bu kadar güzel çocuk !?!
"Asıl şu an aptalca davranıyorsun." Dedi ve elimi tutup çekeleyerek salona getirdi. Elimi tutarak. Benim elimi. Tutarak.
"Effy. Adın güzelmiş." Dedi Oscar ilk kez ağzını açarak.
"Sormadım ama ailen merak etmez değil mi ?" Dedi Omar.
"Ailem olsaydı merak ederdi." Dedim burukça. Felix bana baktı.
"Aaa..şey çocuklar effy bu akşam misafirimiz olsun. Ne dersiniz ?"felix konuyu değiştirmişti. Bu çocuğu seviyordum.
"Madem ben misafiriniz sizden bir şey isteyeceğim." Dedim.
"Evet ?" Dedi Omar merakla. Bu haliyle çok sevimli olduğunu biliyor muydu ?
"Dans edelim." Dedim . bunu söylerken gözlerimin parladığına eminim.
"Sadece bu mu ?" Dedi Ogge.
"Evet. Ama roller coasterın dansını yapıcaz." Dedim çocuksu bir edayla.
"Sen bizi tanıyordun değil mi ?" Dedi Oscar şaşkınca.
"Tabikide sizi tanıyorum Oscar Ingvar Johan Enestad." Dedim bilmişçe. Oscar gözlerini pörtletti. Ogge bir şey hatırlamak istiyormuşcasına gözlerini kısmıştı.
"Sen o sun. Sen şu İnstagramda ki Effy Molandersin." Dedi bir anda. Ao utandım. Haklıydı o bendim .
"Hayır ben değilim o." Dedim.
"Bende inandım." Dedi. Yüzüm domatese dönmüştü.
"Şey Omar bana odamı gösterir misin ?" Dedim. Omar onu takip etmemi anlatan bir işaret yaptı ve salondan çıktı bende peşinden ilerledim. Üst çıktı ve bir odanın kapısını açtı.
"İyi geceler , domates." Dedi gülerek.
"Omar , sen artık ben en iyi arkadaşımsın tamam mı ?" Dedim sevimlice.
"Tabi ki. Bana söylemek istediğin bir şey var mı ?"
"Şey ben geceleri tek yatamıyorum. " dedim ve bunu derken gözlerimin dolmasına engel olamadım.
"Hey , sorun yok. Sen uyuyana kadar bekleyebilirim." Dedi ellerini yanaklarıma koyarak.
"Çok teşekkür ederim. Her şey için." Dedim ve kollarımı boynuna doladım.
"Hadi bakalım yatağa." Dedi ve beni omuzlarımdan çevirip odaya soktu. Odaya bir göz attım. Çokta olmasa dağınıktı. Duvardaki resim dikkatimi çekmişti. Ama bu benim çizdiğim resimdi. Resim Oggenin çizgi film haliydi bir yıl önce ona instagram direcktten atmıştım o ise onu çıktısını alıp duvarına yapıştırmış.
"Ne oldu ?" Dedi Omar.
"Bu resmi ben çizmiştim." Dedim parmaklarımı resimde gezdirirken.
"Onu seviyorsun değil mi ?" Dedi muzipçe. Kafamı aşağı eğidim.
"Onu seviyorum ve bu zavallıca Omar. Çünkü binlerce foooer var ve çoğu Oggeyi seviyor içlerinde benden daha güzelleri var. Neden beni sevsin ki ?"
"Senden güzelleri var ama senin kadar hakeden yok Effy." Dedi Omar.
"Şu konuyu kapatabilir miyiz ?" Dedim
"Peki. Ve yarın dans ederiz." Dedi gülerek.
"Omar , videolarda sizi izliyordum. Beni farketmeniz için herşeyi yaptım. Sizi kendimi tanıdığımdan daha çok tanıyorum. Siz benim hayatımsınız Omar. Ben , sizin için çok ağladım. Ogge için çok ağladım. Oysa ki sizinle tanışmamıştık bile ama ben sizi uzaktan sevdim. Ve şu şansıma bak ki şu an Omar Josúe Rudberg tam karşımda ve gözlerime bakıyor." Dedim.
"Onu hakediyorsun. Ve onun seni sevmesini istiyorsan uyumalısın çünkü Oggenin göz altları morarmış kızları sevmediğine eminim." Dedi gülümseyerek.
"Çok komiksin." Dedim ve yatağa girdim. Yatık yumuşacıktı ve çok güzel kokuyordu.
"Bu oggenin yastığı." Dedim mayışmış bir sesle.
"Evet ve bu odada Oggenin odası." Dedi alayla.
"Bir dans odanız var mı ? " diye sordum nerdeyse yarı uyanık bir şekilde.
"Alt katta." Dedi ve saçlarımda bir baskı hissettim.
"Bende ki şans kimse da yok."
